Master Of All The Elememts (Nl)

Hoofdstuk 7

Ik ben net beneden als oma iets tegen me zegt:
"Jennifer? Ik denk dat het beter is dat je je spullen gaat pakken om te trainen."
Geschrokken kijk ik mijn oma aan.
"Gaat ze me nou het huis uitzetten?"
Mijn oma moet mijn gezicht hebben gezien, want ze zegt snel:
"Ik bedoel het niet gemeen hoor! Maar Aang heeft gisteren verteld dat je water stuurde.
En zolang je het niet onder controle hebt, kunnen er ongelukken gebeuren."
"O ik snap het." Opgelucht haal ik adem.

"Ik zal vertellen wat de ketting met het medaillon inhoud dat je voor je verjaardag hebt gekregen.
Bij de andere spullen weet je ongetwijfeld wel wat ze inhouden.
Het medaillon zorgt voor een soort portaal naar de andere dimensie.
Ik zal uitleggen hoe het werkt,
Je pakt het vast in je hand, je blaast erover en zegt:Naar huis!
Snap je het?"
"Ja"
"Goed, ik denk dat het tijd is om in te pakken."
Terwijl oma dit zegt verschijnen tranen in haar ogen.
Troostend sla ik een arm om haar heen.
"Ga maar beginnen met pakken."
Dus loop ik maar naar boven.

Ik heb net mijn spullen gepakt.
-Mijn kleren die ik op mijn verjaardag heb gekregen.
-Mijn dagboek
-vriendenboekje (vanaf nu noem ik het zo)
-ketting.
-Laptop (ik hoop dat ik erop kan in de andere dimensie).
-Knuffels.
-Foto's/fotoalbums
-Mobiel (ik weet niet of ik er op kan, omdat ik misschien een bereik heb.
-ondergoed enz.

Ik prop alles in 2 tassen, en loop naar beneden.
Daar staat de man die ik ook had ontmoet toen ik net aan kwam.
Hij was volgensmij ook een avatar.
Hij stelt zich voor.
"Hoi! Ik ben Wan.
Maar sommige kennen mij als de allereerste avatar."
"De allereerste?! Hoe oud ben je dan?"
"Iets meer dan 10.000 jaar."
"whaaat! 10.000 jaar! Fieuw dat is wel erg oud."
"Inderdaad, maar voor we gaan moet ik je nog een paar dingen vertellen.
1. Je krijgt les van ons, en met oms bedoel ik de avatars.
2. Bijna niemand weet dat jij bestaat, en dat betekend dat we dat nog zo willen houden, niet kwaad bedoeld hoor, maar 2 avatars vinden veel mensen vreemd.
3. Probeer je aan te passen aan onze gewoontes enzo.
4. Onze techniek qua uitvindingen zijn op sommige punten minder ver dan die van jullie, maar weer op andere punten weer veder.

Nou dat is het zo'n beetje.
Ga maar afscheid nemen van je oma.
Je zal haar de komende tijd niet zien."

Oma en ik nemen afscheid.
Allebei huilen we.
In de korte tijd dat we elkaar hebben leren kennen hebben we een goede band opgericht.
Dan is het tijd om te gaan.
Wan gaat alvast.
Nog een laatste knuffel en dan ga ik ook.
Ik pak mijn ketting die om mijn hals hangt, bij het medaillon, blaas erop en zeg:
"Naar huis!"
Het medaillon verspreid een helder wit licht dat steeds feller wordt.
Ik sluit mijn ogen, en laat me mee voeren.
Op naar een toekomst die ik me niet kan voorstellen....