Unicode
Zawgyi
~~~~~~
နှစ်ဦးလုံးအတွက်ထာဝရအမှတ်တရဖြစ်တဲ့လယ်ကွင်းနဲ့
ကုက္ကိုပင်အောက်ကို လင်းဆယူနှင့်ဥက္ကာနှစ်ယောက်လုံးရောက်ချလာသည်။ လူသောက မလှမ်းမကမ်းရပ်ထားသော ကားပေါ်တွင်ရှိနေရင်း လင်းဆယူကိုစောင့်နေသည်။
လင်းဆယူကတော့ ဥက္ကာနှင့် ကုက္ကိုပင်အောက်ရောက်နေသည်။ လသာသဖြင့် အနီးနားတွင်မီးမရှိလည်း တစ်ဦးကိုတစ်ဦးမှုန်ဝါးဝါးတော့မြင်နေရပါသည်။ ဥက္ကာသည် အလာတုန်းကနဲ့မဆိုင်အောင် ခက်ထန်သောမျက်နှာထား
နှင့် လင်းဆယူကို စိုက်ကြည့်လာသည်။
"ယူ ဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုလာရှာတာလဲ အခန့်မသင့်ရင်
ယူအပစ်ခံရနိုင်တယ် ယူ့အထက်လူကြီးတွေသိသွားရင် လည်း ယူပြဿနာတက်နိုင်တယ် ယူဘာလို့မိုက်မဲနေရတာလဲ''
ဥက္ကာအသံတွင်ဒေါသပါနေသည်။ သူလင်းဆယူကိုစိတ်ပူခြင်းဖြစ်သည်။
"မင်းဘာလို့ငါ့ဖုန်းကိုမကိုင်တာလဲ''
လင်းဆယူက ဥက္ကာနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက် သူအခဲမကျေသေးသည့် ကိစ္စကိုပဲတန်းပြောသည်။ ဥက္ကာဖုန်းကတခြားလူလက်ထဲရောက်နေတာကို လင်းဆယူနည်းနည်းမှဘဝင်
မကျပါ။
"ကျွန်တော်အားလုံးနဲ့အဆက်အသွယ်မလုပ်တော့ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်ယူ ယူလည်းပေါ့ ကျွန်တော်နဲ့
မဆက်သွယ်သင့်တော့ဘူး''
လင်းဆယူ၏မျက်လုံးတွေသိသိသာသာကျဥ်းမြောင်းလာသည်။ ဥက္ကာစကားက သူစိတ်ကူးထားတဲ့အိပ်မက်နဲ့တခြားစီ။ နှစ်ယောက်အတူတူရင်ဆိုင်မယ့်အစား ဥက္ကာက ဆန့်ကျင်ဘက်လမ်းကိုရွေးချယ်သွားသည်။
"မင်းအဲ့လိုပြောတာငါမကြိုက်ဘူးနော်ဥက္ကာ ရင်ဆိုင်မယ့်အစား လွယ်လွယ်နဲ့လက်လျှော့မယ်ပေါ့ မင်းဦးနှောက်က
ဒီလောက်ပဲတွေးတတ်တာလား!''
ဥက္ကာ သည် ချစ်တဲ့သူဆီက စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ပိတ်အော်ခံရသော်လည်း မျက်နှာတစ်ချက်မျှမပျက်။ လင်းဆယူကို ပြုံးပြုံးလေးနဲ့သာကြည့်နေ၏။
"ယူအခုလိုပြောတော့ကျွန်တော်ဝမ်းသာချင်တယ်
ယူကျွန်တော့်ကိုတကယ်ချစ်နေတာမလို့ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်အရမ်းနာကျင်တယ်ယူ ယူကျွန်တော့်ကိုမချစ်ခဲ့သင့်ဘူး ကျွန်တော်လည်းယူ့ကိုမလိုက်ခဲ့သင့်ဘူး''
