Asker Yari 《DÜZENLENECEK》

41 ~KABUL EDİLMEZ~

Duyulan tek bir el silah sesinden sonra arka arkaya sıkılan beş kurşun sesi daha duyuldu. Koşar adımlar ile yanına gelen Alper hızla Ayliz in elindeki silahı alırken , o an anlamıştı havaya ateş edenler yıldırım timiydi. Elleri titreyen Alper in şaşkınlığı sesinde yansımış sesi bile titriyordu.
"Sen ,sen ,sen ne yapıyorsun Ayliz , bu Allahın belası mezarda elinde silah ile ne yapıyorsun, delireceğim delireceğim " diye durmadan bağırıyordu.

Kafasını kaldırması ile karşısında çökmüş insanları gördü. Hepsi yüzüne hem hayal kırıklığı hemde özlem ile bakıyorlardı. Onlar daha komutanlarının ölümünü kabullenemezken ,oda kendisini öldürmeye kalkmıştı.  Ya bir dakika geç kalsalardı,  ya yetişemeselerdi ne olacaktı,  mezarın başına geldiklerinde ölü bir Ayliz ile mi karşılaşacaklardı. Hiç kimseye bir şey demeden ayağa kalkıp çıkışa yürümeye başlayan Ayliz in arkasından ilk Kerem bağırdı bu sefer

"Daha bizden ne kadar kaçacaksın, tek acı çeken senmisin Ayliz? Görmüyor musun biz yıkıldık, bizler iyi değiliz,  Yıldırım dağılıyor Ayliz " söyledikleri adımlarını duraklatmıştı ama , arkasını dönüp yüzlerine bakmamıştı. Eğer bakarsa gidememekten korkuyordu. Tekrar adım atacağı an bu sefer hepsi birden önüne  geçtiler.  Aylardır hepsi onu arıyordu ama özel görevde denildiği için hiç bir iz bulamamışlardı. Şimdi tekrar, her ne olursa olsun  bırakmayacaklardı. Yüzlerine bakmadan

"Çekilin önümden " dedi ama bir faydası olmadı.  Yavaşça kafasını kaldırıp baktığın da karşısındaki adamların kendisinden bi farkları yoktu . Kendisi çok fazla kilo vermek ile beraber, göz altları sürekli ilaç kullanmaktan ,bağımlı gibi mosmor geçmişti.
Daha fazla sessiz kalamayan Sarp bağırarak konuşmaya başladı .

"Senin sevdiğin adam orada yatıyorsa bizimde canımızdan bir parça orada , biz aylardır her iznimizde buraya çıkıp geliyoruz. Hem onu ziyaret ediyoruz,  hem bi umut belki seni buluruz diye , sen sadece kendine mi ceza kesiyorsun sanıyorsun, aksine hepimize kesiyorsun o cezayı,  herkes perişan, Ebru yıkılmış bir halde iteleye kakalaya okula zor gönderiyoruz. Suna desen kızın  hayat enerjisi çekildi. Kız aynı anda iki tane en yakın arkadaşını kaybetti. Ecrin sen gelmeden düğün yapmam dedi hâlâ ayrı yaşıyorlar. Melisa zaten tekrar aynı tramvaları yasamıza döndü. "

Sonra bir anda sustu, başka kimseden bahsetmedi gözlerim gözlerine tutunmuşken bi cesaret ile sordum
"Sare " demem ile gözlerinde bi hayal kırıklığı  yakaladım. Onun konuşmayacağını anladığım da bakışlarımı diğerlerine çevirdim. Sözü devralan Melih sakince cevapladı.

"O günden bir ay sonra görev emri geldi . Zaten o bir ay içinde kimse kendinde değildi.  Kabul etti ve gitti beş aydır gizli görevde.  Tek bildiğimiz şehir şehir operasyon düzenledikleriydi.  Geçen ay geri döndüğünü duyduk ama 1 ay izinlilermiş İstanbulda ailesinin yanında hiç gelmedi daha anlayacağın, o süreç içinde hiç birimiz ile irtibat kurmadı.  Gerçi geldikten sonra kurabilirdi ama o zaman da kurmadı. Sebebini  bilmiyoruz niye öyle yaptı ,  ama haftaya dönecek Sunadan bir tek bunu biliyoruz."

Bir an duraksadı Ayliz , sahi ne kadar haklılardı , o bunca insanın acısına bir acı daha ekliyordu. Hepsinin yüzün de bakışlarını gezdirdiğinde  bir umut gördü.

"Sizinle geleceğim " dediği an , geldiğimden beri hiç görmediği gülümsemeyi yüzlerinde gördü. Hepsi heyecan ile birbirine sarılırken arkalarından gelen çıtırtı ile hızla ayrılıp elleri bellerindeki silahı buldu . Selimin

"Duydunuz mu sesi?" Dediğinde hepsi kafasını salladı. Dikkatli adımlar ile bir bir etrafa dağıldılar . Yavaş yavaş etrafa dağılan tim arkadan gelen ses ile bakışlarını Ayliz den tarafa çevirdiler. Silahı yere düşmüş, karşısında tek bir noktaya odaklanmıştı. Bir bir yanına doğru geldiklerinde kafalarını kaldırmaları ile onlarda oldukları yerde kala kaldılar. Ayliz yavaşça time doğru dönerekten Alpere odaklandı , titreyen elleri , buğulu gözü ve zorla çıkan sesi ile şu kelimeleri kullandı.