Daughter of Apollo

𝐃𝐚𝐮𝐠𝐡𝐭𝐞𝐫 𝐨𝐟 𝐀𝐩𝐨𝐥𝐥𝐨 - 𝕰𝖕𝖎𝖘𝖔𝖉𝖊 12

☀️ 🌿 ⚜️ 💫

එක් අතකින් මගේ කට වහපු ඔහු අනිත් අතින් මාව තදින් අල්ල ගත්තා. මම කෑගහන්න උත්සහ කලත් මට ඒක කරන්න බැරිවුණා. මොහොතකට ඔහු තම ග්‍රහණයෙන් මාව මුදවලා ක්ෂණයකින් මාවත් ඇදගෙන කැලයෙන් එලියට දුවන්න ගත්තා. විනාඩි කිහීපයකට පස්සේ තහනම් වනාන්තරයෙන් එලියට අපි ආවා. ඒ වෙලාවෙ තමා මම ඔහුගේ මුහුණ දැක්කේ.

"හෙ...හෙලන්...ඔයා?"

"කොහෙද මෝඩියේ මේ මහ රෑ යන්නේ? හීනෙන් ඇවිදිනවද ඔයා? නැත්නම් කාගෙහරි අණ කිරීමකට ඔයා යටත් වෙලාද ඉන්නෙ? නිකලස් දැනගත්තා නම් ඔයා මහ රෑ කැලේට ආවා කියලා මාත් එක්ක බැනුම් අහනවා"

"නෑ මේ...මම... ඔයා මගේ පස්සෙන්ම ආවාද?"

"ඔව්. ඔයා යන වෙලේ මම අවදියෙන් හිටියේ. මම සේරම බලන් ඉඳලා ඔයා පස්සෙන් ආවේ. මට ඇත්ත කියන්න. ඇයි ඔයා මෙහෙට ආවෙ? බය වෙන්න එපා මම මේක නිකලස්ටවත් කයිලාටවත් කියන්නෑ"

"හුම්. අපි කදවුරට යමු. යන ගමන් කියන්නම් මම"

මම දන්නවා හෙලන්ට හොදට රහස් රකින්න පුලුවන් කියලා. මේ වෙනකල් එයා පොරොන්දු කඩකරපු, රහස් පිට යවපු කෙනෙක් නෙවෙයි. ඉතින් මම තීරනය කලා එයාට ඇනබෙත් සහ අනිත් තුන්දෙනා කතාවුණ දේවල් කියන්න. කඩිසරව කදවුරට යන ගමන් මම එයාට මුලු සිදුවීමම කියුවා. අපි කතා කර කර කැබිනය ලගටම ආවා. වාසනාවට වගේ කදවුරේ කව්රුත්ම ඒ වෙලාවෙ අවදි වෙලා හිටියේ නැහැ. මම හෙලන් එක්ක කැබිනය ඉස්සරහ තිබුණ පයින් ගහ යටට ගිහින් වාඩිවුණා.

"ඕන්න ඕකයි කතාව. එයාලා මේ අතුරුදහන් වීම ගැන මොනවා හරි දන්නවා. එහෙම නැත්නම් එයාලා මේක ගැන හොයනවා. හැබැයි ඒ විස්තර කාටවත් ම කියන්නේ නැහැ. මාරියා කියපු තැන මොකක්ද කියලා බලන්න ඕන වුණ නීසයි මම කාටත් හොරෙන් මේ ගමන ආවේ.

"හපොයි... මටත් දැන් හිතෙනවා ඒ අභිරහස් තැන මේ පැහැර ගැනීම් එක්ක සම්බන්දයක් ඇති කියලා. මොකද මේ හැමෝම පැහැර ගත්තේ කදවුරෙන් පිටතදි නිසා."

"ආන්න ඒකයි මමත් කියන්නේ. මම ඔය නිසයි කැලේට ගීයේ. කව්ද ඉන්නේ මොනවද වෙන්නෙ කියලා බලන්න. අනික දවල්ට වඩා රෑට එතැනට යන එක ආරක්ෂිතයි කියලා හිතුණා."