Piedra | DahMo ✓

[13]

"Koşun R-3 sokağında birilerini görmüşler sanırım." Bunu duyduktan sonra oraya doğru koşmaya başladık. Ses çıkarmadan koşmak zordu gerçekten.

Kısa bir süre sonra oraya varmadan bizde görmüştük. Ufak tefek bir kız yürüyordu ama hızlıydı hatta koşmaya varıyordu artık.Yüzündeki tedirgin hal de endişelendiriyordu bizi.

Hemen karşı tarafımızda olduğunu farkettiğimiz Nayeon ve Jeongyeon ikilisini gördük. Nayeon 'arkada biri daha vardı' gibi birşey demişti ve eliyle orayı göstermişti. Jihyo da kafa sallayıp onlara sessiz olmaları için işaret yapmıştı.

Kız bizim olduğumuz tarafa yaklaşınca Jihyo onlara 'bizi görebilir mi?' işareti yapmıştı yani ben öyle anlamıştım. Oda kafasını olumsuz anlamda sallamıştı.

Sonra kız bizim olduğumuz tarafın oraya gelince Jihyo onu ses çıkarmadan bizim olduğumuz ara sokağa çekmişti ve duvara doğru yaslayıp eliyle "şşş" işareti yaptı.

"Sakin ol sana yardım etmeye çalışıyoruz, hayatın tehlikede olabilir." Demişti Jihyo ve kızın da onayını alarak benim montumu kıza onunkini de bana vermişti. Ve kızın kafasında bere de vardı fail anlamasın diye onu da giymiştim.

"Şuradan gidebilirsin, ama yapabildiğin kadar hızlı ol." Kız gidince benim için gösteri zamanı gelmişti. Açıkcası normal olarak korkuyordum ama eve dönmek için herşeyi yapabilirdim.

"Bende olabilirdim neden Dahyun oldu." Dedi Momo sinirle

"Olabilirdin ama kıza boyu en yakın olan Dahyun. Aramızdan biri olursa failin durumu anlaması kolaylaşır." Demişti ardından bende

"Merak etme dikkat edeceğim. Herşey çok güzel olacak." Demiştim ve bunu derken ona sarıldım. Ama vakit yoktu o yüzden ondan hemen ayrılıp Jihyo ya baktım, onun kafa sallamasıyla birlikte hemen olduğumuz ara sokaktan çıkıp yürümeye başladım.

Telaşlı gibi görünüp hızlı yürüyordum anlamasın diye. Sokağı bitirdim ve sağdan devam ediyordu sokak. Oraya döndüm, ikinci adımım da sırtıma dokunan bir el ile korkuyla olsa dahi hızlıca arkamı döndüm.

Joonhee idi. Onun burada ne işi vardı? Bu kadar tesadüf de fazlaydı ama. Ben ona şaşkın ve korku dolu bir yüzle bakarken o konuşmaya başladı.

"Küçük hanım, sen olduğundan şüpheliydim ve haklıymışım. Peki sen napıyorsun burada, yani saat geç oldu ondan soruyorum." Demişti ama ben hala ağzım açık ona bakıyordum. Son anda farkına varıp cevap verdim.

"Şeyy ben, burada yaşıyorum. Çöpü çıkarmaya indim şimdi de eve gidiyordum. Peki siz profesör?" Üşümüyor musunuz öyle hava soğuk sanki." Demiştim, karşılık vermek için onun bana yaptığı gibi sorgulamıştım onu. Zaten boy farkından dolayı başımı kaldırmaktan boynum ağrımıştı.

"Evet soğuk, bir tanıdığımı ziyaret etmiştim az önce fark ettim montumu orada unuttuğumu. Tam dönüyordum ki seni görüp bir selam vermek istedim, şey.." Dedi ve sorgularcasına baktığında ismimi merak ettiğini düşündüm ve

"Dahyun, Kim Dahyun." Dedim.

"Peki Dahyun hoşçakal" Dedi ve arkasını dönüp uzaklaştı. Ben daha bunu atlatamamıştım, Jihyo ve Momo bana doğru geliyordu ki bir silah sesi duyuldu. Çok yakın bir yerden gelmediğine emindim.

"Hey bu ses neydi?" Dedi Momo

"Bilmiyorum hemen, hemen bakalım. Sen iyisin dimi?" Dedi

"Evet iyiyim sonra anlatırım olanları önce şu sese bakalım." Demiştim, biz koşarken Jeongyeon ve Nayeon da bize katılmıştı.