Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerime bol gelen kazağın kollarını kıvırarak, kısalttım. Açık camdan içeri süzülen rüzgar, evi soğutuyordu. Perdeyi havalandırarak içeri giriyor ve hızla bedenimi yalayıp geçiyordu. Kollarını kıvırdığım kazağı, geri eski haline getirdim. Soğuk bileklerime ve ardından parmak uçlarıma kadar titretiyordu. Ellerimi kazağın içine saklayarak dizlerimin arasına sıkıştırdım.
"Betin benzin zaten aktı, bir de soğuk yediğin için iyice zombiye döndün."
Bana bakarak camı kapatan Malkoç, elinde dumanı tüten kupayı yavaşça önümdeki sehpaya bıraktı. Benim aksime üzerindeki kısa kolluyla, üşümemiş gibiydi. Bedenini yanıma bırakarak bana döndü. Gözlerimi ona sabitleyerek yüzüne baktım.
"Kaç saattir bir açıklama yapmanı bekliyorum. Ne oldu? Saatler önce yaşadığımız o şey neydi?"
Masada duran kendi kupasına uzanıp eline aldı. Dumanı tüten çayından bir yudum alarak bana bakmaya devam etti.
"Cevap verecek misin artık?" Dedim, gerginlikle. "Öylece durup yüzüme bakıyorsun."
"Bilmiyorum." Dedi.
Gözlerim kısılarak yüzüne bakmaya devam ettim. Gözleri yüzüme daldı ve saniyeler sonra kendine gelerek tekrar gözlerime kilitlendi.
"Öğrenmem için bana zaman ver."
"Nasıl?" Dedim. "Nasıl yani?"
Kupasını sehpaya bıraktı. Sakallarını sıvazlayarak bana döndü. "Ne olduğunu öğrenmek için zamana ihtiyacım var Sezen."
Derin bir nefes vererek ona bakmaya devam ettim. Garip bir boşluk içinde, gerginlikle bekliyor gibi hissediyordum. "Sorun benlik değil, değil mi?" Dedim, merakla. "Seninle alakalı bir şey olmalı." Sorunun ben olması imkansızdı.
