Avuçlarındaki Melek~~

hediye

Aradan haftalar, aylar geçti. Prem normal odaya alınmıştı. Gözlerini açmasa da, makineler hala vücudunda yer alsa da Boun mutluydu. İyileştiğini gösteriyordu çünkü bu. Boun elindeki poşetler ile içeri girdiğinde annesinin her zamanki sandalyesinde kitabını okurken bulduğunda gülümseyerek yanına ilerledi.

"Merhaba anne. Erken mi çıktın işinden?"

"Ah Boun. Evet, erken bitince oğlumu görmeye geldim."

Boun elindekileri yanındaki dolaba yerleştirirken göz ucuyla sonunda bandajlardan kurtulan Prem'in yüzüne baktı. Yanına yaklaşıp saçlarını okşadı. Aklına saçlarını karıştırdığında kızaran yüzü geldiğinde gülümsedi. Şu sıralar aklına sık sık gelen geçmişleri yüzünden ağlama krizlerine giriyordu. Kendini suçluyor ve üzülüyordu. Fakat Prem'in onu üzgün görmeye dayanamayacağını anladığında gülümseyip sevdiğinin yanaklarını öpüyordu.

Annesi durmadığı günler Boun başında bekliyordu. Prem'i yalnız bırakmak istemese bile arada evine annesinin yanına uğruyor kıyafetlerini alıp geri sevdiğinin yanına gidiyordu. Okulundan ise izin almıştı.

Bir gün Prem'in annesinden gelen telefonla hastaneye fırladı. Prem'in kötüleştiğini söylüyordu. Hastaneye gittiğinde gözyaşları eşliğinde çocuğuna bakan kadının yanına ilerledi. Sarıldığında az da olsa onun sıcaklığını geçirmek istiyordu. 

Olayın üzerinden birkaç hafta geçmişti. Prem'in annesi artık sık sık gelmiyordu. Kendi annesini buralarda daha çok görür olmuştu. Annesi yine sandalyede otururken Boun elinde tuttuğu kolyeyi boynuna geçirdi. Gülümseme ile konuştuğunda annesinin bakışları üzerindeydi.

"Prem hediyeni takıyorum baksana. Güzel olmuş mu?"

Boun gözleri kapalı kişiden gerçekten cevabını duymak istiyordu. Annesinin kendi sesi kulaklarına dolduğunda ona döndü.

"Prem gerçekten sevdi Boun." 

Annesine gülümseyip Prem'in elini tuttu. Güzel yüzüne bakarken içeriye doktorun girmesiyle ayaklandı. Doktorun elindeki ilaçlara baktı. Doktor yatağa doğru yaklaştığında Boun doktorun önüne geçti.

"Doktor bey Prem'e zarar vermiyorsunuz değil mi?"

"Endişe etmeyin Boun Bey. Sadece iyileşmesi için ilaç veriyoruz."

Boun kenara çekildiğinde seruma giren sıvının dağılmasını izledi. Doktor odadan çıktığında Boun yatağın kenarındaki sandalyesine geri oturdu. Annesi aniden dışarı çıktığında arkasından bakakalmıştı. Birkaç dakika sonra açılan kapıdan içeri Prem'in annesi girdiğinde gülümseyip kadına sarıldı.

"Anne Prem seni özledi neredeydin?" Kadının gülümsemesi ile daha sıkı Boun' a sarıldı.

"Yurtdışındaydım. Prem'e iyi baktığın için teşekkürler."

Yaşlanan gözlerini gördüğünde Boun gülümseyip akan yaşlarını sildi. Bir süre daha oturduklarında kendi annesi kapıdan girip elindeki ilaçları uzattı. 

"Vitaminlerini iç Boun. Prem seni güçsüz görmek istemez."

Boun vitaminleri aldığında birkaç saniye gözlerini kapattı. Açtığında anneleri karşılıklı konuşuyorlardı. Gözlerini Prem'e çevirdiğinde yarı açık gözlerle kendisine bakıyordu. O uyanmıştı.