chapter 8 🌹

234 48 2
                                    


මුලු පරිසරයම ලා අදුරින් පාට වෙලා ගිහිල්ලා. අහසින් වැටෙන වැහිපොද නිමක් නැතුව එක දිගටම වැටුනා. මුලු සුසාන භූමිය පුරාම තිබුනේ නිහඩ බවක්. නොනවත්වා වැටෙන වැහි බිදු වල ශබ්දය නොතියෙන්න හැමදේම නිස්කලංකයි.

ලොකු සකුරා ගහ යට නිදාගෙන ඉන්න සාරා වගේම ජේහන් දිහා ජස්මින් තවමත් එක එල්ලේ බලාගෙන ඉන්නවා. ෆියුනරල් එකේ වැඩකටයුතු ඔක්කොම ඉවර කරලා හැමෝම ගියත් තවමත් එතනට වෙලා දෙන්නෙක් ඉන්නවා.

" එනවා යන්න වැස්ස වැඩි කරන්න එන්නේ........"

ජස්මින් ලගට ආපු කලු ඇදුමින් සැරසුණු ජිමින් කෙල්ලගේ අතින් අල්ලගත්තාත් කෙල්ලට එන්න ඔනේකමක් තිබ්බේ නෑ.

" මට එක විනාඩියක් දෙන්න ජිමින් මම එන්නම්......."

කෙල්ල හිමීට සාරාගේ සොහොන් කොත ඉස්සරහා දණ නැමුවේ සොහොන් කොතේ තිබුන සාරාගේ ෆොටෝ එක මතින් ඇගිලි ගෙනියන ගමන්.

" ඔන්නි මට හිතාගන්න බෑ . හරියට හීනයක් වගේ හැමදේම. ගොඩක් නපුරු හීනයක් . ඔයාට සීතලයි ද ඔන්නි ජේහන් ඔප්පාත් ලග ඉන්න නිසා ඔයාට සීතල නැතිවෙවී. ඔම්මා ම මම ඔයාට පොරොන්දු වෙනවා අරෝරාව හොදට බලාගන්න. එයා එයා මගේ දූ ඔයාගේ එකම වස්තුව මම පණ වගේ බලාගන්නම්. ඔම්මා සාරන්ග්හේ ....."

කෙල්ල සොහොන් කොතට ඔලුව තියාගෙන ඇඩුවේ සාරාට ඔම්මා කියන ගමන් කෙල්ලගේ දෙවෙනි ඔම්මා සාරා. ඔම්මා නැති උනාම දරුවෙක්ට දැනෙන්නේ කොහොමද , එක ලොකු වේදනාවක් කියා ගන්න බැරි තරම් වේදනාවක් කෙල්ලගේ පණ වගේ ආදරේ කරපු ඔප්පයි ඔන්නියි ආපහු කවදාවත් නොයෙන ලොකු ගමනක් ගිහින්.

" දැන් ඇති ජස්මින් යමු. "

කෙල්ලගේ උරහිස් අල්ලලා නැගිට්ටපු ජිමින් කෙල්ලව එයාගේ ඇගට බර කරගත්තා .

" තුන්දෙනාම පරිස්සමෙන් ඉන්න ...... "

ටික වෙලාවක් සොහොන් කොත් දෙක දිහා බලන් හිටිය ජස්මින් ජිමින් එක්ක පිට වුනේ ලොකු වේදනාවකින්. එතකොට ජිමින් , ජිමින්ටත් ඒහා සමාන වේදනාවක් තිබුනත් කොල්ලා ඔක්කොම දරාගෙන හිටියේ ගොඩාක් දේවල් ජිමින්ගේ ඔලුව ඇතුලේ වැඩ කරද්දී .

The game of fate | PJM |Donde viven las historias. Descúbrelo ahora