Korku bir hastalıktır. Tedavisi ise cesarettir. Her insan korkar ama cesur olanlar korkuya boyun eğdirir.
Cesurluk ve aptallık arasında ince bir çizgi vardır.
Mesela deneyimlerim üzerinden bir örnek vereyim:
Bir kadının camı önündeydim, 6. katta oturuyordu. Camdan bir tıkırtı duyunca kafasını o tarafa çevirdi ve bir şey görmeye çalıştı. Göremeyince önemsemedi. Bu bir cesaret örneğidir.
İkinci tıkırtıyı da duydu ve o tarafa kafasını tekrar çevirdi. Bu sefer korkusunu hissettirerek örtünün altına girdi. Korkuyu yönetememe örneği budur.
O örtü onu koruyacaktı sanki.
Üçüncü tıkırtıda örtüyü üzerinden atıp pencereye yaklaşmaya başladı. Bu da bir aptallık örneğidir.
Pencereyi açınca beni içeri davet etmiş olacağını akıl edemiyordu.
Pencereyi açtı ve dışarıya baktı. Üzerindeki cekete daha sıkı sarılarak üşüdüğünü belli etti.
Bir şey göremeyince paronayak olduğunu düşünüp pencereyi geri kapattı.
Ben çoktan içerideydim.
Beni görmesine izin verdim.
Onu yakaladım.
Ve şuan toprağın altındaki bir kemik yığınından ibaret.
O yüzden aptallık değil dozunda cesaretle bir şeyler yapın.
Çünkü her zaman peşinizdeyim.
En ufak bir hatada benim olursunuz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derlemeler
Short StoryKendi yazdığım kısa kurgu hikayeleri paylaşacağım. Oldukça çabalıyorum. Her telden hikaye var. Aklıma ne eserse. Destek olursanız sevinirim. :) Yıldızlı bölümler (☆) kişisel favorilerim* (Paranormal şeyler, rastgele kesitler, dramatik olaylar, "ne...
