My bestie's brother [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

κεφάλαιο 3ο

Κάποια στιγμή, μάλλον κατά τις πέντε το ξημέρωμα με πηρε ο υπνος. Ευτυχώς σήμερα είναι Σάββατο οπότε κοιμήθηκα μέχρι τις 11. Σηκώθηκα για πρωινο. Η μαμα μου, μου έφτιαξε βαφλες. Είναι οι αγαπημένες μου αλλά δεν είχα καθόλου όρεξη. Για να μην προσβαλω την μαμά μου όμως, έβαλα μια στο πιατο, της έβαλα παω μερεντα και φράουλα και την έφαγα.
"Ωραίες οι βαφλες;"
"Ναι μαμά"
"Θέλεις κι άλλη;"
"Οχι ευχαριστώ"
"Εντάξει αγάπη μου"
Ρε γαμωτο θέλω τόσο πολυ να τα πω όλα στην Αντωνία αλλά ειλικρινά δεν μπορώ. Πρέπει να συγκρατησω αυτά που νιώθω. Θα τον ξεπεράσω δεν πειραζει. Ουτως ή άλλος έχουμε και άλλους ωραίους στην τάξη. Το βρήκα! Ξέρω πως θα φτιάξω την διάθεση μου! Θα παω στο παγωτατζιδικο και θα παρω κλασικά ένα παγωτο με τρεις μπάλες. Φόρεσα μια μπλε μπλουζα, ένα άσπρο τζιν και τα μαυρα μποτάκια μου. Έβαλα λίγο λιπγκλός και ήμουν έτοιμη.
"Μαμά, μπαμπά φευγω!"
"Εντάξει" είπαν και οι δυο
Στον δρόμο σκεφτόμουν το παγωτο μου και ο Άλκης είχε φυγει απο το μυαλό μου. Δυστυχώς όμως οχι για πολυ επειδή όπως μπήκα στο παγωτατζιδικο τον είδα να κάθεται σε ένα τραπέζι. Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος θα με στοιχειώνει για πάντα. Αμάν!
" Γεια σου Χριστίνα"
"Γεια σου Αλκη!"
Μου έκανε νόημα να παω να καθίσω μαζί του. Αγόρασα το παγωτο μου και πηγα να καθίσω μαζί του. Δεν ήξερα που θα καταλήξει όλο αυτό αλλά η καρδιά μου, μου έλεγε να παω.
"Πιστευεις ότι μπορείς να με αποφυγεις; Όπως σου ειπα θα τα ξαναπουμε οι δυο μας."
"Δεν νομίζω πως έχουμε κάτι να πουμε. Στο ειπα. Είσαι ο αδελφός της φίλης μου. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Φοβάμαι ότι θα την χάσω."
"Δεν καταλαβαίνεις πως αυτό που υπάρχει μεταξυ μας είναι κάτι πολυ δυνατό; Κάτι τόσο καυτό; Κάτι τόσο τέλειο; Δεν μπορείς να καταλάβεις πως αυτά που νιώθω για σένα είναι περα απο τις δυνάμεις μου; Το καταλαβαίνεις ότι κάθε φορά που σε κοιτάω νιώθω λες και κοιτάω την πιο όμορφη, την πιο γλυκιά, την καλυτερη γυναίκα στο συμπαν;"
Είχα μείνει να τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Ήταν τόσο γλυκός, τόσο ρομαντικός, ήταν λες και έγινε ακόμα πιο όμορφος στα μάτια μου.
"Άκου Αλκη και εγώ νιώθω παρα πολλα για σένα. Νιώθω λες και εγώ πιει ένα ολόκληρο μπουκάλι με καυτή σως όταν κοιταζω να πανεμορφα σου μάτια. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Θέλω πρωτα να βρω την δυναμη να μιλήσω στην Αντωνία. Δεν ξέρω όμως πως να της μιλήσω."
Ο Άλκης με κοιταγε με μια λυπημένη, πονηρη και χαρουμενη έκφραση μαζί. Πρέπει όλο αυτό να σταματήσει.
"Ρε Χριστίνα γαμωτο γιατί πιέζεις τον εαυτό σου;"
"Πρέπει να φυγω."
"Καλά...."
Δεν άντεξα. Έβαλα τα κλάματα. Γυρισα σπιτι κλαίγοντας. Ευτυχώς δεν ήταν κανεις σπιτι και μπορουσα να κλάψω με την ησυχία μου. Δεν μπορεί να φυγει απο το μυαλό μου η εικόνα του. Αυτου χωρίς μπλουζάκι, την ημέρα που με κλείδωσε στο δωμάτιο του. Πρέπει να μην ενδώσω.
Είναι βράδυ και εγώ βλέπω παλι την αγαπημένη μου σειρά. Νιώθω πως δεν θέλω να κάνω τίποτα. Ξέρω ότι πρεπει να μιλήσω στην Αντωνία αλλά προς το παρον πιστευω πως για να ξεπεράσω τον Αλκη θα πρεπει να βρω κάποιον άλλο. Με λίγα λόγια θα παρατηρησω καλυτερα τα αγόρια της ταξης μου. Είμαι σίγουρη πως αυτή είναι η μόνη λυση.

Πως σας φάνηκε το νέο κεφάλαιο; Εντομεταξύ εγώ αντί να διαβάζω, γράφω στο wattpad. Η ημερομηνία σήμερα είναι 23/11/2022. Έπρεπε να γράψω ημερομηνία. Φιλακιαααα!❤❤❤