Master Of All The Elememts (Nl)

Hoofdstuk 32

Pov. Onbekend

Met een klap gooi ok de telefoon door de kamer.
Een paar verwensingen schieten uit mijn mond.
Besluiteloos denkn ik even na.
"Het is niet goed dat ze het weten, en ook die ene avater...
Wacht eens!?
Die avatar.
Dat was....ehm...... Jennifer!
Ik......ik...Yes!
Eindelijk!"
In mijn hoofd doe ik een raar vreugdedansje.
"Eindelijk heb ik weer de kans om haar te zien!
Hahahaha!
Wacht maar af meisje..."
Met een duivelse grijns ga ik beginnen met wat spullen pakken.

*Flashback*
"Vertel wat je hebt gezien en gehoord aan niemand, hoor je me?
Echt aan niemand.
Het kan ons in gevaar brengen, en erger, het kan onze familie verscheuren.
Dat wil je niet, toch?"
Gehaast schut ik mijn hoofd.
"Als er ooit iets met ons gebeurt, dan ben jij degene die het haar moet vertellen."
Ik knik.
"Goed zo....... Lieverd."

*Einde Flashback*

Pov. Jennifer
Met een schok besef ik dat ik weer terug ben in de 'echte' wereld.
Ik kijk om me heen, en loop naar het raam dat open staat.
Ik zie dat ik op luchttempel eiland ben.
Dan herinner ik me wat die vrouw had gezegd.
Snel ren ik naar buiten, maar als ik buiten ben merk ik iets vreemds op.
Het is op een een of andere manier heel leeg.
Ik ren alle gebouwen door, maar vind geen bekende.
Als ik naar een luchtstuurder toeloop, en haar op haar schouder tik, reageert ze niet.
Ik tik nog een keer, maar weer reageert ze niet.
"Mevrouw, waar is iedereen?"
De vrouw regeert weer niet.
Dan draait ze zich om, en loopt verder.
Maar ik sta achter haar, dus zou je zeggen dat ze tegen me aan botst.
Ik houd mijn handen voor me, als een reflex.
Maar ze loopt gewoon door me heen!"
Verbaast kijk ik naar mijn handen.
Voor het eerst merk ik dat ik een blauwe gloed om me heen heb.
"Wat is dit!?
Ben ik een spirit?!"
Ik loop naar de aanlegsteiger, en probeer water te sturen.
Tot mijn verbazing en opluchting lukt dat.
Ik bedenk me geen moment, spring in het water, en stuur mezelf naar het vaste land.