PATRONİÇEM

..PATRONİÇEM.........10 BÖLÜM.........

..PATRONİÇEM.........10 BÖLÜM.........

İlk başta neye uğradığını anlamayan Carmine, bir süre sonra şokla açılan gözlerinde gülümseme belirdi. Dudakları geriye kıvrılarak, ateş püsküren bakışlarında kızgınlık oluştu. '' Başka daha ne beklenirdi ki senden, ''diye cevap verdiğinde devin suratına tükürmemek için kendini zor tutuyordu. '' Demek bitti?''

İçine nakış gibi işlenen nefreti damarlarında dolanan kanında, hissetti genç kız ve kaskatı kesilmiş dudakları titriyor, kalbine inen oklar canını yakmaya devam ediyordu. '' Bitti... Bitti öylemi? Sen benim her şeyimi elimden aldıktan sonra bitti öyle mi? Beni bir fahişeye döndürdükten sonra mı? Bu kadar zarara uğradıktan sonra tüm umutlarımı elimden aldıktan sonra m? Ben sana düşlerimi, pembe hayallerimi anlattıktan sonra bitti öyle mi? Bu kadar kolay, bu kadar ucuz bu kadar adiye fahişeye dönüştükten sonra mı?......''

Sesi titriyordu Carmine'nin, söyleyecek onca isyan dolu sözler vardı ki bunlardan birini dile getirememek canını yakıyordu. Düştüğü çukurdan kalkmaya çalışırken bir darbe daha yiyordu vahşi devden. Bir kanıt uğruna onunla beraber olmuştu, sırf gözünde fahişe görünmemek için kendini lekelemiş, değerlerini yitirmişti.

'' En başında demiştim Carmine Eldon! Bu oyunu ben başlattım ve ben bitiririm diye. Şimdi oyun bitti; özgürsün diyorum. Başka ne yapma mı bekliyordun?'' diye sordu Alonzo, zoraki gülümseyerek. '' Sana şefkat vereceğimi mi düşündün? Ya da aşık olmamı mı bekledin?''

Carmine, sinirle dudaklarını kemirmeye devam edince Alonzo, alevle perçinleşmiş gözlerden bakışlarını çekti. Birazdan çıkacak depremin artçı sarsıntılarını, şimdiden hissetmeye başlamıştı. Cebinden iki bilet çıkartarak masanın kenarına bırakıp'' Bu gün buradan ayrılıyoruz.'' Dedi buz kesen sesiyle.

'' Akıllı kızsın,'' diyerek cama doğru yürüyen genç adam sakin sesle konuşmaya devam etti. Dik omuzlarını yere indirmeden, biraz daha kibir yükledi. ''Bu kadar şaşkın olmana aklının almamasına şaşarım. Oyun bitti diyorum. Sen değil miydin günlerdir benden kaçan? Elimden kurtulmak için her yolu deneyen? Önüme her defasında, engel koyan? Şimdi seni bıraktım diyorum. Artık özgürsün diyorum! Söylesene neden itiraz ediyorsun?''

'' İtiraz mı? Ben mi itiraz ediyorum? '' Carmine, yanan alev topuna dönmüştü. Yerinde çaresizlikle debelenirken, lanet olası dev alay dolu tavırla, başını ona döndürmüştü. İstemeden gözleri buğulandı genç kızın hayır asla böyle vicdansız kalbe sahip adamın karşısında ağlamayacaktı! Karşısında güçsüz durmayacak, ahlaksızlığına karşı her daim başını dik tutarak, kibirli duruşunu gülümseyerek izleyecekti.

'' Yoksa hoşuna mı gitti? Eğer bir gece daha istersen benden söz o gece sana borcum olsun,'' diyerek tatlı tatlı gülümseyen Alonzo, kızın damarına bir kez daha bastı. Kızarmaktan morarmaya yüz tutmuş afetten gözlerini çekmeden bir odun daha attı kanayan yarasına. '' Hani ilktim senin için. Ondan diyorum!''

''Sen, sen.... Tanrım sen resmen vahşilerin en önde gidenisin. Lanet olsun kendi pisliğinde boğul,'' diyerek boğazında yumru düğümlenen Carmine, şaşkınlıkla güldü. '' Senden nefret ediyorum adi herif. Senden senin gibilerden nefret ediyorum. Evet, kendim için ilktim ama ben senin için ilk değildim. O lanet ellerin kim bilir kimlerin üzerinde keşfe çıktı.''

Carmine, sinirle avuçlarını sıkarken öfkeyle devam etti. Sırıtarak bakan devin dibinde dikilerek gözlerini derin vadilere dayadığında korkmuyordu artık. Boşluğa düştüğü çukurdan tırmanırcasına çıkmaya çalışırken, gözlerine intikam ateşi bürümüştü. '' Bundan sonra hiç biriniz için ilk olmayacağım. Ben öyle safmışım ki boş hayaller kurmuş, boş rüyalara kapılmışım, lanet olsun ben nasıl bu kadar aptal olabilmişim? Hanginiz beni hak ederdiniz ki? Siz erkekler hanginiz biz kadınları hak ettiniz ki? Siz, hepiniz tam aşağılık sapık birer adammışsınız. Şuna bak ya. Birde hoşuma gidecekmiş. Tanrım, neden engel oldun ki Lucki, keşke canını alsaydı. Ağzını burnunu dağıtsaydı da bir leşten farkın kalmasaydı.''