FEARLESS || VegasPete

EP.15

İyi okumalar:):)🧸🧸

VEGAS

Tarihin tekerrür ettiğine inanır mısınız? Açıkçası benim hayata bakış açım biraz farklıydı. Evet, buna inanıyordum ve çok daha fazlası her daim birilerinin Escobar gibi devasa uyuşturucu dağlarından oluşan bir kaçakçılığa cüret etmesini ya da milyonlarca insanın hayatını ilgilendiren buluşların ortaya çıkmasını bekliyordum. Size de bir öneride bulunacak olursam bu, kendinizi buna hazırlamanız olacaktır. Çünkü kabul edelim ya da etmeyelim dünya bir avuç taklitçiyle doluydu.

Amcamın elindeki yeni gazete yaprağındaki sözler, tam da bu kafa yapım sayesinde bir tek beni şaşırtmamıştı. Adına cesur diyen bir soytarı, çıktığı gökdelenin tepesinden aşağı devasa bir özgürlük bayrağı sarkıtırken hemen arkasında kendisine kamera doğrultmuş diğer soytarıya, 'Kazanan biz olacağız.'diye kıçını yırtıyordu. 'Yalnızca biz!'

Kinn, "Bir avuç zırvalık!"diye kestirip attığında, amcam ona imalı bir bakış attı.

Pekala, dürüst olalım. Beni çok sevdiğini söyleyemezdim ama bugün amcama evden bir beyne ihtiyacı olduğunu söyleseler çalacağı ilk kapı kuşkusuz benim kapımdı. Hayır. Kinn'den, Tankhun'dan ya da Kim'den daha Zeki olduğum için değil, sadece onlardan daha acımasız büyütüldüğüm ve kararlar alırken kalbimi susturmayı başarabildiğim içindi. Öyle ki, bu haberden etkilenmeyen ve kendisine yalanlar yaratmak zorunda kalmayan tek kişi bendim.

Sırıtarak boşalan kadehime viski doldururken, "Ölen ilk fedakarın da, aynı şeyi söylediğine bahse girerim."diye mırıldandım.

Ah, evet. Etrafta fedakar ayıtlayan o soytarılar artık bundan sıkılmış olacak ki rotayı hiç olmayacak bir yöne çevirmişti. Şimdi o olmayan kıçlarından aldıkları cesaretle toplanmış, korkusuzlara da saldırmaya başlamışlardı ve amcamın elindeki gazetede yazan şey, son model arabasının içinde ezilerek öldürülmüş bir korkusuz gençti.

Bakın ne diyeceğim. Söylediğimiz sözlerin bile, günün birinde kıçımızı şaplakladığı bir dünyada yaşıyor olduğumuz artık kesinleştiğine göre, beni öldürmek için kapıma dayanan her soytarıya vereceğim tepkinin ne olacağını size zaten söylemiştim.

Kim duraksadı. Hemen göğsüne yaslanmış kocasının elleri tedirgince şiş karnına gittiğinde, "Buna cüret edemezler!"diye tısladı. Sesi gergindi. Açıkçası kendisi bile buna inanmış gibi görünmüyordu ve yorgun gözlerinde bariz korkuyu görmemek için aptal olmak gerekirdi.

Gülümsedim. Bir korkusuz için fazla narin bir adamdı ancak bu endişesinin sebebi kesinlikle kendisi değildi. Anlıyorsunuz, değil mi? Yoksa onu görünce hatırladığım o adamın kalbimi sıkıştırdığını ve yutkunmak zorunda kaldığımı söylememe gerek var mı? Elimdeki kadeh, öncekinin aksine daha çabuk boşaldığında, tekrar doldurmadan ayaklandım.

"Açıkçası yaşanan bu kargaşaya uzun zamandır imrendiğimi söyleyebilirim. Her hangi bir soytarının kapıma dayandığı gün hayatımın en güzel günü olacaktır."

Porsche'un gözlerini devirdiğini fark ettim. Eminim, az sonra ağzını açacak ve bana belki de milyonuncu kez bencil orospu çoçuğunun, Sadece kendini düşünen ve bu ailedeki hiçbir üyeyi sanki umursamıyormuş gibi görmezden gelen şımarığın teki olduğumu söyleyecekti.

Ne söylediği kimin umrunda? Ben ne olduğumu biliyorum, değil mi? Ailedeki en uzak olduğum kişinin-amcamın- bile üzerine satırıyla koşan bir kanaatkar kasap görsem, düşünmeden önüne geçerdim. Kaldı ki, Pam ve diğerlerine canımı vermek için sebebim bile yoktu. İstedikleri zaman istedikleri şekilde beni öldürebilirlerdi ve size yemin ederim, gıkım çıkmazdı. Ancak bu merhametimi ve sevgimi onların bilmesine gerek yoktu.