Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük kız sessizce yürüyordu babasına yakalanmamak için, Kadın sessizce yürüyordu çocukluğuna yakalanmamak için. -Yazar-
"HAYIR DURUN BIRAKIN LAN BENİ BIRAK" diye bağrıyordum ama kimsenin umrunda değildi beni sürükleyerek götürüyorlardı gözlerim bağlıydı , devam edecekleri sırada duyduğum sesle dumura uğradım onlarda o sesle durdular zaten ,ÖLÜM ekibinin sesiyle....
Neler oluyordu.
"Eee Dengicik beğendin mi süprizimizi bence mükemmel." Dedi ve gözlerimdeki bezi çıkardı, önce gözlerimi şaşkınca açtım ve etrafa bakmaya başladım herkes burdaydı,Evren ,Kuzey abim ,biyolojik sandığım ailem, ölüm ekibi, Özgür, Ateş, Eda ve Karan'ın ailesi, herkes....
Gerçekten şaka gibiydi bu nasıl olabildi aklım almıyordu.
•Gerçekten mi. - :)
"Şaka mı bu?" dedim bir anda Evren yanıma geldi, yakamdan tuttu ve kulağıma yaklaştı önce herkesin duyabileceği bir ses de konuştu"Hadi ama Dengicik korkuyor musun?"dedi sonra ise fısıltıyla "53123" Dedi ve yutkundu ,bende gözlerinin içine bakıp sinsice gülümsedim.
İnsanlar aptaldı daha doğrusu böyle insanlar aptaldı koskoca Dengi Çelik yenilebilir miydi?
Kahkaha atmaya başladım herkes bana garip garip bakıyordu ,gözlerimdeki korkunç bakışla baktım onlara ve konuşmaya başladım "Plan mı yaptınız siz, söylesenize karşınızda kim var o küçük aptal Dengi mi? komik. Ben sizi tek saniyede öldürebilecek bir güce sahibim" dedim ve o sinsi gülüşümü büyüttüm.
Hepsi kahkaha atmaya başladı ben ise gözlerimi açıp kapattım ve yukarıya doğru bakıp "HANIMLAR VE BEYLER SAHNE SİZİN" Diye bağırdım bir anda pencerelerden adamlarım girmeye başladı.
Ben sessiz bir şekilde yukarıya bakıp "İntikam. Son kez son defa olmasa da bir kaç kişinin intikamı alındı." dedim
Evren Kuzey'i etkisiz hale getirdiğinde adamlarım da diğerlerini halletti, ben de bir anda ellerimi çözüp üzerimi çıkardım paramparça olmuş kıyafetlerden mükemmel kıyafetlere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadan kapının sesi duyuldu ve herkes otarafa döndü gördükleri kişi ile gözleri pörtledi, Karan Çelik ben ise hala gülümsüyordum, Karan bir kaç adımda yanıma geldi ve beni kendine çekti "Napıyormuş bakalım benim bebeklerim." Dedi elini karnma koyup, herkes şok olmuştu resmen ama bu daha hiç bir şeydi daha görmeleri gereken çok şey vardı.
Karan'a bakıp "İyiyiz sen nasılsın sevgilim" dedim, gülümseyip "İyiyim Güzelim" dedi ve beni öpüp kenara çekildi ben de gülümseyerek karşılarına geçtim ve konuşmaya başladım "E görüşürüz o zaman" deyip göz kırptım.hepsi göz kırptığım an bayıltılmışstı zaten.
Kahkaha atarak Karan'ın yanına gittim ve "Gidelim artık çok yoruldum ben" dedim ,elini karnıma koyup "Haklısınız bebeğim ama biliyorsun görev görevdir." Dedi ve burnumun ucunu öptü, sonra da bir anda beni kucağına alıp arabaya doğru götürmeye başladı. hafifçe kıkırdadım.
Beni arabaya bindirip şoför koltuğuna geçti ve bir şarkı açtı M. çok güzel bir şarkıydı (medya) şarkı ile beraber derin bir uykuya daldım, en son hissettiğim şey Karan'ın dudaklarıma kondurduğu minik öpücükdü.....
Karan'dan
Dengi'nin dudaklarına minik bir öpücük kondurup derin bir nefes alıp verdim bu görevler onu çok yoruyordu, özellikle de bebeğimizi çok yoruyordu. Aslında buna izin vermeyecektim fakat yapabileceğimiz bir şey yoktu.Yapmak zorundaydık
İntikam almamız gerekiyordu her ne olursa olsun güçlü olmalıydık son kez derin bir nefes alıp verdim, Dengi'ye baktım sessizce konuşarak "Şah Mat bebeklerim , Şah mat" dedim ve sessiz sakin olan yola geri döndüm....
Yazar'dan
Küçük kız sessizce yürüyordu babasına yakalanmamak için, Kadın sessizce yürüyordu çocukluğuna yakalanmamak için.
O kadın Dengi idi çocukluğuna yakalanmamak için her şeyi yaptı ama başaramadı, yakalandı..
Dengi büyük bir karanlığa gömüldü kim çıkaracaktır onu o karanlıktan bilmiyordu,sonra bir anda Karan çıktı ortaya, aldı onu o karanlıktan ve kendine çekti, bu iki insanın ruhları birleşmişti.
Peki ya siz sizi çeken oldu mu o karanlıktan? Ya da iyi misiniz? Mutlu musunuz? Yoksa artık gerçekten çökmüş bir durumda mısınız?
Kendinize sorun ve verdiğiniz cevapları da kafanızda sorgulayın....
