«ទៅហៅក្មេងនោះមក!» គីមថេយ៉ុង មហាសេដ្ឋីវ័យក្មេងកាន់កាប់ដំណែងនឹងជំនួញមហាសាលនៅក្នុងដៃជោគជ័យគ្រប់គម្រោងដែរគេបង្កើត។ជាប់ឈ្មោះជា បុរសសង្ហាហ្នឹងមានជាងគេនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង អ្នកណាក៏ដោយអោយតែឮឈ្មោះ គីមថេយ៉ុង ដឹងតែញ័រដៃញ័រជើងធ្វើខ្លួនលែងត្រូវ។ ជាប់ឈ្មោះជាបុរសសង្ហាក៏ពិតមែនប៉ុន្តែខ្លាកំណាចមួយរូបនេះមិនដែរពាក់ពាន់ជាមួយស្រីណាទាំងអស់ទោះស្រីអស់ទាំងនោះយកខ្លួនមកថ្វាយគេដល់កន្លែងក៏ដោយ..។
អោយទៅពាក់ពាន់ជាមួយស្រីណាទៀតបើគេមានកូនកំប្រុកមួយយ៉ាងគួរអោយស្រឡាញ់នៅក្នុងដៃទៅហើយនោះ›,‹។
«បាទលោកម្ចាស់!» បុរសវ័យកណ្តាលអោនគោរពអ្នកម្ខាងទៀតបន្តិចហើយក៏បោះជំហានដើរចេញទៅខាងក្រៅយ៉ាងលឿនព្រោះខ្លាចថាបើយឺតយ៉ាវអាចនឹងអត់ជីវិត។
«ហូប៊ីហា៎លោកម្ចាស់ហៅឯង!» រ៉ាគី ដៃស្តាំរបស់ ថេយ៉ុង ដើរមកហៅអាល្អិតដែលកំពុងបោសសម្អាតធូលីដីនៅក្នុងវិមាន។
«លោកម្ចាស់ហៅខ្ញុំ?» ជុងហូស៊ុកឬក៏ហូប៊ី ជាមនុស្សមហាសំណាងដែរអ្នកណាៗក៏ច្រណែននឹងគេជាពិសេសគឺពួកស្រីៗតែម្តង!ក៏ព្រោះតែគេជាក្មេងរបស់ថេយ៉ុងនោះអី អ្នកណាក៏ដឹងថាថេយ៉ុងស្រឡាញ់នឹងថ្នាក់ថ្នមអាល្អិតនេះប៉ុនណា តែអាល្អិតមុខស្លូតនេះវិញល្ងង់ខ្លាំងណាស់មើលមិនដឹងថានាយស្រឡាញ់ខ្លួនបែជាខ្លាចនាយឡើងញ័រខ្លួនទៅវិញ។
«ពិតហើយ...» បន្ទាប់ពីបានចម្លើយហើយហូប៊ីក៏ដើរអូសជើងទៅបន្ទប់របស់ខ្លួននឹងនាយ។ សូមអួតបន្តិចចុះ មានឈ្មោះជាក្មេងបម្រើរបស់នាយមែនតែនាយអោយសិទ្ធគេគ្រប់យ៉ាង សូម្បីតែបន្ទប់ដែរនាយហួងហែងខ្លាំងមិនអោយអ្នកចូលនាយក៏សុទ្ធចិត្តលះបង់វាអោយគេទៀតផង...ថាទៅមើលអាល្អិតនេះសំណាងប៉ុនណា?។
