Benim Gökyüzüm

Adrian...

Beni kollarına hapsetmişti. En güçsüz anımda karşıma tekrar çıktığı için kendimi tutamadım. Tekrar onu öpmem ne kadar güçsüz olduğumun kanıtıydı, iradesiz ve karasız... Ellerim onu kendimden uzaklaştırırken anlam veremediğim bir his bağlarımızı güçlendirmişti. ''Sana her şeyi anlatacağım, söz veriyorum. Ama bugün değil, burada olmaz.'' Dağınık saçlarımı elimle arkaya doğru topladım. Dudağımı ısırdım ve ona hayır deyip diyemeyeceğimi düşündüm. Ondan kopmak istiyor muydum? Kumral saçlarında parmaklarımı dolaştırmak ve sahilde güneşin tadını çıkarmak, bisiklet gezintilerine çıkıp ormanda şarkılar söylemek... Bunlardan vazgeçebilir miydim? Duraksamam ona güven vermişti anlaşılan, omuzlarımdan tutup gözlerini gözlerime dikti. Ona bu kadar yakınken yeniden uzak olamayacağımı işte o an anladım. Ama bu bir tavizdi ve bunu belli etmemeye gayret ettim. ''Bilmiyorum, Narcy'den sonra... Ben düşünmek istiyorum, düşünmek ve bir karara varmak. Sen gerçekten benim kararım mısın?''

''Tamam. Bak, o kız bana şantaj yaptı.'' Güldüm. Sevinçten uzak, alaycı bir tavırla kahkaha attım..

''Kafana silah dayamadı ya! Arabada öpüşürken de şantaj mı yapıyordu? Partide herkese aşkınızı açıklarken gayet samimiydiniz!'' Tüm bunları bu kadar içten görünerek yapmasının bir yanında, içinde bir yerlerde bir arzu görmüştüm. Göz ardı edilemeyecek kadar gerçekçi...

''Kafama silah dayamamış olabilir, en azından benim kafama. Sana doğrulttuğu silahı da bilmiyorsun tabi! Beni seninle tehdit etti.'' Bunları yüzüme şimdi haykıracağına önceden gelip söyleseymiş ya, belki her şey farklı olurdu.

''Adrian yapma, komik oluyorsun. Neden bunu yapsın ki? Aptal sarışının teki seni korkuttu mu? Ayrıca ben kendimi koruyabilirdim.'' Kollarımı göğsümde birleştirdim ve en öz güvenli halimi takındım. Annem de bir sarışındı ama aptal değildi. Tabi bazı sarışınlar gerçekten aptal olabiliyordu.

''Benim bildiklerimi bilsen asıl kendine gülerdin. Bir hatam yüzünden böyle oldu. Ben uyuşturucu ticareti yapıyorum Bell..''

''Anlamadım, ne?!''