'Bu malikâne onların mezarı olacak. Yitirdiğim yılların hesabını öyle bir soracağım ki, bana bunları hiç yaşatmamayı dileyeceksiniz.'
Bu ses uzun yıllardır malikanenin duvarlarında yankılanıyordu. Acı bir feryat gibi yüzyıllardır duyuluyordu. Zamanl...
Sabah kalktığım gibi soluğu malikânede almıştım. Odadan içeriye girdiğimde Arıkan ortada yoktu. Çantamı masaya daha yeni bırakmıştım ki, kütüphâneden bir gürültü koptu. Endişeyle sese doğru ilerlediğimde Arıkanı kafasını tutarak yerde oturduğunu gördüm. Yerde de bir kaç kitap vardı. Kaşlarını çatmış eliyle kafasını ovuyordu. Galiba kafasına düşmüştüler. Şu an çok tatlı bir görüntüye şahit oluyordum.
"Öhm... Arıkan iyi misin? Ne oldu?" Yanına gidip kalkmasına yardımcı olmuştum. Beraber odanın diğer tarafına geçmiştik.
"İyiyim. Gelmezsin sanmıştım." Kısıkca konuşmuştu. Parmaklarıyla oynaması da ayrı bir olay. Koskoca adam niye bu kadar sevimli geliyordu ki gözüme.
"Arıkan, dışarı çıka biliyor musun?"
"Bilmem ki."
"Kilit açıldıktan sonra hiç çıkmadın mı? Yani ben olmadığım zamanlar."
"Hayır."
"Çıkmak ister misin? Bahçeye çıkalım biraz hava al."
"İstemiyorum."
"Neden?"
"Evin diğer yerlerini görmek istemiyorum. Hazır değilim buna." Haklıydı. Dışarı çıkmak için davetin olduğu salondan geçmek zorundaydık ve kriz geçirme ihtimali vardı.
"Tamam... O zaman gözlerini bağlasak öyle çıkarsam seni dışarıya. Böylece içeriyi görmezsin. Olur mu?" Biraz düşündükten sonra onaylamıştı.
"Tamam."
"Gözünü bağlamamız için bir şey lazım." Dediğim de ayağa kalkıp dolaba yaklaşmış içinden bir kumaş parçası çıkarıp bana vermişti. Ben de arkasına geçip gözlerini bağlamıştım. Sağ tarafına geçerek bir elimle belinden bir elimle de kolundan tutarak ilerlemesine yardımcı olmuştum.
Sonunda bahçeye çıkabilmiştik. Biraz ilerledikten sonra kumaş parçasını çıkarmıştım. Gözlerini kırpıştırarak açmıştı. İlk önce gözlerini etrafta gezdirdi. Özlem doluydu bakışları. Sonra derin bir nefes aldı. Gözleri dolmuştu. Yürüterek malikânenin bahçesindeki banklardan birine oturtmuştum.
"Özlemişim... Hep pencereden izlerdim bahçeyi. Acaba bir daha burada yürüyebilecek miydim diye düşünür dururdum." Sessizce ağlıyordu. Dayanamamış sıkıca sarılmıştım. O da başını omzuma yaslamıştı. Nedense göğsüm acıyordu.
"Sakinleş. Bak gör her şey çok güzel olacak. Ama bunun için kendini toparlayıp bana yardım etmen lazım. Tamam mı?"
"Tamam." Biraz daha bahçede durduktan sonra odaya dönmüştük. Tabii yine gözleri kapalı olarak. Bu süreçte bir şeyi fark etmiştim. Saçları ayağına dolaşıyordu. Ve rahat haraket etmesine engel oluyordu.
"Arıkan, saçlarını kesmemiz lazım."
"Hayır."
"Arıkan, rica ediyorum."
"Hayır dedim. İstemiyorum."
"Eline ayağına dolaşıyor ve rahatsız olduğunu görebiliyorum."
"Ama saçlarımı seviyorum."
"Ama böyle Rapunzel gibi dışarıda dolaşamazsın."
"Rapunzel de ne?"
"Bir çizgi film."
"Peki çizgi film ne?" Elimi alnıma vurmuştum. Daha çok yolumuz vardı bizim.
"Ben sana göstereceğim sonra. Ama saçlarını kesmemiz gerek, Arıkan. Bak omzunun üzerinde olacak. Yine de uzun."
"Off tamaam."
"Oflama bana. Hadi sen şuraya otur, çantamdan makası alıp geliyorum."
"Çantanda makas mı taşıyorsun?"
"Evet. Çok mu garip?"
"Yaanii... Azacık?" Aslında saçlarını kısaltmayı düşündüğüm için makas almıştım yanıma.
"Eveet, hadi bakalım. Başlıyorum kesmeye." Saçlarını arkaya doğru toplayacakken elim yanlışlıkla boynuna değmişti. Arıkan anında elini boynuna götürerek sıçramış ve kıkırdamıştı. Bu hâli beni de gülümsetmişti.
"Ne oldu öyle?"
"Boynuma dokununca huylandım da."
"Tamam, dikkat ederim o zaman."
Sonunda kesmeyi bitirmiştim. Güzelce saçlarını taradıktan sonra önüne geçmiştim. Yakışmıştı. Onu aynanın önüne getirmiştim.
"Beğendin mi?"
"Evet, güzel olmuş. Şu an çok hafiflediğimi hiss ettim de. Teşekkür ederim, Eldem."
"Rica ederim."
Daha sonra beraber etrafı toparlamıştık. İşler bittikten sonra aklıma bir şey gelmişti. Arıkana dönüp konuştum.
"Arıkan, yarın benimle evime gelir misin?"
"Nasıl? Neden?"
"Burada kalman sana iyi gelmiyor. Ayrıca yıkanmalısın ve sana yeni kıyafetler almalıyız. Hem etrafı da görmüş olursun."
"Kötü mü kokuyorum?"
"Ah hayır. Ama bu öyle olmayacağı anlamına gelmez değil mi? O yüzden bu gece bir düşün derim. Yarın kararını bana söylersin tamam mı?"
"Tamam. Bunu düşüne bilirim."
Umarım olumlu bir cevap alırım. Burada yalnız kalmasını istemiyorum. Biraz daha Arıkanla zaman geçirdikten sonra eve dönmüştüm. Araştırmam gereken bir çok şey vardı. Ama ben daha yolun başındaydım.
Bölüm sonu.
Merhabalarr🌼Arıkan'ı yazmak çok tatlı ki...
Bölüm biriktirmem gerek.
Arıkan (saçları kesildikten sonra)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
