Sweet Vittoria Reigns

KABANATA - 36

Unang pagmulat ng mga mata ay ang Adam's apple ni Lucas ang natanaw ko. Nakahilig ako sa leeg niya at nakasiksik sa kanyang tagiliran.

Wala na akong ibang gustong gawin kundi ang manatili doon buong araw. But the reality calls me.

Ang mga malalaki at ma-ugat niyang braso ay nakapalibot sa aking tiyan, hindi masyadong mahigpit pero sapat na para hindi ako makawala.

Kagabi pa siya banayad sa aking humawak. He's being careful and gentle with every touch he gives to me. Matapos niyang lagyan ng ointment ang mga pasa ko at pinainom ng gamot ay lumabas siya ng kwarto. Kita ko ang panginginig ng kamay niya ng makita ang mga pasa ko.

Unang beses iyon na pinahubad niya ako ng damit at tinignan ang katawan ko na walang halong pagnanasa. It was pure fury and violence there.

The second I put on my clothes; he was out the door. Hindi niya kinaya.

Dahan-dahan kong tinanggal ang pagkakahawak niya sa akin. Bago pa man makatayo ay hinila niya ang damit ko at kinubabawan. Binaon niya ang mukha sa aking leeg.

Bumilis ang paghinga ko. Ang katigasan niya ay tumusok sa gitna ng hita ko. The friction almost made my eyes roll.

"Saan ka pupunta?" ang namamaos niyang boses ay dumagdag lang sa umuusbong na kapanabikan sa akin.

Gumapang ang kamay niya sa ilalim ng likod ko and he pulled me on to his chest. Hindi niya buong ibinabagsak ang katawan sa akin kaya hindi ganoong mabigat, tuloy, ang init ng katawan niya, ang sarili niyang amoy ay nanuot sa sistema ko at nakakaliyo.

"I miss waking up with you like this," bulong niya. Nagsimulang manghalik ang maiinit niyang labi sa leeg ko.

Napalunok ako, pinikit ang sarili sa pagdama ng maiinit niyang halik. Agad kong minulat ang mga mata at tinulak ang balikat niya ng naalala kung bakit ko siya iniwan. Nag-aalangan niya akong pinakawalan. Nakita ko ang takot sa mga mata niya ng umupo ako sa gilid ng kama at nanatiling nakatalikod sa kanya.

Mataas na ang sikat ng araw sa ibabaw ng matatayog na gusali.

I steadied my breathes first. "Alam mo ba bakit kita iniwan?" tanong ko. "Bakit pinutol ko ang anumang ugnaya na'tin?"

"I know,"

Doon ako napalingon sa kanya.

He nodded for confirmation. "The day you left... I was confused why. Galit na galit at litong-lito ako bakit ka nawala na wala man lang paalam—"

"Papakawalan mo bo ako kung nagpaalam ako?"

Wala pang isang segundo ang sagot. "No. Never."

Tumayo ako at binuksan ang sliding door ng balkonahe. Sumandig ako sa hamba noon at pinag-krus ang mga braso.

"Hinanap kita sa buong resort. Halos mabugbog ko na ang mga guard at masisante ang kasamahan mo sa trabaho," paliwanag niya. "Until one of the staff from the control room showed me footages where you appeared..."

"It dawned on me that you heard all the lies that I have said,"

Natawa ako at mabilis ang mga hakbang na lumabas. I want us to talk, to free the burden but dammit, gaya ng sabi ko, I'm not really good at confrontations with Lucas.

Nangati ako bigla na makalayo. Ang malaking kwarto ay sumisikip na. Pakiramdam ko puro kasinungaling ang lumalabas sa bibig niya. Kasinungalingan na hindi malabong paniwaalaan ko.

Binuksan ko ang pinto pero marahas itong sumara pabalik dahil sa pagtulak niya.

"Lahat ng iyon ay kasinungalingan lang Vittoria. Para hindi ka pag-initan ng mga magulang ni Astrid," he uttered against my ear. A shiver runs down my spine.