My bestie's brother [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

κεφάλαιο 19ο

Μετά από 7 χρόνια
Είμαι σπίτι μου και πλεον δεν μενω μονη μου. Συγκατοικω με τον Άλκη. Είμαστε 25 πλεον και η σχέση μας είναι αρκετά σοβαρή. Είπαμε να βγουμε έξω να φαμε το βράδυ. Μου ζήτησε όμως να είμαστε μόνοι μας. Θέλει κάτι να μου πει. Τι είναι αυτό όμως; Το μυαλό μου παει μόνο στο κακό. Δεν βλέπω την ώρα να βραδιάσει και να μάθω τι θέλει να μου πει. Είναι ακόμη πρωί. Πριν από λίγο ξυπνησα και ο Άλκης ακόμα κοιμάται. Μας εφτιαξα τηγανιτες και έβγαλα έξω από το ψυγείο τις γαρνιτουρες. Μας έβγαλα μερεντα, μαρμελαδα και σιρόπι σοκολάτας. Άνοιξα το ντουλάπι και πήρα μέλι, κανέλα, μπισκότα και τρούφες σοκολάτας.
"Καλημερα αγάπη μου! Εφτιαξες πρωινο;"
"Καλημερα! Απ'οτι βλέπεις ναι εφτιαξα. Καθισε και ετοιμασε την τηγανιτα σου."
Φαγαμε το πρωινο μας και μετά ξεκινήσαμε για την δουλειά. Δεν σας είπα! Έγινα ψυχολόγος και ο Άλκης έγινε καθηγητής γαλλικών. Άλλαξαν πολλα αυτά τα επτά χρόνια. Με την Αντωνία είμαστε ακόμα κολλητες και ο Κώστας με τον Άλκη είναι κολλητοί. Πηγαμε στην δουλειά και οι ώρες περασαν πολυ γρήγορα. Την αγαπώ την δουλειά μου! Γυρισα σπιτι και βρήκα τον Άλκη να με περιμένει μαζί με ένα ζεστό σουφλέ σοκολάτας.
"Αγάπη μου! Αγόρασες γλυκο;"
"Ναι! Πήρα και σουβλάκια. Ελα κάτσε να φαμε!"
Φαγαμε τα σουβλάκια μας και μετά τσακισαμε το γλυκό. Νιώθω πως είμαι πολυ τυχερή. Οι ώρες μέχρι το βράδυ, περασαν νερό. Φόρεσα εκείνο το μπλε φόρεμα που μου είχε παρει ο Άλκης την ημέρα που τα φτιαξαμε. Ναι μου κάνει ακόμα δεν ξέρω πως. Φόρεσα ένα ζευγάρι μπλε μπότες, βάφτηκα, χτενιστηκα και πηγα κάτω.
"Άλκη έτοιμος;"
"Ναι! Πάμε;"
"Φυγαμε!"
Ξεκινήσαμε την διαδρομή. Μετά από κανένα εικοσαλεπτο, φτάσαμε σε ένα ιταλικό εστιατόριο.
"Φτασαμε!"
"Τέλεια!"
Καθίσαμε σε ένα τραπέζι και παραγγειλαμε. Είχα πολυ άγχος για αυτό που ήθελε να μου πει.
"Λοιπόν θα μου πεις;"
"Ναι. Λοιπόν...."
"Ακουω."
"Από τότε που είμαστε μαζί, η ζωή μου άλλαξε τελείως. Νιώθω ευτυχισμένος κάθε φορά που σε σκέφτομαι, κάθε φορά που είμαι μαζί σου, καθε φορα που σε κοιταω. Θέλω όμως αυτή η ευτυχία τα γίνει μεγαλυτερη. Να γίνει δυνατότερη. Λοιπόν Χριστίνα, θα με παντρευτεις;"
Αυτά μου είπε και μετά γονάτισε κρατώντας ένα κουτί με ένα μονοπετρο.
"Ναι! Θέλω πολυ να σε παντρευτω. Σε αγαπάω!!!"
