Irreplaceable (Book 2) Completed

Epilogue

Nakalipas na ang dalawang taon pero sariwa parin ang sakit na naramdaman ni Dawn noon kapag palagi niya naiisip ang mga nangyari ay hindi niya maiwasang hindi maiyak dahil masakit din para sa kanya ang kinahinatnan ng mga ito. Hindi manlang sila nabigyan ng second chance para ayusin ang lahat hindi manlang sila maayos na nagkapatawaran. BIglaan ang lahat ng nangyari kaya hanggang ngayon hindi parin alam ni Dawn kung paano nya kakalimutan ang lahat.

Sa kasalukuyan ay nandito sya sa puntod dahil ngayon ang first death anniversary hindi nya mapigilan na hindi mapaiyak at hindi din nya mapigilan na hindi alalahanin ang mga nangyari.

Flashback

Isinugod kaagad si Richard sa hospital at dali dali namang dumating ang mga magulang nila hindi mapalagay si Dawn lalo na at alam niyang hindi maganda ang kalagayan ni Richard iyak siya ng iyak kahit na pinapatahan na siya nila Helen. Maya maya ay lumabas ang doctor.

Doctor: Kayo po ba ang kamag anak ng pasyente?

Dawn: opo

Doctor: Ginawa po namin lahat para sa asawa nyo pero misis wala na po sya hindi na po niya kinaya.

Nang marinig ni dawn ang sinabi ng doctor ay pumasok sya agad sa operating room dahil gusto nya na siya mismo ang magkumpirma na wala na talaga si Richard dahil ayaw niyang maniwala sa mga sinabi ng doctor dahil alam niya na hindi magagawa ni Richard na iwanan sya ngunit habang papalapit sya ng papalapit ay lalong bumibilis ang tibok ng puso nya lalong bumibilis ang pagpatak ng mga luha niya at lalong lumakas ang pag hikbi nya dahil sa nakikita niya si Richard nakahiga at wala na ngang buhay sinabayan pa ng nakikita niya sa monitor na isang mahabang linya at isang tunog na monotone na nagpapahiwatig na wala na itong heart beat pagkalapit na pagkalapit ni Dawn ay hinawakan niya agad ang isang kamay ni Richard at inilapat niya ang mga labi niya sa noo nito kasabay ng patuloy na pagtulo ng mga luha niya.

Dawn: why? Why did you leave me? You said you love me then don't leave me

Niyugyog ni Dawn si Richard dahil nagbabakasakali syang magising ito pero wala ayaw talaga, talagang iniwan na sila nito. Nang natauhan na si dawn ay lalo na syang umiyak lalong lumakas ang paghikbi nya dahil nadudurog ang puso niya at hindi nya alam kung makakaya nya pa.

Dawn: Gumising ka you jerk. Diba sabi mo gusto mo pa ng anak buntis ako kaya gumising ka dyan. Dapat makita mo pa ang anak natin kaya please gumising ka na.

Hindi padin binibitawan ni dawn ang kamay ni Richard kahit pa wala na itong buhay dahil kahit nasa harapan na niya ang katotohanan ay may konting parte parin sa kanya ang naniniwala na babalikan sila nito na gigising ito at magsasama pa sila ng matagal.

Dawn: I-I'm so so-sorry. Richard I can't be me without you. I love you so damn much

Dahan dahang napaupo si Dawn ngunit hawak padin niya ang kamay ni Richard hindi na kinaya ng mga tuhod nya dahil nanlalambot na sya habang patagal ng patagal na nakikita nya sa ganoong sitwasyon si Richard.

Dawn: I love you, you jerk.

End of Flashback

Pinunasan ni Dawn ang mga luhang tumulo nanaman mula sa mga mata niya hindi niya akalain na dadating sa punto na magkakasakitan pa sila at hindi manlang nila naayos ang pagkakapatawaran pero iniwan na sila agad nito.

Maria: Mom you're crying again?

Dawn: don't mind me

Maria: na miss mo po sya?