PATRONİÇEM

......PATRONİÇEM.... 17 BÖLÜM.....

.........PATRONİÇEM.... 17 BÖLÜM.....

Darmadağın olmuştu Carmine. Kalbiyle zihni birbirine savaş açmış adeta kılıçlar çekilmişti. Güçlükle ateş saçan dudaklardan, sıkıca saran kollardan koptu ve devin kolundan sertçe tutarak kapıya sürüdüğü sırada aldığı buseyle başı dönüyordu. Tess'in varlığını devden gizlemek için elinden gelen her şeyi yapmalı bir kez daha yalancıya inanmamalıydı. Şaşkınlık içinde kalan adamı sürükleyerek odadan çıkartan Carmine '' Benimle gel.'' dediğinde merdivenlere yönelmişti.

Tereddütsüz itaat eden Alonzo, kızın ardından bir halat gibi çekilirken zihni talan olmuştu. Emirlerine boyun eğmek, bir kadın için dize gelmek, hiç kitabında yazmazken şimdi resmen onun ardından gidiyordu. Carmine'nin adımları sokak kapısının dibinde bitince Alonzo, tam karşısında dikilmişti. Güzelinin sönmeyen öfkeli gözlerinden nefret aktığını görmek canını fazlasıyla sıkmaya yetti. '' Carmine, beni bir kez de olsa dinlemeni istiyorum. Bak amacım buraya gelip senin hayatına burun sokmak değil ama senle kapanmamış bir davamız var ...''

'' Defol şimdi buradan.'' diyerek kapıyı gösteren afetin sesiyle susan Alonzo, hayretler içinde yeşil gözlerine baktı. Onun ardından sürüklenirken içine bir umut doğmuş bir an gerçekten dinleyeceğinden emin olmuştu fakat şimdi her şey eskisi gibiydi.

'' Hadi ama.... Bak planın işlemedi. Bu sefer de sana kanacağımı mı sandın Hadvin? Bir kupa uğruna hayatını riske atan boksör bozuntusu, hırs tutkunu adi herif. İki paralık şerefinle beni satın alacağını mı sandın? ''diye hakaret eden Carmine, kızarmış gözlerini devin yüzünden çekmedi. '' Senin gibi bir sokak serserisine boyun eğmem anladın mı ve asla eğmeyeceğimde. Yoksa seni bir kez gördüm diye bundan sonra hep göreceğimi mi sandın? Beni bir kez daha öpünce değişeceğimi mi sandın? Göz göre göre senin oyuncağın olacağımı mı sandın?''

Kalbi burkulan Alonzo'nun canı yandı. Duyduğu sözler umutlarını parçalayarak tuzla buz etti. Bir zamanlar babasına karşı duran kız şimdi karşısına geçmiş aşağılıyor gururunu hiçe sayıyordu. '' Seni kandırmak için buraya gelmedim.'' dedi kırgın sesle. '' Sadece senin iyi olduğunu görmek istedim. Pişmanlığımı, seni isteyerek zor durumda bırakmak istemediğimi göstermek istedim.''

'' Gördün işte. Ne kadar güçlü olduğumu sahtekar bir öpücüğünle boyun eğmeyeceğimi gördün işte. Ben eski ben değilim Alonzo Hadwin. Sen bana en başında kimseye güvenilmeyeceğini öğrettin. Senden aldığım derslerle ayakta kaldım, güçlü durdum. Gördüğün gibi karşında kendini harap eden bir kadın değil güçlü bir patroniçe var.''

'' Carmine, bu şekil konuşma. Sana ne kadar değer verdiğimi biliyorsun..'' diyerek kızın ellerini tutmaya çalışan Alonzo, dokunmak istediği beden ondan uzaklaştığını görünce bir kez daha kalbi kırıldı.

'' Gitsene istenmediğini anlayamayacak kadar aptal mısın? İstemiyorum özrünü, ne seni ne de hiçbir açıklamanı.'' diye diklenen Carmine, kapıyı ardına kadar açarak küstahça gülümsedi. '' Senin gibi hırs tutkunu bir adamı, evimde görmek istemiyorum. Şimdi defol! ''

Güneşi andıran gözler ışığın altında titreyerek devin yüzüne bakıyordu. Gitmesi için adeta yalvarıyor sıktığı yumruklarıyla kendini teskin etmeye çalışıyordu. '' Hadi ama daha ne bekliyorsun?''

Alonzo, ağır adımlarla ayakucuna kadar ilerledi ve yüzüne yaklaşarak hayat bulduğu gözlerine baktı. Camdan bibloya dönüşen ve her an yere düşse dağılacak kadar hassaslaşan kızın omuzlarına düşen saçlarına dokundu. Çimen yeşili gözlerin içine şefkatle bakıp ellerini üzerinden usulca kaydırdı. Ardından istifini bile bozmadan dediğini yaparak açık bırakılan kapıdan dışarı çıktığı gibi gözden kayboldu.