"ආහ්.."
ඔළුව පුපුරන්න වගේ දැනුන වේදනාවක් එක්කම ගෙලත් අතගාගෙනම මම ඇස් ඇරියත් මුලින් මට පෙනුනෙ බොඳ උනු ඡායා කීපයක් විතරයි...ඊටත් ටික වෙලාවකට පස්සෙ මම ඉන්නෙ මගේ නවාතැනේ කියන්න මට තේරුනා...
ඒ එක්කම ආයමත් සිද්ධි එකින් එක මතක් වෙන්න ගනිද්දි ඒක හීනයක්ද නැද්ද කියලා තේරුම් ගන්න මට වෙනම වෙලාවක් ගියා...ඇත්තටම ඒක හීනයක් වෙනවනම් කියන සිතුවිල්ලමයි මගේ හිතේ තිබුනෙ...එයා ඉන්න හීනෙක අතරමං වෙන්න ඇත්නම් කියලා මම ඕනි තරම් හිතලා ඇති...ඒත් මේ හීනෙ එහෙම පතන්න පුලුවන් තරම් ලස්සනට පෙනුනෙ නෑ මට...
නෑ ඒ කිසි දෙයක් හීනයක් නෙමෙයි...එයා ඇත්තටම ආවා වගේම මාව දාලා යන්නම ගිහින් ...මගේ නවාතැනේ බිදුනු කන්නාඩිය...එයාගේ සුවද පිරුනු මගේ ඇගේ කමිසය...අඩලා අඩලා ඉදිමුනු මගේ ඇස්...ඒ සේරමත් එක්කම තුවාල උනු මගේ අතට දාලා තිබුන ප්ලාස්ටර් එක...සෝෆා එක උඩ ඉදපු මාව උණුහුම් වෙන්න පොරවලා තිබුනු බ්ලැන්කට් එක...
මේ හැම දේම ඒක හීනයක් නොම් කියලා මට ඔප්පු කරා වගේම අන්තිමම මොහොතෙදි එයා එයාගේ guard කෙනෙක්ට කියලා මාව සිහිනැති කෙරෙව්වා කියන්නත් මට තේරුනා...
එයා ආවේ ආය යන්න බලාගෙනම තමයි එහෙනම් ....
සිද්ධි එකිනෙකට ගලපලා බලද්දි අන්තිමට මට තේරුනේ ඒකම විතරක් නිසා ආයම මගේ ඉදිමුනු ඇස් වලට කඳුළු පිරුනා..
"ඇයි ...ඇයි මට පුංචිම පුංචි ...එකම එක අවස්ථාවක්වත් නොදෙන්නෙ පැටියා...ඇයි මෙහෙම මාව ටික ටික මැරෙන්න ඇරලා දාලා යන්නෙ...උඹට තිබුනෙ මාව සිහිනැති කරන්න නෙමෙයි මාව මරලා දාලා යන්න...ඇයි ..ඇයි එහෙම නොකර මේ විදිහට මාව අතරමං කරව කරව අමු පිස්සෙක් කරන්නෙ..."
"වෙලාවකට මා ගාවින් ඉන්න ඕනි කියනවා..ආය ඊලග ආත්මයක් ගැන කියනවා...ශීත සෘතුවට දොස් කියනවා..."
"ඇයි පැටියා තේරුම් නොගන්නෙ...හැමදේම උඹේ හිතුවක්කාරකම නිසා කියලා ...ශීත සෘතුවක මුණ ගැහුන එකට කෝමද වැරැද්දක් කියන්නෙ...උණුහුම ඔිනිම සෘතුව ඒක නෙමෙයිද...වස්සානෙකට මොකටද උණුහුමක්...උණුහුම ඕනිම ශීත සෘතුවටනෙ...ඉතින් අපි මුණ ගැහුන සෘතුව තමයි ගැහෙන හදවත් දෙකකට එකතු වෙලා එකටම හුස්ම ගන්න කියාපුම සෘතුව......"
YOU ARE READING
❄️𝔽𝕝𝕠𝕨𝕖𝕣 𝕠𝕗 𝕨𝕚𝕟𝕥𝕖𝕣❄️(zhanyi /completed 💚❤️)
Fanfictionමේක හැම කුසුමක්ම විකසිත වුනු වස්සානයෙි එක් වුන ආදර කතාවක් නෙමෙයි...🍂🥀 හැම ගහකම කොල හැලිලා ගිහින් ...මුලු පරිසරයම හිමෙන් වැහුනු ශීත සෘතුවක ඇරඹුනු ආදර කතාවක්...❄️☔ ඉතින් ඔව් මේ ආදරේට වස්සනායක් කොයින්ද...ශීත සෘතුවක මුනගැහිලා වෙද්දි...💔 බලන් ඉමු..ශී...
