"Ayaw akong paakyatin sa office mo." Agad na sabi niya nang sagutin nito ang tawag niya. Ni hindi man lang niya hinintay na makapag hello ito.
"Well hello Asher."
Napanguso siya bago tumingin sa receptionist na nakatitig sa kanya at tila pinag aaralan kung may kausap ba talaga siya.
"Hello Nicolo." She said bago napabuntong hininga. " uuwi nalang ako tutal di naman ako makakapasok sa opisina mo." She said immediately sabay bored na tiningnan ang receptionist.
Bumuntong hininga ito sa kabilang linya bago nagsalita. "Go sit on the sofa in the lobby, I'll fetch you. And remember this is the day we will show everyone I am taken." Paalala nito kaya napasimangot siya. Napaka palautos.
"Oo na. Bilisan mo. Inisturbo mo na nga ako sa day off ko para sa kalokohan na to kaya bilisan muna para makauwi na ako at ma enjoy ang day off ko dahil deserve ko yun." She said.
Di ito sumagot bagkus ay bigla nitong ini end call ang tawag.
"Walang modo." Bulong niya habang nakatitig sa cellphone bago iyon ibinulsa at lakad patungong lobby para makaupo sa sofa doon.
She's in the building of Nicolo Romano, an half italian half filipino businessman. Ang lalaking pinagkakautangan niya nang malaki dahil sa isang aksidente.
After the talk they had yesterday ay nag research siya patungkol dito. Nalaman niyang 33 years old na ito at napaka successful na businessman. He even rank number 1 as sought after bachelor in Asia for two years bago ito naungusan ng pinsan nito na sikat na artista naman. Nicolo is also known as one of the best car racer and won multiple races back in his early twenties. And now his business is dominating Asia specially Philippines.
Habang siya, well she's 27 years old. And also mag isa nalang siya sa mundo. She became an orphan the moment she reached twenty years old when both her parents died on an accident at dahil mag isa lang siyang anak ng magulang niya ay mag isa na siyang namumuhay sa mundo mula ng trahedya.
She works as a caregiver sa isang home for the old age dito sa manila. She's saving money so she can enroll herself in nursing school. Kaya di niya talaga mababayaran ang halaga ng damage na nagawa niya sa kotse ni Nicolo. She actually did a research last night at halos pangapusan siya ng hininga nang makitang lagpas twelve million ang halaga nang kotse nito at ito lang ang bukod tanging pinoy na nagmamay ari nang kotse na yun dito sa pinas. She's lucky enough he only said three hundred thousand when she asked about how much is the payment to fix the damage dahil sa research niya eh halos isang milyon ang halaga para ma fix ang damage na nagawa niya dahil made to order ang bawat parte ng kotse nito.
"Asher."
Agad siyang nag angat nang tingin at nakita si Nicolo na kunot noong nakatingin sa kanya. Kanina paba ito dito?
"Are you ok? I've been calling you but it seems you're day dreaming."
Tumango siya bago tumayo at abot nang cellophane bag na hawak.
"Oh pagkain mo." Sabi niya dahil maaga siya nitong tinawagan kanina para lang sabihing ipagluto niya ito nang pananghalian at dalhin daw niya sa opisina nito kaya ito siya ngayon.
"Hi love." Sagot nito bago siya niyakap at hinalikan sa noo na agad niyang ikinagulat.
"Love?" She asked.
"Yes love. That will be our endearment." Bulong nito.
"Kailangan may ganyan talaga? Ang corny." She said.
Nag tsk lang ito bago kumalas sa kanya sabay hawak sa kamay niya at hila sa kanya patungong elevator. She look around and saw a lot of his employees looking at them with shocked and curiosity in their faces.
