Bir dakika bir dakika CİHANGİR ÖLÜM EKİBİ İLE TARTIŞIYORDU..
"LAN?!" diye bağırdım herkesin duyabileceği bir şekilde.
•Bağırdığın için duymaları gayet normal değil mi sence?
-iki dakika sus
"GECE!!" diye bağırdılar hep bir ağızdan sonra da üzerime doğru koşup atladılar
"Lan eziliyorum." dedim gülerek ,
gülerek....
Ne zamandır gülmüyordum ben, o öldüğünden beri sanırım.
"Geceee çok özledik seni" dedi Fiber "Bende sizin çok özledim ,neden geldiniz sizin Amerika da olmanız gerekmiyor mu?" dedim gülerken hepsinin bir anda yüzü düştü ve birbirlerine bakmaya başladılar
Neler oluyordu?
"Hey!" dedim hepsi birden bana baktı, Zehir nefes alıp verdi ve konuşmaya başladı "Üstler seni çağrıyor" Dedi bir anda nefesim kesilmişti sanki ,kısık sesle sordum "N-neden" dedim gözlerimi daha sıkı kapatarak "Gece, sanırım düşündüğün şey" Dedi Azrail gözlerimi sıkıca yumdum ve bir anda bağırdım
"ÇIKIN DIŞARIYA HEMEN" dedim, arkaya baktığımda Cihangir yoktu nereye gitmişti ki? "Peki. Gece ,düşün olur mu?" dedi Deha sadece sessizce kafa sallamakla yetindim, sonra da hemen odaya gidip üzerimi değiştirdim ve arabama bindim.
_________________________________________
3 saat sonra
_________________________________________
"İçimdeki boşluk ,yıllardır dolmuyor
Kafamdaki sesler, ne içsem dinmiyor.
Bu sahte yorgunluk ve haklı kızgınlık
Aylarca uyudum ,bir türlü gitmiyor.
sırtımda hırkamla, bu soğuk baharda
Bilinmez yanlızım, elimde sigaram
İnsanlar hep haksız, ama bir istisna
çok şeyi hakkettiği, bir yere kadar,bir yere kadar." diye bir şarkı mırıldanıyordum
Canım yanıyor mu bilmeden kafamın için bomboş öylece oturmuş denizi seyrediyordum. Kimse görmesin kimse duymasın beni istiyordum, istediğim tek şey yaşamaktı oysa ki ama o da olmuyordu işte..
neden bu kadar zordu neden bu kadar pişmanlık duyuyordum insanlara güvenim kalmamıştı ölüm ekibine bile güvenemiyordum resmen sorun ben miydim bilmiyordum ama bir kara vermiştim sanırım gidecektim...
Yazardan
Kolay mı zor mu bilmiyorum ama bu yolculuğa çıktım, hayır bir ülkeye gitmiyorum benim yolculuğum başarmak içindi nasıl yapacağımı bilmiyordum ,kafamın içindeki sesler susmuyordu çığlık çığlığa ağladım bugün şimdi ise hiç bir şey yokmuş gibi öylece oturmuş şarkı dinliyorum.
Gök yüzü beni çağrıyordu sanki, gitmem gerekiyor muydu bilmiyorum ama ben gerçekten gitmek istemiyordum..
İlaçlar bir boka yaramıyor ben durmadan ağlıyor uyuyor ve bir şeyler yiyorum, hep yorgunum ,titriyorum kriz geçiriyorum.
Bugün ilk kez birine iyi değilim dedim.
Ve yeniden söylemek istiyorum, iyi değilim hem de hiç iyi değilim ne yapacağını bilmeyen bir aptaldan ibaretim.
içimdeki seslerle savaşamayacak kadar korkak
Kendime zarar verecek kadar aptal biriydim ben....
_________________________________________
