Recep içeri girip etrafı incelemeye başlamıştı.Girişteki şifonyerin üstünde denk geldiği resmi eline almadan önce "izninle bakabilir miyim?" diye sordu melise. "Tabii" dedi melis gülümseyerek. Melisin bebekliği ve annesi vardı bu fotoğrafta.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne kadar şekersin böyle.Yanakların tam mıncırmalık.Şimdi de öyle..."
Melis kahkahayla gülüp "Teşekkür ederim."dedi.
"Annen de çok güzelmiş.Ondan almışsın sanırım güzelliğini de.Şey yani gerçekten farklı bir güzelliğin var onu diyorum.Daha önce söyleyen oldu mu bilmiyorum.Saçmaladım ya benimki de laf,tabii ki söylemişlerdir.Parlıyorsun resmen."
Recep Melis'e iltifat etme konusunda kendini frenleyemiyordu.Çünkü Melis Minkari'nin en büyük hayranı olmuştu farkında olmadan.Melis bu sözler karşısında tek kelime etmeyip gözünü dahi kırpmadan heyecanla dinlemişti çocuğun söylediklerini ve mutluluğu yüzüne yansımıştı. "Yani ne diyeceğimi bilemedim.Güzel sözlerin için teşekkür ederim Recep Usta.İçeri geçelim mi artık?"
Salona geçip oturduklarında Recep bir yandan kahvesini yudumlayıp bir yandan da yine merakla etrafa bakıyordu.Bu tablolar baya iyiymiş.Sanatsever birisin.Ama en şaşırdığım şu iki tablonun bende de olması."diyip dikkatle kızın yüzüne baktı.
"Gerçekten mi?O zaman seninle daha önce aynı sergide bulunmuşuz,çünkü bunları ordan başka bir yerde bulamayız."
"Evet" dedi saşkınlıkla Recep gözlerini kızdan ayırmayarak. Gitarı gösterip "Çalıyor musun?" "Evet..Yani kendi çapımda."
Recep kıza gitgide daha da hayran oluyordu.
"Şey bu arada ben kahveyi gerçekten sevmeye başladım sayende.Ama hala vazgeçilmezim değil.Tekrar teşekkür ederim.Ya bu arada benim adresimi kimden aldın?" dedi merakla Melis.
"Yapımdan aldım.Özür dilerim ama senin izin verdiğini söyledim.Çünkü sana sorarsam söylemeyeceğimden korktum."
"Nasıl ya?Recep neden yalan söyledin?Neden söylemeyeyim sana adresimi.Bu kadar sert biri değilim ben,beni böyle tanıma!"dedi kız sitemle.
"Evet yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum ama seninle güzel bir başlangıç yapmadık.Vermek istemezsin diye düşündüm.Haksız da sayılmazsın."
"Bir daha lütfen yapma bunu,biz seninle partneriz ve çok iyi iki arkadaş olduk bence şimdiden.Her zaman konuşabiliriz,dertleşebiliriz,birbirimize gidip geliriz,bunlar çok güzel şeyler.Biz seninle farklı bir evrende ortak bir hayat paylaşıyoruz.Bu evrende de tabii ki yakın olacağız.Rica ediyorum senden benden çekinme artık.Onlar geçmişte kaldı."
"Çok sevindim ya.İyi ki partner olduk.İyi ki tanıştık.Kafalarımızın bu kadar uyması inanılmaz güzel bir duygu."
Melis gülümseyip "Benim için de geçerli hepsi"dedi.
Kahvelerini içerken saatlerce konuşmuşlar ve geçen zamana aldırmamışlardı.Recep'in anlattığı bir şeye gülerken Recep refleksle kızın önüne gelen saçını kulağının arkasına sıkıştırdı.Bu beklenmedik hareket karşısında Melis hızlanan kalp atışlarına aldırmadan "Aç mısın bir şeyler hazırlayayım sana" deyip konuyu dağıtmak istedi. "Aaa yok aç değilim sağ ol.Saat çok geç olmus gideyim ben artık.
Melis üzüntüyle "gitmeseydin,kalsaydın bugün burda benim için sorun olmaz." dedi. "Gerçekten mi? Yani...Evde biraz işlerim var onları halledeyim."
"Bugün repo napacaksın?"
"Bilmem evde takılırım heralde."
"Peki."
Recep kızın yanından ayrılmak istemiyordu.Ne olduğunu anlamıyordu ama ayakları geri geri gidiyordu.Bugün Melis'le geçirdiği birkaç saat son zamanlarda en güzel geçen vakitler olmuştu. Zorla kapıdan çıktığında Melisin de yüzü hayli asıktı. "Her sey için teşekkür ederim.Kahve için güzel sohbetin için..."
Recep gülümseyerek kafasını sallayıp "Ben teşekkür ederim.Çok garip ama hiç eve gidesim yok.Yani güzel vakit geçirdim seninle..."
Melis bu sözler karşısında sadece tebessüm etmişti.Birbirlerinden ayrılmakta neden bu kadar zorlandıklarını anlamıyorlardı ve Melis bir bahane bulmuştu bile. Recep giderken peşinden koşup "Madem burda kalmayacaksın seninle bu gece bir çılgınlık yapalım mı?"dedi heyecanla.Recep kızın yüzüne bakıp gülümsemişti.
