"Hier ga ik dus de komende tijd wonen."
Ik bekijk het huis van mijn oma eens goed.
Met mijn oma hadden mijn ouders en ik niet veel contact.
Alleen een kaart bij verjaardagen, en dat was alles.
Ik loop naar de voordeur toe, bel aan, en wacht.
De deur wordt open gedaan door een man van ong. 25-30 jaar.
"Eeeh hoi, ik ben hier voor mevr. Vermeer ben ik hier op het juiste adres?"
"O jij ben als ik het goed heb Jennifer van Linde, de kleindochter van mevr. Vermeer?"
"Inderdaad, woont mijn oma hier?"
"Ja, inderdaad."
Ik kijk de man verwachtingsvol aan.
De man kijkt me aan met zo'n gezicht van waarom-kijk-je-me-zo-aan.
Dan lijkt hij iets te beseffen, en zegt mompelent:"Men! Hoe kan ik zo stom zijn!"
De man laat me binnen en sluit de deur achter zich.
Hij leidt me door de hal maar de woonkamer.
"Lydia? Dit is Jennifer."
De vrouw tegen wie hij sprak kijkt me aan en bekijkt me eens goed.
Ik bekijk de vrouw voor mij ook eens goed.
Een vrouw van ong. 70 jaar met een gerimpelde huid en grijs haar met een paar slierten bruin staat voor me.
Maar wat me nog het meest opvalt zijn haar ogen.
Ze zijn helderblauw en zien er uit alsof ze al veel hebben gezien.
Ze glanzen en zien er wijs uit.
"Hallo mijn kind, ik ben Lydia Vermeer, de moeder van jouw moeder."
JE LEEST
Master Of All The Elememts (Nl)
Fantasy*gestopt* "Ik ben geeneens een maand geleden mijn ouders verloren, en nu beweren een paar idioten (niet dat ik mijn oma een idioot wil noemen) dat ik de avatar ben! Ofwel.... De meesterstuurder van alle elementen. De enige rechten die ik heb zijn...
