Ang sabi ko gagamutin ko na ang sugat niya but we ended up in bed once again that night at kung anong oras na kami nakatulog.
He fucks so well that I didn't have any complain with his performance, 'yon nga lang I was sore when I woke up the next morning.
Wala si Alaric sa room no'ng gumising ako. Ewan ko kung nasaan, wala naman akong pakialam.
"Fuck," I muttered as I pee. Pakiramdam ko ay nawarak ang pagkababae ko.
Pero okay naman. The pleasure I felt last night makes the pain worth it.
Nang matapos maligo ay lumabas mula ako ng hotel. Naglakad-lakad muna ako sa labas.
The shore and waves looks enticing kung kaya't napunta ako roon. I took some videos as memorabilia and tried to wet my feet. Medyo namiss ko na ang dagat dahil matagal-tagal na rin akong hindi nakakalangoy.
From a distance I saw the windmills. Agad akong napangiti at nagsimula na namang maglakad papunta roon.
I am actually grateful na sa dinami-rami ng lugar sa Pilipinas ay sa Bangui niya ako dinala. Because it was actually my dream place when I was young and to see it up close was a dream come true.
Ninamnam ko ang hangin habang naglalakad. It actually felt serene, ngunit naudlot naman ang pakiramdam na iyon nang may marinig sa 'di kalayuan.
"No, I'm not going home." Matigas na sabi ni Alaric sa kung sinong kausap niya sa phone.
"I said I'm not! Ikaw lang ang anak nila e, so bakit pa ako pupunta? Ikaw lang ang kailangan nila." He uttered again.
Napahinto ako.
Sinong kinakausap niya? Is he talking to his brother? And why does he seem so pissed?
"Pamilya? Are you crazy? Ikaw lang naman ang gusto nilang maging pamilya. Nakita mo naman 'diba? Kung paano nila ako itrato."
Kumunot ang noo ko. There I was reminded of my observation back then that he seemed mad with his brother. Ngunit nang mabanggit ko ang magulang niya sa kanya ay tawang-tawa naman siya.
I puckered my lips. Could it be...we're in the same situation?
Suddenly, I feel like I'm starting to understand Alaric.
"Hayaan mo na, kaya mo na 'yan, ikaw naman ang magaling e, ikaw naman lagi. Hindi naman kawalan ang presensya ko dahil kahit ikaw lang, sapat na 'yon sa kanila." He uttered once again and ended the call after that.
Nang lumingon ay nanlaki naman ang mata niya nang makita ako. He immediately looked away after that.
Nahiya rin ako bigla because he just caught me eavesdropping.
"Oh, sorry, dumadaan lang ako." I muttered and damn, it sounded so embarrassing. "And uh, heard a little, pasensya na." Inamin ko nalang, mas lalong nakakahiya kung hindi.
Tumango siya.
"It's okay, it's my fault. Hindi ko muna siniguradong walang tao." He answered and gave me a smile.
Suddenly, I felt my cheek heated dahil sa mga alaalang bumuhos sa isip ko. I normally don't feel shy pero nang maalala kung gaano ako kapusok kagabi ay medyo nakakahiya. Baka isipin niya gusto ko na siya, eww.
"Yeah, right. 'Wag mong kalilimutang maraming tsismosa sa paligid."
He laughed and smiled but it didn't even reach his eyes.
"Okay ka lang? Mukhang may kaaway ka ah? Need mo ba resbak? Magsabi ka lang." I tried to joke but damn, I'm really bad at it. Hindi ko na dapat sinubukan.
![](https://img.wattpad.com/cover/327880826-288-k202246.jpg)
BINABASA MO ANG
Bewitching the Tempter
RomantizmKlio Adrasteia is known as the happy-go-lucky IT girl who lives her life to the fullest. She's from a wealthy and influential family, however, her life was quite messed up because she's labeled as the black sheep of the family. Alaric Augustine, on...