YEGANE

7 | Zalim

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. 💗

YEGANE | 7

"Aklıma bile gelmiyorsun artık, o kadar kalbimdesin ki!"- Cemal Süreya.

🍂

Annemin, "Akşama Helin guzumlan Asaf gelecek yemeğe." Demesiyle hızla anneme döndüm. "Ha bide birileri daha gelecekmiş."

"Anne bunu şimdi mi söylüyorsun?" Dedim şaşkınlıkla.

"Unutmuşum işte kızım, yabancılar mı sanki."

"Değiller." Diye mırıldandım. "Ben bir duşa girip üzerimi değiştireyim."

"Acele et de evi süpür." Diye bağırdı arkamdan.

Oflayarak üzerimdekilerden kurtuldum ve duşa girdim. Duştan çıkıp üzerime eşofman takımı giydikten sonra saçımdaki havluyu bir kenara koyarak saçımı kurulamaya başladım.

Zihnimden ne zamana ait olduğunu bilmediğim kelimeler geçiyordu. Bir şeyler hatırlıyor gibiydim ama her şey çok silikti sanki.

"Senden gidemiyorum." Bunu gerçekten o mu söylemişti yoksa benim uydurduğum bir şey miydi?

Rüya ile gerçeği ayırt edemiyordum. Mesela dün gece gerçekten yanımda olup olmadığında merak ediyordum.

"Of ne vardı da içtim o kadar." Diye sızlandım ağlamaklı bir sesle.

Ardından, "Lütfen hiçbiri hayal veya rüya olmasın." Diye duat ettim.

******

"Anne şu süpürgeyi Allah aşkına değiştirelim ya." Dedim isyan ederek. "Belimi hissetmiyorum."

"Ne değiştirmesi kız daha yeni o." Dedi

"Anne." Dedim gözlerimi kırpıştırarak. "Bunu aldığımızda ben lise ikiye gidiyordum."

Televizyon dolabını silerken bana kısa bir bakış attı. "Tamam yeni işte bak."

Süpürgenin kablosunu toplayıp yerine koyduktan sonra kendimi koltuğa attım. O sırada annemin, "kız daha yeni topladım orayı." Diye azarlamasıyla ona döndüm tekrar, "yerde mi oturayım anne?"

"Otur yerde otur bak misafir gelecek diyorum sana."

"Anne bir şey soracağım sana ama sadece meraktan. Şimdi biz bu koltukların üstüne leke falan olmasın diye örtü seriyoruz. Orasını anlıyorum..." Annem, yine ne anlatıyorsun der gibi yüzüme bakıyordu. "Hani pis olmasın ki elaleme rezil olmayalım." Onaylar bir mırıltı çıkardı. "Şimdi misafir geliyor ve sen yine misafirler için aldığın örtüyü seriyorsun... Eee Anneciğim biz bu koltukları ne diye kaplattık."

Gayet haklı bir soru olsa da annem "Papuç kadar dilin var." Dedi kınayan bir sesle. "Laf yetiştireceğine git tatlı yap akşama."

Dünyanın en sahte gülümsemesi ile, "tabi." Dedim. Salondandan çıkıp mutfağa girerken, "Herkes bayılıyor emir vermeye." Diye geveledim ağzımın içinde.

Annemin arkamdan, "Veririm annenim ben." Dediğini duyduğumda "eh yuh artık." Dedim şaşkınlıkla, "Onu nasıl duydun."

********