ពេលទៅដល់បន្ទប់អ្វីដែរគេដឹងដល់មុនគេនោះគឺក្លិនឆួលរបស់បារី នេះលោកម្ចាស់របស់គេជក់បារី?បើបែបនេះមែនវាមិនមែនជារឿងល្អទេព្រោះមនុស្សដូចថេយ៉ុងស្អប់បារីខ្លាំងណាស់បើគេជក់បាននៃថាចំហាយសាតានចាប់ផ្តើមចូលក្នុងខ្លួនគេទៀតហើយ!!។(ក៏បាននៃថាពេលថេយ៉ុងជក់បារីគឺគេដូចជាបិសាចដែរស្រេកឈាមអញ្ចឹងអាចនិយាយបានថាដូចមនុស្សរោគចិត្ត បើមានអ្នកធ្វើអោយទាស់ចិត្តគេនឹងចាប់ហែកអ្នកនោះជាកង់ៗ)‹គ្រាន់តែជារឿងប្រឌឹត›។
«គួរតែចូលទៅទេ?» ហូប៊ីបែកញើសតាមជើងសក់ខ្លួនញ័រតតាត់ ភ្នែកសម្លឹងទៅផែខ្នងអ្នកខាងមុខមិនដាក់។
«ចូលមក!» សម្លេងក្រឡបន្លឺឡើងធ្វើអោយអាល្អិតញ័រខ្លួនជាថ្មី!សម្លេងដែរធ្ងន់ បង្កប់ដោយអំណាចមហាសាលនៅក្នុងនោះធ្វើអោយអ្នកស្តាប់ព្រឺក្បាលទាំងអស់។
«លោក...លោកម្ចាស់រកខ្ញុំមានការអ្វីមែនទេ?» ហូប៊ី បង្ខំចិត្តដើរអូសជើងទៅជិតនាយ។ គេអោនមុខចុះលេងម្រាមដៃខ្លួនឯងហើបមាត់សួរនាយទាំងរដាក់រដុប!។
«កូនកំប្រុក!ឯងហៅខ្លួនឯងខុសហើយ..» ថេយ៉ុង បែរមកសម្លឹងកូនកំប្រុករបស់ខ្លួនដែរអោនមុខចុះនោះទាំងញញឹម។ កូនកំប្រុករបស់គេទោះជាកំពុងភ័យញ័រខ្លួនបែបនេះក៏នៅតែគួរអោយស្រឡាញ់!។
«អោយហូប៊ី សុំទោសលោកម្ចាស់» ហូប៊ីអោនសុំទោសនាយសឹងតែដល់ដីពេលដឹងខ្លួនថាមានកំហុស។
«មកនេះមកប៊ី...មកអង្គុយកន្លែងរបស់ឯងទៅ» ថេយ៉ុងគោះភ្លៅរបស់ខ្លួនតិចៗចង់អោយមាឌតូចមកអង្គុយពីលើ។ ហូប៊ីអូសជើងដើរទៅជិតនាយ ហើយដាក់ខ្លួនអង្គុយលើភ្លៅនាយតាមអ្វីដែរនាយចង់បាន។ អាល្អិតរឹងខ្លួនលើកដៃទៅអោបកមនុស្សមាឌធំជាប់ពេលនាយលើកខ្លួនរបស់គេឡើង។
«អូនដូចជា..មានសាច់ជាងមុន?» ថេយ៉ុងអោបកាយត្រលុកត្រលុននៅលើចង្កេះជាប់ សាច់ក្រអូបផ្អែម ត្រលុកត្រលុន អោបពេញៗដៃ។ បានអោបសាច់ទន់ៗនេះដូចបានសម្លាប់បិសាចនៅក្នុងខ្លួនគេអញ្ចឹង។
«មួយរយៈនេះហូប៊ីញ៉ាំច្រើន ទើបឡើងសាច់បែបនេះ អោយហូប៊ីសុំទោសផងណាលោកម្ចាស់ ហូប៊ីនឹងតមវិញ!» ហូប៊ីនិយាយទាំងញ័រមាត់ គេខ្លាចថាថេយ៉ុងមិនពេញចិត្តមនុស្សមានសាច់ទើបប្រញាប់សុំទោសទាំងដែរគេគ្មានកំហុសអ្វីសោះ។
