Missy's POV
[SABAY na tayo, freenie.]
I was preparing myself when I received a chat message from Fatima. Kahapon pa siya excited para sa araw na ito.
I looked at myself in front of the mirror. I was wearing a simple floral yellow dress, and sunglasses on my head, and decided to bring a summer hat na hawak-hawak ko.
[Sure! I'm on my way na.]
I can't hide my happiness when I step out of the house. Bumuntong-hininga muna ako bago naglakad. Today is the day. Papunta na kami sa Pansol para sa Team Building namin. It's our chance to interact with the whole span.
Apat na oras din ang byahe namin bago nakarating sa Pansol. Bakas sa mukha naming dalawa ni Fatima nang makarating na kami sa loob ng venue. I can see others already swimming, yung iba naman ay busy sa pag-ihaw ng isda at ng iba pang ulam na ihahain mamaya, yung iba ay busy rin sa paglagay ng decorations sa isang malaking white board na nasa mini stage. I can't help myself but amuse on the scenery. Nakita ko rin kaagad ang Team Leader namin na kasama sa iisang table ang iba pa namin ka-teammates. Excited kaming pareho ni Fatima na lumapit.
"Tara na't maligo!" hyper na sigaw ni Fatima.
"Kakarating niyo nga lang, pwede pahinga muna?" pagbasag ng Isay, isa sa ka-teammate namin. Nag make-face lang si Fatima sa kanya. Sanay na ang dalawang 'yan sa pagbabardagulan.
"Where's the CR? I think I need to change muna." Paalam ko sa kanila. Tinuro naman nila ang daan kaya kaagad akong dumiretso ng lakad.
On my way ay nakasalubong ko si Harold. I tried to avoid by looking down while walking, pero talagang makulit ang lalaking ito. Hinarangan niya ang daraanan ko dahilan para mabunggo ako sa dibdib niya.
I can smell the freshness in his scent. Kaagad akong lumayo sa kanya at sinubukang magpatuloy sa paglalakad habang nakayuko pa rin pero hinarangan niya na naman ako.
"Excuse me," mahinahong sambit ko nang hindi nakatingin sa kanya.
"Why are you avoiding me, Missy?"
Sinubukan kong dumiretso ng lakad pero kahit saan ako magpunta, hinaharangan niya. Dahil sa inis ay napatingin na ako sa kanya. Ngayon ko lang napansin na naka polo siyang kulay asul, nakatanggal ang dalawang butones kaya kita kaagad ang itaas na parte ng kanyang dibdib. Umiwas ako ng tingin. I tried to compose myself.
"I need to change, coach."
"Is it because of my confession?" he asked at hindi man lang pinakinggan ang sinabi ko.
This time ay tinitigan ko na siya sa kanyang mga mata. At first, na-awkward pa ako but I have to face him once and for all.
"I'm not sure if I was not able to make myself clear. But let me tell you this one last time, coach." I paused for a second. "I love Adrian. So please, stop it already."
I can see the pain in his eyes.
"What's wrong with me? I will love you more than what Adrian can give, I promise."
He hold my hands. Napaigtad ako pero mas lalo niya itong hinigpitan ng hawak.
"I will make you mine, Missy." He said in a serious tone. I don't know what to react. He's too persistent. Ayaw niya akong tantanan.
"What do I need to do para tigilan mo na ako?" medyo iritable kong tanong sa kanya.
"Can't you just give me a chance?"
Bigla niyang hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Kinilabutan naman ako sa ginawa niya kaya kaagad kong inalis ang kanyang mga kamay.
"Just give me a chance, Missy. Be mine for a day. I will make you happy even for just a day and if I fail, then I will stop." He smiled at me. I can see the sincerity in his dark brown eyes.
BINABASA MO ANG
The Unbreakable Thread (GL)
Short Story"Mahal mo nga ba talaga ako? O mahal mo lang ako dahil alam mong mas convenient 'yon para sa 'yo?" [PUBLISHED UNDER MNV PUBLISHING]
