ჯიმინი ადგილზე ვერ ისვენებს, რაც უფრი მეტი დრო გადის, მით მეტად აწუხებს ჰორმონები, უფრო მეტად ითხოვს ჯონგუკის სხეულს. ხელებით ეჭიდება საწოლის თავს, მის ტუჩებს ჰკოცნის, კიდევ, კიდევ და კიდევ. ზედა ტუჩზე ალფას ნაკბენიც კი ეტყობა. ჯონგუკი ყბის ზოლზე ჰკოცნის, ყელს მიუყვება, ლავიწებს, მაისურს მარცხენა მხრიდან აცილებს, ისევ ჰკოცნის.
- ჯიმინ,- ვერ ძღება მისით, ქვემოდან ამოჰყურებს გადიდებული თვალებით. ომეგას ლოყები გასწითლებოდა სიცხისგან, მისი ტუჩები უფრო დიდი და წითელი ჩანდა,- იქნებ...
- მინდა,- აწყვეტინებს და მხრებზე უცურებს ხელებს,- გთხოვ.
ჯონგუკი ნაზად აწვენს საწოლზე, მის ზემოდან ექცევა, ჯიმინის სახეს ასკანერებს, ომეგა ნამდვილი ანგელოზია ამ წუთებში. ხელები მაღლა აეწია, საკუთარი თავის გვერდით. ღრმად სუნთქავს. ალფა როგორც კი ეხება, მაშინვე იშმუშნება.
- გთხოვ, ჯონგუკ,- ლიღლუღებს გამტყდარი ხმით. ჯონგუკი ხვდება, რომ ახლა უჭირს, თანაც ძალიან. თითებით მაისურის ბოლოებს ეძებს, შემდეგ კი ნელ - ნელა მაღლა მიაცურებს და საბოლოოდ აცლის სხეულიდან. ჯიმინის კანი ისეთი რბილია და სასიამოვნო, რაღაც უცნაური სურნელი ასდის, რაც ძალიან მოსწონს. იქვე მუცელზე ჰკოცნის და ომეგას ტანში ცრის. გრძნობს ვიბრაციას ჯონგუკი. ხელებით წელზე ეჭიდება თავისკენ ექაჩება, მუხლს მის ფეხებს შორის ათავსებს და კიდევ ერთხელ ეხება მის ტუჩებს, ამჯერად უფრო ნელა, ნაზად, ვნებიანად. თითებს მათ შორის მიაცურებს, შარვლის თასმებს ხსნის. პენისზე ეხება და ჯიმინის კვნესასაც იწვევს, გრძნობს ბლანტ სითხეს თითებზე.
- ჯანდაბა,- ლუღლუღებს და ცალი ხელით მაისურს იძრობს. ჯიმინი აღარ იცდის, შარვალსაც ზედ აყოლებს,- მოდი გავაკეთოთ ეს.
უცნაურად უღიმის ალფა და მის ბარძაყებს ეხება, ჯიმინი ადგილზე იკლაკნება ჯონგუკი შიდა მხარეს რომ ჰკოცნის, ცხელ ენას უსვამს. მუცლით აწვენს საწოლზე და ხერხემალს მიუყვება. ჯიმინი კიდევ ერთხელ კვნესის და ალფასაც სიმღერასავით ჩაესმის ყოველი ნოტი.
YOU ARE READING
Nadeleine
Actionროდესაც იმედს კარგავ და ფიქრობ, რომ ყველაფერი დასრულდა, სწორედ მაშინ გამოჩნდება, სინათლე, პატარა მზის სხივი, რომელიც კვლავ შემოიჭრება შენს ცხოვრებაში და გააფერადებს. ჯიმინისთვის კი ჯონგუკი იყო პატარა ნაპერწკალი. - 13.10.22 - 25.12.22