Φιλήθηκαμε και ένιωθα τόσο ευτυχισμένη! Φόρεσα το δαχτυλίδι. Η ώρα περασε και έπρεπε να φυγουμε. Γυρίσαμε σπίτι και κάτσαμε στον καναπέ.
"Πως νιώθεις;"
"Ευτυχισμένη. Εσυ;"
"Και εγώ είμαι ευτυχισμένος."
Με φίλησε και μου έβγαλε την μπλουζα. Του έβγαλα την μπλουζα και αρχίσαμε να φιλιομαστε. Μειναμε χωρίς ρουχα. Μετά από δυο ωρες σταματήσαμε, βαλαμε τα ρουχα μας και μιλησαμε.
"Νυστάζω."
"Και εγώ."
"Πάμε για υπνο;"
"Ναι."
Πηγαμε για υπνο επειδή είχαμε νυσταζει παρα πολυ. Το δακτυλίδι το έβαλα μαζί με τα πολυ καλα μου κοσμήματα. Είναι ότι πολυτιμοτερο έχω.
Η επόμενη ημέρα
Ξυπνησα και έστειλα στην Αντωνία για να βρεθουμε.
"Γεια σου Αντωνία!"
"Γειααα!"
"Θελω να σου πω κάτι τέλειο. Μπορείς να βρεθουμε;"
"Ντυνομαι και έρχομαι!"
"Εντάξει! Περιμένω!"
Φόρεσα ένα μπλουζάκι, ένα τζιν και τα σνικερς μου. Εφτιαξα τα μαλλιά μου, βάφτηκα και είπα στον Άλκη πως θα πάω βόλτα.
"Καλά να περασεις!"
"Ευχαριστώ!"
"Μετά που θα έρθεις, θέλω να συζητήσουμε για τον γάμο μας."
"Εννοείται!"
Η Αντωνία ήρθε και εγώ έφυγα. Πηγαμε σε μια καφετέρια, παραγγειλαμε και αρχίσαμε να μιλάμε.
"Τι ήταν αυτό που ήθελες να μου πεις;"
"Παντρευομαι!"
"Συγχαρητήρια!!!"
"Ευχαριστώ!"
"Τίποτα! Να δω το δαχτυλιδι;"
"Βεβαίως!"
Της έδειξα το δαχτυλίδι και χάρηκε πολυ για εμενα. Είναι η καλυτερη φίλη που υπάρχει. Συνεχίσαμε να μιλάμε μέχρι που περασε η ώρα και έπρεπε να φυγουμε.
"Τα λέμε!"
"Τα λέμε!"
Γυρισα σπιτι μου και καθισα να φάω μαζί με τον Άλκη. Αρχίσαμε να μιλάμε για τον γάμο μας.
"Ποτε θέλεις να γίνει ο γάμος;"
"Έλεγα σε έξι μήνες."
"Άρα Ιουλιο. Να ξέρω και για νυφικό."
"Το καλυτερο νυφικό θα έχεις. Όλα τα ρουχα σου πανε τόσο θέα που είσαι."
"Και εσένα όμως θα σου πανε ολα τα κουστούμια."
"Την εκκλησία πως θα την στολισουμε;"
"Θέλω να έχει πολλα ανοιχτά ροζ τριαντάφυλλα. Τι λες;"
"Ναι αλλά θέλω και λίγο πρασινο."
"Εντάξει!"
Συνεχίσαμε να μιλάμε για τον γάμο μας για πολυ ώρα. Η ώρα πήγε έντεκα και εμείς ακόμη μιλάγαμε.
"Να σου πω παμε για υπνο;"
"Ναι."
Πηγαμε για υπνο και αποκοιμηθηκα αμέσως.

Πως σας φάνηκε το νέο κεφάλαιο; Εντομεταξύ στην φαση που έγραφα για το τι έχει αλλάξει σε αυτά τα επτά χρόνια πηγα να κλάψω. Είναι πολυ περίεργο να τελειώνεις μια ιστορία στο wattpad και ειδικά την πρώτη σου. Να ξέρετε θα γραψω αλλά δυο ή τρία κεφάλαια και μετά θα αρχίσω μια νέα ιστορία. Εσεις ανυπομονειτε για τα Χριστουγεννα; Εγώ πολυ. Η ημερομηνία σήμερα είναι 16/12/2022. Φιλακιαααα!!!❤❤❤