Belalıyım Diyorum // {HyunHo}

41 🤡-" Dayanabilirim.."-🤡

" Sence işe yarayacak mı?"

" Yarar tabi güzelim, hem o olmazsa başka şeylere yöneliriz kötü düşünme sen."

Minho hastaneye giderken bir yandan onunla konuşuyor ne kadar doğru olmasa da moralini yüksek tutmaya çalışıyordu.

Hastalıktan kurtulması belki de imkansız boyutunu da aşmıştı, ama denemekten zarar gelmezdi artık..
Bakışlarını tekrar yola çevirdiği sırada Hyunjin başını cama yaslamış bir yandan dışarıyı seyrediyor günün nasıl geçeceğini merak ediyordu.

" Minho.."

" Efendim bebeğim?"

" Hastaneden dönüşte , gezi yerine gidelim mi?"

" Gezi yeri mi?"

" Evet gitmiştik ya hani lisedeyken, gidelim mi yine?"

" Gidelim ama yorgun hissetmiyor musun?"

" Hayır hayır sadece gidelim orayı tekrar görmek istiyorum. "

Direksiyondan çektiği bir elini sevgilisinin ellerine kenetledi. Yolculuk bitene kadar da hiç ayırmadı, geldikleri hastanenin önünde arabasını park etmiş ardından ikili sırayla inmişti.

İçindeki korku büyüktü. Çünkü çok özel bir tedavi olmasının yanı sıra yapılacak işlemler belki de çok farklıydı.

Minho Hyunjin'in saçlarını düzeltmiş eline gelen birkaç teli o görmeden havaya bırakmıştı. Görseydi çok üzülecek olduğunu biliyordu, bu yüzden ne zaman görse hemen gizlice atıyor o görmeden her sabah yastığında ki saçları alıp saklıyordu..

İkili birlikte hastaneye girmiş, ardından yönlendirmeler ile doktorun yanına çıkmıştı.

" Evet, şöyle ki bu biraz farklı bir işlem olabilir.. canınız yanarsa sadece elinizi sıkın , cam ekranın ardından sizi izliyor olacağız. Seansın sonuna kadar dayanmaya özen gösterin. Süreklilik haline getirirsek vücudunuz bu ışınlara alışacak ve tedaviye olumlu bakacaktır. "

Hyunjin ne kadar korksa da asla belli etmemiş doktoru sonuna kadar dinlemişti.

" Şimdi üzerinizde varsa eğer metal parçaları çıkarmanız gerekiyor. "

Doktorun talimatı üzerine yüzük, küpe, saat ve kolyelerini çıkarmış Minho'ya vermişti.
Doktor ondan önce içeri girmiş ve birkaç dakika sonra onu da çağırmıştı.

Hyunjin önce Minho'nun kollarını bırakmak istemese de zorlanarak geri çekilip gözlerine bakmıştı. Minho gülümseyerek onu öpmüş sonrasında,

" Korkma bebeğim, ben burada olacağım. Seni izliyorum tamam mı? sadece gözlerini kapat ve güzel şeyler düşün."

Hyunjin duyduğu şeylerden sonra son kez onu öpüp başını onaylarcasına sallamış ve içeri girmişti.
Lino içindeki korku ile beklemeye başladı.
birkaç saniye sonra üzerindeki hastane kıyafetleri ile cihaza bağlanan Hyunjin'i görmesi gözlerini doldurmaya yetmişti.
Hyunjin onu korkutmak istemediği için gördüğü gibi gülümsemiş ve eliyle mini bir kalp yapmıştı.

Lino neredeyse orada oturup ağlayacaktı.
Aşkına bakıp uzaktan bir öpücük atmış ve onu izlemeye başlamıştı. Saniyeler içinde başlanılan tedavi hepsini heyecana sokmuştu.

Hyunjin cihazdan aldığı ışınla direkt yanan canına rağmen güçlü durmak adına gözlerini sıkı sıkıya kapatmıştı..

Dakikalar birbirini kovaladı.
İşlem hâlâ devam ederken artık dayanacak gücü kalmamıştı. Kapalı gözlerinin kenarından akan yaşları görmek lino'ya da aynı durumu yaşatırken canını daha çok yakıyordu. Zorla baktı ona , ellerini öylesine sıkmıştı ki tırnakları avuç içlerini kanatacak dereceye getirmişti artık.