Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım, simsiyah bir yatakta yatıyordum. Nerdeydim ben gerçekten kaçırılmış olamazdım.
Tam ayağa kalkıp kapıya doğru gidecekken kapı açıldı ve içeriye-
•bir dakika siktir!
"Cihangir?" o, onun burda ne işi vardı. Ben Cihangir dediğimde kaşlarını çatıp konuşmaya başladı "Beni hatırlıyorsun, hatırlamazsın sanıyordum." dedi
•Dengi bir şey diycem -Ne var iç ses iki dakika dur •Ya biz ne zamandır ilaç falan içmiyoruz yeniden mi başlasak -Ne alakası var? •Ya baksana hayal görmeye başladık -lütfen bir sus iç ses
"Neden hatırlmayım ki? O kadar anımız var seninle." Dedim ,gülümsedi hatırlamayacağımı falan mı sanıyordu gerçekten iyi de neden onu hatırlmayım ki?
Cihangir'den
Gece miydi insanı ağlatan, yoksa insan mıydı ağlamak için geceyi bekleyen.
Pek bilmiyordum ama beni ağlatan şey gece değildi beni ağlatan şey onun gözleriydi, onun dudaklarıydı, onun gülümsemesiydi, onun kalbiydi..
Sevmek suç muydu? Aşık olmak suç muydu? Değildi, hatta dünyadaki en iyi şeydi. Aşk hiç bir zaman bitmeyecek bir şeydi.
Korkuyordum hem de hiç korkmadığım kadar korkuyordum.Nedenini bilmiyordum ama korkuyordum işte, hayatım darmadağandı benim ta ki o gelene kadar.
Dengi, ona olan sevgimi ufak tefek sözlerle anlatamazdım hatta buna aşk bile denilmezdi kalbim alev alevdi ve sadece onun adı vardı.
Biz onunla çocukken tanışmıştık
_____________________________ Geçmiş _____________________________ "Ananı avradını aaaaaa yardım edin amına koyayım aaaaaaa gelme lan hoşt" diye bağırıyordu Cihangir sonra da hiç düşünmeden bir evin içine girdi evin içine girdiğinde oyun oynayan kız çocuğunu gördü.
Kızı görür görmez donup kaldı, köpeğin havlama sesini duyduğunda kendine gelip çığlık attı ve kızın kucağına atladı "ANANIN- tövbe yarabbim noluyo ya" diye bağırdı kız Cihangir hemen konuşmaya başladı"YA KURTAR LÜTFEN ŞU KÖPEKTEN BENİİ" Diye bağırdı Cihangir kız kaşlarını çatıp köpeğe döndü
"Zeus içeriye git oğlum bak nasıl korkutmuşsun onu"dedi küçük kız sinirle, kız bunu diyince köpek yani Zeus başını eğdi ve gitti kız gülümseyerek kucağındaki Cihangir'e baktı"Kalkmayı düşünmüyorsun sanırım." Dedi, Cihangir gözlerini büyüttü ve kendini yere attı, kendini yere attığı an acı bir inleme koptu dudaklarından.
Kız buna koca bir kahkaha attı ve Cihangir'i elinden tutup kaldırdı. Cihangir elini ensesine atıp kaşıdı ve utançla konuşmaya başladı "Eeeee şey ben özür dilerim" dedi ,kız yine koca bir kahkaha attı ve gülümseyerek elini uzattı
"Ben Dengi senin adın ne?" Dedi küçük kız, Cihangir hemen Dengi'nin elini tutu ve konuşmaya başladı "Ben de Cihangir memnun oldum." Dedi ,Dengi nazik bir sesle"Bende çok memnun oldum." dedi, sonra da akşama kadar oturup konuştular.
Cihangir'in bilmediği şey ise o gece Dengi babasından ağza alınmayacak hakaretler duymuş ve de her şeyin üstüne darp edilmişti..
_____________________________ Şimdiki Zaman _____________________________
Gerçekten çok tatlı bir kızdı o zamanlar mahallede ona aşık olmayan arkadaşlarım hariç tek bir kişi bile tanımıyordum ,hatta bir aralar ona biri aşkını itiraf etmişti bu yüzden de onu dövmüştük. Hahahahahaha eski anılarımız güzeldi be çok güzeldi.
"Her neyse hadi üzerini giyin aşağıya gel kahvaltıdan sonra konuşuruz." Dedim ve çıktım.
Dengi'den
Cihangir bunu dedikten sonra direkt dışarıya çıktı iyi de benim burda giyebileceğim her hangi bir şey yoktu ki
•Dolap var orda gerizekalı bok niyetine mi koymuşlar onu -Benimle mantıklı mantıklı konuşma iç ses •Ok
Benim iç sesim neden ergendi ki, neyse şuan umursayacak halde değilim hızlıca üzerimi değistirmeliyim. Dolaba doğru gittim içini açtığımda gördüğüm kıyafetlerle ağzım açık kaldı, bunlar mükemmeldi.
Hızlıca üzerime beğendiğim kıyafetleri geçirdim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bence gayet güzel olmuştu, hızlıca aşağıya indim İndiğimde gördüğüm şeyle dona kaldım Cihangir *****ile tartışıyordu bir dakika bir dakika CİHANGİR******İLE TARTIŞIYORDU...
♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧ arkadaşlar gerçekten özür dilerim biliyorum biraz kısa oldu ne zamandır da bölüm atamıyorum ama yapabileceğim bir şey yok yarın psikoloğa gidicem ve ne yapacağımı bilemez haldeyim hikayeyi kaldırmayı falan da düşündüm hatta hâlâ da düşünüyorum ama karar veremiyorum yeniden özür dilerim....
