"Hiç insan öldürmediği halde ; bir katilden daha cani insanlar gördüm, umudumuzu öldürenleri gördüm."
-Fyodor Dostoyevski
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar 🥰
🌹
Rüya ve gerçeklik arasında sıkışıp kaldığım o en ücra köşede aralanmak için direnen göz kapaklarımı açtım. En son film izliyorduk telefon zil sesi kapandığında üzerinde olduğum beden hareketlendi. Göğsündeki başımı yukarı kaldırdığımda uyku sersemi bakışları ile karşılaştım. Yüzüne yansıyan tebessümle eğilip saçlarım arasını öptü.
En son açık olan televizyon kapanmıştı. Tekrar telefon çalmaya başladığında. Belimde ki elini çekip sehpada ki telefonuna uzandı. Ekranda ki Serdarın ismi ile açıp kulağına götürdü. Konuşmasına gerek kalmadan Serdarın sesi doldurdu kulaklarımızı. Uzanan bedeni hızla doğrulduğun da çoktan elimiz ayağımız birbirine karışmıştı.
-Baba oluyorum kardeşim
Sesindeki bariz heyecan Ali Yasiri panikletmişti. Arkasından bende ayaklandım. "Geliyoruz biz hemen" demişti sevinçle. Telefonu cebine sıkıştırıp dolan gözlerini yüzüme çevirdi. " Seda'yı doğuma almışlar" dedi. içi içine sığmaz gibi hareketler etmeye başladı. Seri adımlar ile merdivenleri çıktığında bende arkasından gittim.
Üzerimizi giyinip yola çıkalı yarım saati geçmişti. Bu süre içerisinde iki sefer serdarı aramıştı herhangi bir gelişme olup olmadığını öğrenmek için. Nihayet hastaneye vardığımızda doğumhanenin önüne geçtik. Serdar kırmızı koltuklardan birine oturmuş elleri ile saçlarını karıştırıyordu sürekli. Yanı başında oturan bakımlı orta yaşlı kadın elini omzuna koyup sıvazlıyordu. Sarı saçlarını sıkıca omzunda topuz yapmış üzerine giydiği lacivert ceket takımı kalitesini ortaya sunmuştu.
"Kardeşim" diye seslendi Ali Yasir. Serdar oturduğu koltuktan hızla kalkıp kızaran gözlerini üzerimize sabitledi. Kısa süren dostça sarılmanın ardından ufak bir baş selamı verdi sadece. Ali Yasir az önceki kadının elini öpüp onu da kucakladı. "Nursel teyze Sedanın annesi" diye tanıttı. Kadının mavi gözleri buğulanmasına rağmen dudakları kısaca tebessüm etmiş elini uzatmak yerine kollarını belime dolamıştı. "bende Meryem memnun oldum efendim" diyebildim kısılan sesim ile. "Karım meryem" diye ekledi Ali Yasir. "bende memnun oldum tatlım"
Yüz hatları sedayı anımsatıyordu. Dikkatli bakıldığı takdirde bu bariz benzerlik apaçık ortadaydı. Kalktığı yere oturan Nursel hanımın yanına oturdum. Duvardaki saat akşam 5 i gösteriyordu. Başımı duvara yaslayıp doğumhanenin kapısını seyretmeye başladım. Serdar ve Ali Yasirin bedeni önümde defalarca gidip geliyordu. Üzerlerine yerleşen telaş bir tık daha fazlasıydı. Daha önce yaşadıkları kayıpları hatırlatıyordu belki de bu koridor onlara. İçime yerleşen darlığa duadan başka hiç bir şey çözüm getirmezdi. Sağ salim bebeklerine kavuşmaları için dualar ettim sadece. Ara sıra kalkıp koridordaki turlamalarına bende eşlik ettim. Duvardaki saat hızla ilerliyor ama hala içerden en ufak bir bilgi verilmiyordu. Saat akşamın 10 unu gösterdiğinde Serdar daha fazla mecali kalmamış gibi cam kapıya avcunun içi ile vurdu bir kaç kez. Açılmayınca çaresizce eli kaydı kapının üzerinden dizlerinin üzerine yığıldı iri cüssesi. Ali Yasir yaslandığı duvardan doğrulup Serdarın yanına çöktü. Serdarın sarsılan omuzları akıttığı göz yaşlarını göstermese de bariz belli ediyordu. Yerde kayarak sırtını duvara yasladı. Bir dizini karnına çekip öbürünü uzattı. Şimdi göz yaşları daha bariz ortadaydı. Çaresiz sesi yankılandı boş koridorda
