Beden eğitimi || hyunin ✓

15

Elim hızla ağzıma gittiğinde changbin hyung'un koşarak gelmesi ve adamın elindekini atması, onu yere yatırıp etkisiz hale getirmesi umrumda bile değildi.

İnleyerek yere düşen hyunjindi bütün beynimi işgal eden, koşarak yanına gittim, birinin bana bir şey yapması umrumda değildi, hyunjin benim için kendini feda etmişti.

"Hyunjin!"

Titreyen ellerimi karnına bastırdığımda tek elini çeneme attı ve kafamı kaldırıp yüzüne bakmamı sağladı.

"B-bakma."

Ben çoktan ağlamaya başlamışken cebimden telefonumu çıkardım ve ambulansı aradım.

"K-korkma bir şey olmayacak tamam mı?"

Benim dediğime kafasını sallarken dişlerini birbirine bastırdı, acı çekiyordu işte. Benim yüzümden acı çekiyordu.

Ellerimi karnına bastırmaya devam ettim sıkıca. Hayır bunun son olduğuna asla inanmıyordum, inanmayacaktım. Daha yeniden yeşeren hislerim böyle kuruyup gitmeyecekti.

Gitmesini istemiyordum.

Dudaklarımdan kaçan hıçkırıklar ya da önümü görememem önemli değildi, hyunjin acı çekiyordu! Kanaması vardı ve bu siktimin ambulansı bir türlü gelememişti.

"Uykum geldi."

Sessizce mırıldandığında kafamı salladım ve bana bakmasını sağladım.

"Uykun gelemez hyunjin. Gözlerini kapatma sakın, tamam mı? Bana bak sadece bana bak."

Bana cevap vermeden bakmaya başladığında bende ona bakmaya başladım.

"Eğer ölmezsem bunu sana açıklamak çok utanç verici olacak."

"Ölmeyeceksin, şöyle konuşma!"

"Senden hoşlanıyorum. Yanlış olsa da, yeni olsa da. Kalbimde bir yerleri harekete geçiriyorsun jeongin."

Dediğine diyecek hiçbir şeyim yoktu, bende aynı şeyleri hissediyordum ona karşı. Yanlış olsa da, yeni olsa da hoşlanıyordum ondan.

"Bunu sen iyileştikten sonra konuşalım tamam mı? Şuan sana olan hoşlantımı anlatamayacak kadar karışık duygulara sahibim."

Sessizce kıkırdadığında gözlerini kapatmıştı aynı zamanda.

"Gözlerini aç hyunjin! Uyumak yok!"

"Çok uykum geldi jeongin.."

"Sonrasında beraber uyuruz, uyuma şimdi! Hyunjin, lütfen yalvarırım dayan biraz daha. Böyle bitiyor olamaz her şey!"

"Nerede bu siktimin ambulansı!?"

Seslice bağırırken elimi biraz daha bastırdım.

"Bastırma artık acıyor."

Elini elimin üstüne koyup yavaşça okşarken gülümsedi.

"Ağlama, sözlüne on gireceğim."

Dediğiyle seslice hıçkırdığımda mahalleyi ambulans sesi doldurmuş ve biraz sonra yanımızda belirmişlerdi.

Tanrıya şükür!

"Hyunjin? Bak geldi ambulans, niye kapattın gözlerini yine? Aç gözlerini!"

Bu sefer gözleri açılmadı elimin tekini karnından çektikten sonra omzuna attım ve dürtmeye başladım.

"Hyunjin, açsana gözlerini!"

"Efendim, çekilin lütfen."

Yanıma gelen görevlilere alan tanıyıp geriye çekilirken kanlı elimi ağzıma attım.