NARSİST

1.Bölüm

Saniyeler kaldığında oturuşumu daha rahat bir pozisyona getirip direksiyondaki parmaklarımı oynattım.Yarışı başlatmak için hazırlanan kot şortlu sarışın kız en sağdaki teni dövmeden görünmeyen kıvırcığa döndü.Mavi gözlerini ve işaret parmağını ona doğrulttu.Bu 'Hazır mısın?' demekti.Kıvırcık da 'Hazırım' manasında arabasını bağırttı demek isterdim ama resmen arabayı ciyaklattı.Beklenmeyen tiz sesten sonra kendisi de memnuniyetsizce yüzünü buruşturdu.

Kız vakit kaybetmeden mavi gözlerini ve parmağını hemen sağıma,giyimiyle buraya ait değilmiş gibi görünen takım elbiseli adama çevirdi.Adamın hazır olduğunu onaylayışı kesinlikle kıvırcığınkinden daha tatmin ediciydi.Kız belli belirsiz gülümsedi ve bana döndü.Parmağı beni gösterdiğinde önce kıza çekici olduğundan emin olduğum bir gülüş yolladım ve kendimden emin bir şekilde vitesin boş oluşuna güvenerek gaza bastım.Arabamdan heybetli bir gürleme yükseldi.Kız da bana tatlı bir gülüş gönderdi ve solumdaki esmer çocuğa döndü.O da hazır olduğunu -benimki kadar olmasa da- gürültülü bir şekilde belirtti.

Kız ellerini iki yana açtı ve ''Üç !'' dedi biraz durdu,''İki!'' diye saymaya devam etti.'BİİR!'' diye bağırdığında vitesi ittirip tüm gücümle gaza bastım.

Dört araba aynı anda son hızlarımızla hareket ettik.İlk viraja göre hızımı yavaşlatıp savrulmamak için kendimi ayarladım.Ama kıvırcık o kadar şanslı yada daha doğru bir tabirle akıllı değildi.Viraja girdiğinde hızını ayarlayamadı ve arabanın arka kısmını yön gösterici tabelalardan birine çarptı.

Esmer olan virajın hemen öncesinde ani bir hamleyle önüme geçmişti,Takım Elbiseli hemen arkamdaydı.Kıvırcık ise arabayı toparlamıştı ama artık çok geçti.Bize yetişmesi imkansızdı.Üç kişi kalmıştık.

Esmerin önüne geçmek için her sollama girişimim boşa çıkıyordu.Ben ne taraftan girmeye kalkarsam o tarafa direksiyon kırıyordu ve önüne geçmemi engelliyordu.Üçüncü viraja kadar bu böyle devam etti.Artık sinirden ve hırstan gözüm dönmüştü.Arabamı biraz daha ileri iterek önümdeki Porshe'ye acımadan hızla vurdum.Böyle bir hamleyi beklemediğinden afalladı.Bunu kendi lehime kullanarak hızla solladım.Yanından geçerken arsızca orta parmağımı kaldırmayı da ihmal etmedim.Şimdi roller değişmişti.Bitişe az kaldığını bildiği için götü tutuşmuş halde beni geçmeye çalışıyordu.Ama bu telaşı ona pek yardımcı olmadı ve Takım Elbiseli'nin onu biraz sıkıştırmasıyla kendini yan taraftaki ağaçlık alanda buldu.Bitişe Takım Elbiseli'nin sıkıştırmalarıyla başa çıkarak ulaştım.Arabamı havalı bir şekilde kaydırıp durdurdum.

Kazanmıştım.Her zamanki gibi.

Ben kaybetmezdim.
Ben kaybedemezdim.
Çünkü ben Umut Aras'tım.
Her zaman kazanırdım.