Piedra | DahMo ✓

[15]

Tam koridoru döndük ki gördüğümüz şeyle ağzımız açık kaldı. Profesör Joonhee bir gencin boğazını sıkıyordu.

Genç kıpkırmızı olmuştu, Joonhee'nin ellerini çekmeye ve onu itmeye çalışıyordu ama Joonhee ona engel oluyordu. Gözleri kaymaya başlamıştı, sanırım oda bizim gibi burada öğrenciydi.

Genç yapamadığını anlayınca yere çöktü sonra Joonhee elini çekti ve genç hunharca nefes almaya başladı.

2-3 saniye sonra Joonhee genci çenesinden tutup ayağa kaldırdı. Genç ona korku dolu gözlerle bakıyordu, birşeyler konuştular sonra Joonhee onu serbest bıraktı ve genç koşarak uzaklaştı.

Joonhee onun ardından baktı ve sonra kafasını bizim olduğumuz tarafa çevirdi. Ve biz hemen duvarın arkasına saklandık, umarım görmemiştir. Saklandıktan sonra ben Nayeonun gözlerine baktım oda hemen sonra elimi tuttu ve beni çekti sonra koşmaya başladık.

Ara vermeden otoparka kadar koşmuştuk, bizim arabanın yanında anca durabilmiştik.

"Neydi o?" Dedim

"Bilmiyorum ama çok korkunçtu. Çabuk diğerlerine anlatalım" Dedi, ben kafamı salladım ve arabaya girdik. İkiside telefonla oynuyordu, bizi nefes nefese görünce bıraktılar.

"Hey! N-ne oldu iyimisin?" Dedi Momo, gözlerimin içine bakıyordu. Ben hiçbir şey demeden sarıldım ona, o kısa bir süre sonra kendini benden ayırıp vücudumu kontrol etmeye başlamıştı.

"Merak etme Momo, sende merak etme bitanem, iyiyiz. Sadece sanırım büyük bir olaya şahit olduk, yine." Deyip bana bakmıştı Nayeon, benim anlatmamı ister gibi.

"Anlatsanıza öldürdünüz meraktan!" Diye çıkıştı Jeong, Momoda gözlerini vücudumdan çekip yüzüme odaklamıştı.

"Yine o kadın yine, profesörü gördük. Bir öğrencinin boğazını sıkıyordu. Öldürecekti neredeyse." Dedim

"Joonhee mi?" Diye sordu Jeong, bende kafa salladım.

"O kadın çok olmaya başladı cidden!" Dedi Momo sinirli bir şekilde.

"Gerçekten, o kadını araştırmaya başlamalıyız." Dedi Nayeon uzun süre etkisinden çıkamamıştık, öyleki sinema planımızı bile erteleyip eve gitmiştik.

Şu Joonhee de sinirimi bozuyordu artık, tamam güzel kadındı ama değişikti, tuhaftı. Emin de olmuştum artık kesin onun altından birşeyler çıkacaktı.

Eve gittiğimizde yaklaşan proje ödevi için Jisungla Minho'yu çağırdık, hem ödevi konuşurduk hemde bizim durumu daha iyi anlatırdık. İyi çocuklardı ve arkadaşımızlardı öğrenmeye hakları vardı.

Akşam yemeğinden sonra oturduk proje ödevi için gruplara ayrılmadan önce bir konuşma yapmalıydık.

"Biliyorsunuz ki Momoyla Dahyun geçmişten geldi piedra sayesinde. Ve piedrayı bulmak ve onları geri göndermek için çalıştığımızı da biliyorsunuz, ama bilmediğiniz birşey var. Sizi bu olaya dahil etmek istemeyiz ama anlatmalıyız, biz piedrayı bu meşhur seri cinayetlerle ilişkilendiyoruz. Yani onun faili, piedrayı alıkoyan fail olabilir, ondan dolayı bu cinayetleri de araştırmaya başlamıştık. Ve onların bu yıla ışınlandığından zamandan şimdiye kadar 2 tane cinayete tanık olduk." Dedi Nayeon

"Nasıl yani, bildiğiniz seri katili gördünüz mü?" Diye sordu Minho

"Bir tanesinde gördük sadece diğerinin seri cinayetlerden olmama ihtimali var." Dedim

"İnanılmaz, siz gerçekten cesursunuz." Dedi Jisung

"Çok ilginç, yani bizde yardım etmek isteriz size. Belki iyiliğimiz dokunur." Dedi Minho