My bestie's brother [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

κεφάλαιο 12ο

Ξυπνησα το πρωι για σχολείο. Φορεσα το τοπακι και το τζιν που πηρα μαζί με την Αντωνία. Ελπίζω να μην ξεχάσει πως κανονισαμε να τα φορέσουμε μαζί. Εφτιαξα το μαλλί μου, έβαλα λίγη μασκαρα, επλυνα τα δόντια μου και κατεβηκα κάτω για πρωινό. Έφαγα μια μπάρα δημητριακών και ξεκίνησα για το σχολείο. Στον δρόμο ήμουν ήρεμη αλλά και με άγχος. Τι φάση με τον Αλκη; Νόμιζα πως με είχε ξεπεράσει αλλά απ'οτι φαίνεται, αυτό δεν ισχυει. Έφτασα στο σχολείο και είδα πως και η Αντωνία φορουσε τα ρουχα που πηραμε χτες. Χάρηκα πολυ που δεν το ξέχασε. Μας πηγαινουν πολυ.
"Βλέπω θυμηθηκες να φορέσεις τα ρουχα!"
"Και εσυ! Καλά θεαρες είμαστε!"
"Όντως! Ελα παμε τώρα επειδή χτυπάει κουδουνι σε λιγάκι."
Το κουδουνι χτυπησε και ο Χατζηνικολάου (ο θεολόγος) μπήκε μέσα στην τάξη.
"Καλημερα παιδια! Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως θα πάμε την ετήσια τριήμερη στις 27 Νοεμβρίου. Για λεφτά και άλλες λεπτομέρειες, ρωτήστε τον Λυκειαρχη.
"Εντάξει!"
Καλά ανυπομονώ φουλ! Θα περασουμε σουπερ με την Αντωνία. Θα είναι οι καλυτερες ημέρες στην ζωή μου! Εκτός από την ημέρα που γνώρισα τον Λίαμ εννοείται. Το κουδουνι χτυπησε και βγήκαμε έξω. Αρχισα όμως να μην νιώθω καθόλου καλά. Με πονουσε η κοιλιά μου και είχα τρομερο πονοκέφαλο.
"Αντωνία δεν είμαι καθόλου καλά. Θα παρω άδεια να φυγω."
"Εντάξει! Περαστικά! Στείλε μου μήνυμα πως νιώθεις. Θα σου στείλω και εγώ."
"Εντάξει! Μπαι!"
Πήγα, πηρα την άδεια και έφυγα. Γυρισα σπιτι και ήμουν μόνη μου. Ήμουν χάλια. Έστειλα μηνυμα στον Λίαμ μήπως μπορουσε να μου φέρει κάτι να φάω. Είχα φουλ όρεξη για KFC.
"Γεια σου Λίαμ! Τι κάνεις;"
"Καλά εσυ;"
"Εγώ όχι καλά. Είμαι χάλια. Μπορείς να μου φέρεις φαι;"
"Εννοείται! Σε 15' είμαι εκεί."
"Εντάξει! Σε πειρμενω!"
Εφτιαξα λίγο τα μαλλια μου και περιμενα τον Λίαμ. Μετά από κανένα 10' χτυπησε το κουδουνι. Άνοιξα την πορτα και βρήκα μια σακουλα με μια κάρτα.
Αυτό είναι το φαγητό σου! Συγνώμη που δεν περιμενα αλλά είχα πολυ δουλειά και έπρεπε να φυγω αμέσως. Καλη όρεξη και περαστικα!!!
Ο γλυκούλης! Μου άφησε και κάρτα! Πήρα το φαι μου και ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Άνοιξα το λαπτοπ, έβαλα την αγαπημένη μου σειρά και ξεκίνησα να τρώω. Τελειωσα το φαι μου και πηρα τον Λίαμ για να τον ευχαριστήσω.
"Γεια σου αγάπη! Σε ευχαριστώ για το φαγητό και για την κάρτα!"
"Δεν κάνει τίποτα! Το αξίζεις! Περαστικά!"
"Θενκς! Μπαιιιι!"
"Τα λέμε μάτια μου!"
Πέταξα την σακουλα και έβαλα την κάρτα δίπλα στο κουτι με το κολιε μου. Μου φαίνεται πως θα φτιάξω ραφι μόνο για δώρα του Λίαμ! Εχω ένα παράπονο όμως. Γιατί δεν μου έχει προτείνει να με γνωρίσει στους γονείς του; Κάτι δεν μου κολλάει εδώ. Ίσως είναι και η ιδέα μου. Τι να πω; Τελείωσα το επισόδειο και πηγα να κανω ενα ζεστό μπάνιο. Ίσως έτσι ένιωθα καλυτερα. Μετά από το μπάνιο πραγματι ένιωσα πολυ καλυτερα. Μάλλον κάτι έφαγα και με πείραξε. Πήρα ένα ντεπόν και ξαπλωσα λιγάκι. Μετά από κανενα δυορακι, σηκώθηκα και πήγα λίγο στο σαλόνι. Οι γονείς μου είχαν γυρισει.
"Αγάπη μου πως νιώθεις;" με ρώτησαν και οι δυο.
"Είμαι πολυ καλυτερα. Μάλλον έφαγα κάτι που με πειραξε. Αυριο λέω να μην παω σχολειο για να μην χειροτερέψει."
"Και πολυ καλα θα κάνεις. Να κάτσεις να ξεκουραστείς."
"Παω πανω. Γειααα!"
"Γειααα!"
Ανέβηκα παλι πανω. Δεν είχα τι να κάνω. Σκέφτηκα να πω στην Αντωνία να περασει.
"Γεια σου Μουρλεγκο!"
"Είσαι καλυτερα;"
"Ναι. Θέλεις να έρθεις να κάτσουμε;"
"Σε ένα τέταρτο είμαι εκεί."
Έκλεισα το τηλέφωνο και περιμενα την Αντωνία. Μετά από ένα τεταρτάκι η Αντωνία μπουκαρε μέσα στο δωμάτιο μου.
"Όπα ρε πως μπαίνεις έτσι; Χεστηκα πανω μου!"
"Χαχαχ! Έρχομαι να σου πω."
"Ακουω!"
"Τον εκραξα τον αδελφό μου για αυτά που έκανε. Μου έσπασε τα νευρα ο αδελφός μου."
"Σε ευχαριστώ που με υπερασπίστηκες."
"Δεν κάνει τίποτα. Το αξιζεις!"
"Κολλητες για πάντα;"
"Μέχρι το τέλος και ακόμα παραπερα!"
Μιλήσαμε για πολυ ωρα. Η ώρα πέρασε και η Αντωνία έφυγε και εγώ έπεσα για υπνο.

Πως σας φάνηκε το νέο κεφάλαιο; Ήμουν σίγουρη πως με τα διαβασματα δεν θα προλαβαινα να γράψω σήμερα αλλά να με! Η ημερομηνία σήμερα είναι 5/12/2022. Φιλακιααααα!!!❤❤❤