Önemsiz Hayatlar

Yeni Bir Başlangıç

Yağmur artık kendisini tamamen yalnız hissediyordu, yanında durabilecek kimse yoktu, yalnız yaşamalı ve kendi ayakları üzerinde durmalıydı, bünyesinin kaldırabileceğinden daha fazla dert çekmişti ve artık her şeyin iyiye gitmesi gerekiyordu. Uzaklara dalmış bir şekilde hayatını baştan sona düşündü Yağmur, içinden "Daha iyi olabilirdi" dese de geriye dönemeyeceğini biliyordu tek yapması gereken elindekini daha iyi kullanmaktı, çünkü buna mecburdu.
Düşüncelere dalan Yağmur'un telefonu çalıyordu, Yağmur büyük bir umutla telefonu eline aldı fakat arayan ailesiydi, Yağmur büyük bir hayal kırıklığına uğradı, üstelik ailesi onu sert bir şekilde eve çağırmıştı, Yağmur her ne kadar güçlü kalmaya çalışsa da dayanamadı ve ağladı, bu sırada telefondan yüksekçe bir ses geldi
-Kıza çok sert davranıyorsunuz, yapmayın gözüm arkada kalıyor.
Bu sözleri söyleyen Yağmur'un abisi Doğukan'dı Yağmur büyük bir şok içerisindeydi, adeta bir kâbustan uyanmış gibiydi, çok mutluydu ve koşarak eve döndü.
Çok büyük bir mutlulukla eve giren Yağmur, çantasını bile çıkarmadan abisine sarıldı.
Doğukan fırsatını bulduğu ilk anda Yağmur'a
-Yağmur, benimle yaşamayı ister miydin?
Dedi, bu sözler Yağmur için çok harika sözlerdi, öldüğünü düşündüğü abisinin yaşadığını öğrenmesinin üstüne geri kalan hayatını abisiyle geçireceğini öğrenmesi harikaydı hiç düşünmeden
-Evet!
Dedi coşkulu bir şekilde, ardından Doğukan
-Yarın okuldan sonra hiçbir yere ayrılma seni gelip ben alacağım
Dedi. Artık Yağmur'un yeni bir hayatı olacaktı, kalan hayatı abisiyle geçecekti, yani öyle umuyordu.
Yağmur gece heyecandan uyuyamadı, saatlerce yatağında dönüp durdu, çok enerjikti, saatlerce kahkahalar atmak istiyordu, zor bir gecenin ardından Yağmur yıllar sonra ilk kez huzurlu uyuyacaktı.
Yağmur sabah uyandığında aklında hiçbir gizem kalmamıştı, sanki tek derdi abisiyle beraber kalmaktı, yaşadığı tüm gerilimleri unutmuştu, ve tertemiz bir sayfa açmıştı hayatına. Okula doğru yol aldığında gördüğü ilk kişi olan Kuzey, onun bu mutluluğuna anlam veremedi ve
-Dünkü Yağmur'dan eser kalmamış bakıyorum da. Oysa o gün benden bile kötü ağladığını düşünüyordum, yanılmışım.
Dedi, ve Yağmur'un yüzüne bakarak büyük bir ciddiyetle
-Umarım uzun sürmez
Dedi, Yağmur bu sözlerin ardından Kuzey'e
-Sen de dünkü kadar üzgün gözükmüyorsun aslında, eğer Helin'le falan kavga ettiysen ve sinirini benden çıkaracaksan uzak durmanı istiyorum
Dedi, fakat Kuzey sinirle
-İnsanların nasıl gözüktüğünü düşünmeyi bırak artık, bilmediğin çok şey var.
Dedi. Yağmur, Kuzey'in yarattığı ciddi ve kaotik ortamı bozmayarak devam etti ve
-Ben de bunu bilmek istiyorum.
Dedi, Kuzey'se karşılık olarak
-Psikolojim bir gün kalbimle verdiği savaşı kaybederse sana her şeyi anlatacağım
Dedi, ve Yağmur ciddiyetini koruyarak
-Kalbinin bu savaşı kazanması için elimden gelen her şeyi yapacağım
Karşılığını verdi, fakat Kuzey'in bu söyledikleri duygusal bir savaş verdiği anlamına geliyordu ve eğer duyguları kazanırsa psikolojisinin yok olacağından bahsediyordu. Kuzey gerçekten dışarıdan görüldüğünün fazlasıydı.
Okulun ardından Yağmur abisini bekliyordu aylar öncesindeki gibi yol boyu şarkılar söyleyip danslar edebilirdi, yanında Helin'in olup olmaması da umrunda değildi, içinde ona dair bir kırgınlıkta yoktu, sadece hayatının geri kalanını daha mutlu bir şekilde geçirmek istiyordu. Bu mutluluğunun ardından bir araba Yağmur'a doğru yaklaştı. Yağmur içinden "Abim bu kadar kısa bir sürede böyle bir araba aldığına göre gerçekten kaçırılmaycak bir iş yapıyor olmalı" dedi. Arabanın kapısı açıldı, İçerisi bomboştu. Tanımadığı bir şoför vardı, sadece bir yanlış anlaşıma diye düşünse de arabanın içindeki şoför Yağmur'a binmesini söyledi, Yağmur hiç tereddüt etmeden bu teklifi reddeti fakat arkasından gelen bir darbeyle bayıltıldı ve arabaya bindirildi
Yağmur uyandığında karanlık ve soğuk bir odadaydı, karşısında bir adet anahtar ve bir defter vardı defterin üzerinde "Bunu okumakla zaman kaybetme ve olabildiğince hızlı şekilde buradan uzaklaş" yazıyordu Yağmur korkuyla defterde denileni yaptı, anahtarla kapıları açtı ve koşarak bulunduğu yerden uzaklaştı. Uyandığında gece saatleriydi ve nerede olduğunu tam olarak bilmiyordu abisiyle beraber eve dönmesi gerekirken neden buradaydı ve geceyi nasıl geçirecekti ama içinde iyi bir his vardı, abisi onu okulda göremediğinde kaybolduğunu anlamış olmalıydı ve geceyi atlatırsa kendini kurtaracağını düşünüyordu, belki de yanılıyordu
7. Bölüm sonu
İnsta llllleeewwwaaa