Avuçlarındaki Melek~~

numara

"Teşekkür ederim Phi. Sonunda anladım."

Boun küçüğünün saçlarını karıştırıp önemli olmadığı söyledi. Boun bu hareketinden sonra onun kızaran yanaklarını seviyordu. Prem ise her seferinde başını eğip kızaran yanaklarını saklamaya çalışıyordu. Boun artık bilerek ve isteyerek onunla uğraşıyordu. Sırf kızaran yanaklarını görmek için.

Prem elini cebine atıp telefonuna uzandı. Yıllarca bunu yapmayı bekliyordu. Telefonunu phi'sine uzatırken konuştu.

"P'Boun acaba numaranı alabilir miyim? Sormak istediğim birkaç soru olursa diye."

Boun telefonu alıp numarayı girdi. Kendisini çaldırdığında Prem den mutlusu yoktu. Şuan lise hayallerinden birini gerçekleştirmişti. Boun ise heyecanla kendisine bakan çocuğun omzuna elini atıp yemek bölümüne doğru ilerlemeye başlamışlardı ki Prem cebindeki telefonun titremesi ile durdu. Telefonda gördüğü isim ile bakışlarını Boun'a çevirdi.

"P'Boun yemeği başka zaman yesek olur mu? Bir işim çıktı da."

"Ne oldu Prem?"

"Önemli değil Phi. Başka zaman yemeği ben ısmarlayacağım."

Boun koşarak çıkışa yönelen çocuğun arkasından bakakaldı. Korkmuş gözüken ifadesi yüzünden Boun endişe etmişti. Fakat kapıdan çıkarken el sallayan kişiyi gördüğünde az da olsa rahatladı. Birkaç haftadır tanıdığı bu çocuk ona gerçekten şirin gözüküyordu.

Prem çalıp duran telefonu sonunda açtığında evine doğru koşmaktaydı. Kulaklarına dolan çirkin ses ile yavaşladı. Amcasının o sesinden gerçekten tiksiniyordu. Evine gittiğinde karşılaştığı manzara ile donakalmıştı.

"Demek geldin Prem."

Sonraki gün Prem okula geldiğinde Boun ile karşılaşmak istemiyordu. O yüzden onun olabileceği yerlerden olabildiğince uzak durmaya çalıştı. Boun ise ortalıkta görünmeyen kişiyi merak etmişti. Birkaç kez aramış ama cevap alamamıştı. En sonunda kendisini Prem'in sınıfının önünde buldu. 

Ders çıkışında kapıda bekleyen Boun kapıdan çıkan kişiyi gördüğünde yanına ilerledi. Fakat karşılaştığı manzara ile burnundan solumuştu. Prem ağzındaki maskeye rağmen gözündeki morluklar ile kendisine bakıyordu.