our infinity

15 - spy

جین :

نزدیک تر شدیم .

و تو نستم لبهاش رو روی لب های خودم حس کنم .
و من غرق شدم .

لب هامون بی حرکت بود ولی قلب من ؟ نه اون چیزی به نام آرامش رو نمیشناخت .

بعد از چند ثانیه جدا شدیم . پیشونیش رو به پیشونیم تکیه داد .
چشمام بسته بود .

: معذرت میخوام من واقع-
دستش رو روی گونم حس کردم .
چشمام باز شد .

عجیب بود ولی باز هم به چشمای من خیره شده بود .

با همون لبخند عجیبش .

انگشت شستش رو روی گونم حرکت داد .

- جین . چیزی برای معذرت خواهی وجود نداره .

نمیدونم چه قدر گذشت یا چی شد ولی جدا شدیم و با فاصله روی زمین نشستیم .

و

سکوت .

جونگکوک :

وقتی اتفاق افتاد نفهمیدم چی شد . فقط زمان متوقف شد و عجیب ترین حس زندگیم رو حس کردم و حالا با سکوت فقط نشسته بودیم .

هیچ ایده ای نداشتم که قراره چی بشه از خودم مطمئن بودم که پشیمون نیستم از جین ؟ چیزی نمیدونستم .

پسر راهی ندیدم جز اینکه جوری رفتار کنم انگار هیچ اتفاقی نیفتاده .

از جام بلند شدم .

: من دارم از گشنگی میمیرم بنظرم یه چیزی بخوریم نظرت چیه ؟

سرش رو برگردوند سمتم چند لحظه انگار موند بعدش با سر تایید کردو خودش هم اومد سمتم .

- آره منم گشنمه . من میرم کلمن نوشیدنی ها رو بیارم تو هم چند تا چیز انتخواب کن که بخوریم .

نوشیدنی ها حدود چند متر اون ور تر بودن . چند تا ساندویچ و چند تا پای برای دسر از توی کیف در آوردم و گذاشتم روی زیر انداز مون.

- اینم نوشیدنی ها .
: ممنون .

جین هم نشست روی زمین .

: چند وقت یه بار میای اینجا ؟
- حقیقتش بستگی داره . معمولا وقتی بدونم ستاره ها انقدر معلوم هستن که تو شون غرق بشم .
: چرا نجوم نخوندی وقتی انقدر بهش علاقه داری ؟

- شاید چون بنظرم بخش عظیمی از آسمون هم با فیزیک حل میشه . بنظرم دسترسی به فیزیک انگار چیزی مثل دست زدن به گنجی رو داره که تموم نشدنی و بیشتر از گنجایش ماست ولی چند صد سال پیش در صندوقش باز شده و تا الان هنوز هم ازش چیزی بر میدارن چیزایی که شاید هنوز هم ارزشش رو کسی ندونه . در کنارش آسمون همیشه برام با یه ترس همراه بود . شاید عجیب باشه ولی همین الان هم که به آسمون انقدر زیاد نگاه میکنم هم ازش میترسم .