Avuçlarındaki Melek

147 10 0
                                    

Sırtındaki çantayı çıkartıp yanındaki boş koltuğa bıraktı. Otobüsün içinde birkaç kişi dışında kimse yoktu. Dersine çoktan geç kalmıştı. Umurunda da değildi. Kulaklıklarını takıp arkadaki şarkının güzelliği ile mest oluyordu. Omzunda hissettiği baskı ile bakışlarını çevirdi. Kulaklıklarının tekini çıkartıp bir şeyler anlatmaya çalışan kişiyi dinlemeye çalıştı.

"Yanınıza oturabilir miyim acaba?"

Boş olan etrafı biraz süzdükten sonra çantasını kucağına aldı. Yanına oturan kişi kısık şekilde teşekkür ettiğinde aynı şekilde yanıtını verdi. Kulaklığını geri takmak üzereyken yanındaki kişinin konuşması ile tekrar ona döndü.

"Phi üniversite için nerede inmem gerek? Yeni geldiğim için pek bilmiyorum da."

Boynundaki kravata baktı. İlk sınıflar daima kravat takmaları gerekiyordu. Gelişigüzel ütülenmiş gömleği Boun'un gülümsemesine neden olmuştu. Hala güldüğünü fark ettiğinde boğazını temizleyip diğer kulaklığını da çıkartırken konuştu.

"Ben de üniversiteye gidiyorum. Beraber inelim istersen."

Boun'un söylediklerinden sonra gülümsemesi genişleyen çocuk tekrardan teşekkür etti. Önüne döndüğünde Boun yaklaşan durağı haber etmek için çocuğa yaklaştı.

"Bir sonraki durakta ineceğiz."

Prem kendisine yaklaşan kişi ile donmuştu. Kalbinin hızlanmasına izin verdi. Başını sallayıp ayaklanmaya çalıştı. Fakat aniden duran otobüs ile geriye doğru sendelediğinde belinden tutulan eller sayesinde düşmekten kurtulmuştu. Anında kendini topladığında inip üniversitenin önünde geldiler. Prem kızarmış yanaklarını saklamakta zorlanıyordu. Boun, küçük çocuğun haline gülümsedi. Çantasını düzeltip elini küçüğe uzattı.

"Ben Boun. İşletme 3. Sınıfım."

Prem kendisinin bölümünden bir büyüğü olduğunu duyduğunda sevindi. Bir süredir havada bekleyen eli yakalayıp sıktı. Gülümseyen gözlerini gösterip karşısındaki phi'sine konuştu.

"Ben de Prem. İşletme 1. Sınıfım."

Ellerini ayırdıklarında Prem kolundaki saate baktı. Dersine az vakit kalmıştı. Ayrılmak için uzaklaşmak üzere Boun'a el salladı. Son kez teşekkür edip düz yolda gözden kayboldu. Boun arkasından bakıp çoktan geç kaldığı dersine doğru yola koyuldu.

Avuçlarındaki Melek~~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin