Asker Yari 《DÜZENLENECEK》

34 ~ ALIŞVERİŞ ~

Öyle çok sevilir ki bazısı ; uzakta olsa bile , ömür de verilir, gönül de. Ben Aylize uzaklık nedir bilmeden gönlümü de verdim . 2 yıllık ömrümü de . Kimisine göre çok hızlı yaşanan bir aşk gibi belkide ama öyle değil di o her seferin de benim kalbime ilmek ilmek işlenmişti.

O gün babamdan kalma tesbihimi kaybettiğim zaman her yeri aramış ama bir türlü bulamamıştım. Daha sonra kamera kayıtlarına baktığım da , ben gittikten sonra yerden gülümseyerek tesbihimi alıp çantasına koyduğunu gördüm. Yalan yok başta kötü niyetli olduğunu düşünmüştüm. Hemen o günden sonra araştırdım neyin nesi bu kız diye. Üstten bir şekil de öğrendiklerim ile evini buldum .

Kapısına gittiğim zaman beni minik bir bahçe karşıladı. Demir parmaklıkları olan siyah kapının hemen yanın da olan küçük bir belediye bankı vardı. Küçücük bahçe ye sığdırılan rengarenk çiçeklerin ise huzur verici bir görüntüsü vardı . Küçücük alana bu kadar huzur sığdırmış olmaları beni gülümsetti.

Ben kapının önünde bunları düşünürken evin içinden bir hışımla çıkarak beni fark etmeden omzuma çarpıp koşarak uzaklaşan kızın arkasından baktım. Ne bana çarpmış olması umrundaydı nede başka bir şey halbuki baksa belki her şey daha hızlı gelişirdi.

Peşinden onu takip ettiğim de , sessiz sakin sadece bir iki çiftin oturduğu bir parka gelerekten kendisini denize bakan bir banka bıraktı. Uzaktan onu izlediğim de gözlerinden akan yaşın ardı bucağı kesilmiyor sürekli yenisi ardı peşini takip ediyordu. Onun bu halinde iken yanına gitmek istemediğim için arkasın da kalan bir ağacın altına oturaraktan göz yaşlarının dinmesini bekledim .

Etrafın sessizliğine karşı sessizliği bozmak isteyen kuşların cıvıltıları tüm parkı kaplıyor, esen rüzgarın uğultusu kulakları mı çınlatıyordu.

Ama o an beni ona ısıtan bir olay olmuştu . O göz yaşları içinde ağlarken cebimden çıkarttığı bir şeye gülümseyerek bakmaya başladı. Merakıma yenik düşerekten biraz yaklaşıp eline baktığım da elindekinin benim tesbihim olduğunu görmüştüm.

O ana kadar hıçkırarak ağlayan kız benim olan tesbihi görünce gülümseyerek bakıyordu. Neydi peki bu? Beni hiç tanımayan birisi benim olan bir şeyi görünce biye tüm dertlerini unutsun ki ?

O gün daha fazla orada durmayarak ayrılmış aradan geçen 2 günün ardından tekraren aynı kapınınönüne gelmiştim. Tam binalarına yaklaşmışken yine evden çıktığını gördüm. Zamanlamam çok yanlıştı. Duvar kenarına geçtiğim de kendi kendine değinen kızı gülümsememe sebep olmuştu.

''Hayır yani geç kaldım kızlar Suna ablanız verse olmuyor mu sizin bu mamalarınızı '

Konuştuğu kapının önünde olan 4 kedi yavrusuydu . Gülümseyerek onlarla konuşuyor Suna dediği kızı şikayet ediyor du.
Anlattıklarına iyice kulak kestiğim de yine kedilere

''Hayır bulamıyorum da kim olduğunu adam yer yarıldı da sanki içine girdi . Sizce nedir adı Ahmet Asaf mı , Ali Asaf mı, ne biliyim ne Asaf bu adamın adı ? ''

Dudaklarımda ki gülümseme genişlerken artık günden güne alışmış hale gelmiş sürekli kendimi onun kapısının önün de buluyordum. Sonrası malum zaten anlatmıştım. İşte benim Aylize olan sevdam benim tesbihim de teselli bulduğu zaman , kedilere olan şefkatinden , o minicik bahçe de ektiği baktığı çiçeklere, her gün üşenmeden onları sevişine vurulmuştum.

Şimdi yine bir bahçe de oturmuş isteme gününe alışverişe çıkmak için onu bekliyordum . Ve o girdi görüş açıma , aynı hayatıma girdiği gibi muhteşem bir şekilde parka girişi vardı. Yanıma geldiğin de