Hayatta iki tip insan vardır:Yalnız olmayı seçen ve yalnız olan...
Bunlar arasında dağlar kadar fark vardır
....
Tam iki saattir yanında oturmuş konuşmasını bekliyordum. Onu zorlamayı sevmiyordum ama bir yandan da konuşmasını istiyordum. Sıkıldığımdan ve ya gitmek istediğimden değil,onun yanında olduğum her an benim için dünyalara bedeldi. Sadece gözümün önünde mahv oluşunu izlemek istemiyordum. Sayısızca kriz geçirmişti yanımda...sayamayacağım kadar çok...
"İyi misin?" dedim cavabını bildiğim halde.
"Sadece sevgi istemiştim.
Yalnız olmamak istemiştim.."
"Ben seni çok seviyorum. Ben her zaman yanındayım. Yalnız değilsin sen!" Diye haykırdım adeta.
"Ben seni sevmiyorum. Yanımda da istemiyorum. Ben gerçekten sevdiğim birini istiyorum." Acımasız ve duygusuzca söylediği sözler bir hançer misali saplandı kalbime.
"Berk...beni sevmeyi deneyemez misin?" Yalvarır gibi çıkmıştı ses tonum.
"Hayır!" Diye çemkirdi.
"Ama neden?" Ağladım ağlayacak halimle yüzüne bakmaya devam ediyordum.
"Seni sevmiyorum ve hiç bir zaman da sevmeyeceğim." Dedi gözlerimin içine bakarken.
Çok içten söylemişti.
Ve bu canımı yakmaya yetiyordu.
Neden başka birini bulamamıştım ki?
İşte aşk da tam olarak buydu. Hiç bir zaman seveceğiniz kişiyi seçemezdiniz. Ve benim bu aptal kalbimde bir duygusuza aşık olmuştu.
"Keşke seni sevmeseydim! Keşke bir duygusuza aşık olmasaydım!"dedim bağırarak. Göz pınarlarımdan yaşlar firar ediyordu artık, daha fazla tutamamıştım.
Ama bu söylediklerim ve ağlamam onun korkunç ve ifadesiz suratına küçük bir etki bile etmemişti.
Hiç bir şey demeyeceğini anladığım anda kapıyı sertçe çarpıp kendimi rüzgara bıraktım. Hava yeterince soğuktu ama buna aldırmadan yere çöktüm. Bacaklarım artık beni ayakta tutamıyordu. Öyle içten ağlıyordum ki yanımdan geçen insanlar bana bakıyordu. Ama insanlık kalmadığı için bir tanesi bile durup ne olduğunu sormuyordu.
Açıkcası sormalarını da istemiyordum çünkü diyecek bir cevabım yoktu.
Birden omuzlarıma koyulan ceketle irkildim. Başımı kaldırıp baktığımda gördüğüm bedenle şaşırmıştım.
Bu kitabı yazarken daha yeni ve acemiydim. Bu yüzden çokca hatalar barındırmakta, hepsini düzeltmeye çalışıyorum ama en büyük yanlışlardan birisi bölümlerin fazlasıyla kısa olması. Kitabın içeriğini değiştirmek istemediğim için de kelime sayısını artıramıyorum. Bu yüzden o zamanlardaki heyecanıma ve acemiliğime verin lütfen ve hatalarımı mazur görün.
Sizleri seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DUYGUSUZ!
RomansaOna deli gibi aşık olan bir kız ve duygusuz bir adamın hikayesi.... Duygusuz#1
