Cehennemden sonra ölüyorum.
Soğuk bir mezbahada kasabın satırıyla ölüyorum. Bir şairin mürekkebe batırdığı tüyün kağıda dokunması ile ölüyorum. Bir yabancının sokakta ateşlediği silahın mermisiyle ölüyorum. Bir hayvanın ısırığıyla kuduz kapıp ölüyorum. Boynuma dolanan bir halatla, ayaklarım aşağı sarkarken ölüyorum...
Aslında bakarsanız, ben her şekilde, ben her yerde bir şekilde ölüyorum. Ama en çok da cehennemden sonra ölüyorum. Yaşayan bir cehennemin ateşiyle kavrulduktan sonra, yaşama keyfinden bile mahrum kalmış bir biçimde yitip gidiyorum.
Bedenim toprak altında çürürken mezar taşıma bakıp dualar okuyanların samimiyetsiz ve yapmacık sesini işitiyorum. "Keşke onun yerine ben ölseydim."diye ağlayanların yalanları tüylerimi kabirde dahi diken diken ediyor.
Gerçi bunu diyen kimse olmayadabilir toprağın öbür tarafında. Belki de bunu tekrarlayan benimdir, ben! Belki de insanların yalan ağıtlarını bile haketmeyecek kadar sahici ve uçucuydum ben.
Keşke ben ölseydim benden önce.
Keşke ben ölseydim cehennemden önce.
Ya da keşke yaşasaydım cehennemden sonra.
Veya- ah! Her neyse işte...
~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derlemeler
KurzgeschichtenKendi yazdığım kısa kurgu hikayeleri paylaşacağım. Oldukça çabalıyorum. Her telden hikaye var. Aklıma ne eserse. Destek olursanız sevinirim. :) Yıldızlı bölümler (☆) kişisel favorilerim* (Paranormal şeyler, rastgele kesitler, dramatik olaylar, "ne...
