The player: Ogie (Mahal na kita... Noon pa!)

18: Mahal Na Kita... Noon Pa!

Chapter 18

He was driving and I don’t know where we are exactly. Kahit clue ay wala man lang s’yang ibigay sa’kin kung saan ba kami sunod na pupunta.

I had this feeling that this trip wasn’t made for business purposes only. Pero hindi ko muna s’ya tatanungin. Kelangan muna naming sulit ang araw na ito.

Namalayan ko na lang na nakatigil na pala ang sasakyan.

I looked around.          

Ayun oh, nasa Colosseum kami!

Waaaahhhh… I love this place.

Sabi nila, hindi mo daw masasabing nakapunta ka talaga sa Italy kung hindi ka makakapunta dito.

“Wow…” Nasabi ko nalang. “I love this place.” I murmured.

Ewan ko ba kung bakit ko nasabing I love this place e ngayon pa lang naman ako nakapunta dito. Basta kasi, lagi ko s’yang nakikita sa mga magazines at internet.

I’ve always wanted to go to Italy at mapuntahan ito.

I want to eat spaghetti in Italy. Hindi lang basta sa isang Italian Restaurant pero mismong sa Italy.

I also wanted to taste their wine. Dito din mismo sa Italy.

Naglibot lang kami dito at nagpicture-picture. Di ko na nga masyadong napapansin si Ogie dahil masyado akong naa-absorb sa pagtingin sa paligid.

Lingon…

Lingon…

Lingon…

Ogie??

Nasan na ‘yun?

Hala, naiwan na yata n’ya ako.

Ogie!! Gusto kong isigaw.

Medyo nagpapanic na ako pero hindi ko masyadong pinapahalata.

Naglakad-lakad ako pabalik sa dinaanan ko kanina, pero parang lalo akong naliligaw. Ang dami pang tao dito.

Huhuhu… Nawawala na si Ogie. ‘Di ko sya ma-sight!

Lakad… Lakad… ulit.

Huhuhu… Ogie, nasa’n ka na ba kasi?

Medyo naluluha na ako kasi nasa isa akong foreign na lugar at hindi naman ako marunong mag-Italian. Paano kung hindi na ako makabalik sa hotel namin? Tapos hindi na ako makakabalik sa Pilipinas. Tapos magkakahiwalay na kami ni Ogie. Tapos makakahanap na s’ya ng bagong asawa. Tapos dito na ako maninirahan at magtatrabaho para makabalik uli sa Pilipinas. Tapos…

“Miss, are you okay?”

Napaangat ako ng tingin sa nagtatanong sa’kin.

Huwow… Ampogiii!!

‘Di agad ako nakapagsalita kasi naman nakakaamaze ang hitsura ng kaharap ko ngayon. Ang pogi n’ya na cute. Basta ganun.

“Oh shit…” Bulong n’ya. “Are you lost, miss—?”

“Chels…” pabulong na sagot ko.

“Chels. I’m Vince by the way. So, are you lost? I saw you earlier with someone.” Oi… pasimple s’ya oh!

“Well, yeah…I’m with my husband,” sorry may asawa na ako.  “And I don’t think I know where he is right now. I’ve been looking for him.”

“I think I can help you with that. I think I saw him over there.” Turo n’ya sa may kaliwa namin. Papasok sa pinanggalingan ko kanina.

“Do you mind? Thank you.”