«មិនបាច់ទេមានសាច់បែបនេះអោបទៅពេញដៃល្អយើងចូលចិត្ត!» បបូរមាត់កំហូចឈ្មុលឈ្មុសកញ្ចឹងកសខ្ចី ខាំក្រញិចអោយមានស្នាមក្រហមឡើងមក។ គេចូលចិត្ត ក្លិនខ្លួនអាល្អិតនេះណាស់បានថើបបានខាំហើយមិនចង់ឈប់សោះ។
«លោក...អាស៎លោកម្ចាស់ឈប់សិនទៅ» ហូប៊ី ថ្លោយមាត់ថ្ងូរក្បែរត្រចៀករបស់នាយពេលនាយលាត់អាវរបស់គេឡើងហើយអោនទៅ គ្រប់គ្រងចុងកំពូលរបស់ខ្លួន។ ដៃស្រឡូនលើកឡើងទៅអោបកនាយជាប់ រមួលខ្លួននៅមិនស្ងៀមក្នុងរង្វង់ដៃមនុស្សមាឌធំ។
«លោកម្ចាស់ ហូប៊ីមិនទាន់បាត់ឈឺទេ...ចាំស្អែកបានទេ?» បានបន្តិចក្រោយមកអាល្អិតក៏ទាញស្មារតីបានមកវិញ គេរុញស្មានាយចេញហើយ និយាយទៅនាយទាំងទឹកមុខចង់យំ តែគេមិនដឹងទេថា ថេយ៉ុងមើលមកមិនមែនគួរអោយអាណិតទេវាបែរជាសុិចសុីដាស់កូនប្រុសរបស់សាតានម្នាក់នេះទៅវិញ។
«យល់ថានៅឈឺលើកលែងអោយម្តងចុះ!» ថេយ៉ុងឆ្មក់ថើបបូរមាត់ហើមមួយខ្សឺតស្រដីឡើងទាំងទឹកមុខច្រឡឺម។ ដោយសារតែយប់មិញគេលេងជ្រុលដាក់ទល់ភ្លឺចឹងហើយកូនកំប្រុករបស់គេក៏ទក់សាច់មិនស្ទើរដែរ។
«លោកម្ចាស់ឃ្លានឬអត់?ចាំហូប៊ីទៅធ្វើអាហារយកមកអោយណា» ហូប៊ីឮហើយញញឹមស្ងេញ ដៃអោបកនាយណែនជាងមុនជើងកងនឹងចង្កេះមាំជាប់ពិតខ្លួនអោយកាន់តែគៀកនឹងខ្លួនរបស់នាយ។
«អឹម!ល្អ សុំជាភីហ្សារបានទេ?» នាយសង្ហាប្រលែងដៃម្ខាងចេញពីចង្កេះតូចរបស់ហូប៊ីហើយយកទៅដាក់លើចង្កា។
«បានណាចាំហូប៊ីធ្វើអោយលោកម្ចាស់» អាល្អិតរហ័សចុះពីលើភ្លៅរបស់នាយហើយដើរចេញទៅតែក៏ឈប់ងក់ហើយបែរមកក្រោយវិញ។
«ជុប៎!» ហូប៊ីរត់មករកនាយវិញហើយថើបមាត់នាយមួយខ្សឺតរួចក៏រត់ទៅបាត់ទាំងមុខក្រហម។ ថេយ៉ុងមិនមាត់ស្នាមញញឹមស្រស់អម្បាញ់មិញប្តូរទៅជាមាំមួយរំពេច។
.........
«អូយ៎!ឆ្គួតមិនខានទេប៊ីអើយ!ហេតុអីក៏ឯងហ៊ានទៅថើបលោកម្ចាស់បែបនេះ!!» មកដល់ផ្ទះបាយ អាល្អិតទះថ្ពាល់ខ្លួនឯងផាច់ៗនឹកខឹងនឹងខ្លួនឯងដែរចិត្តខ្លាំងហ៊ានទៅថើបនាយមុន ព្រោះនាយបានហាមហើយថា មិនអោយអ្នកណាប៉ះពាល់នាយឡើយសូម្បីតែហូប៊ី។
....
«លោកម្ចាស់អាហាររបស់លោករួចរាល់ហើយ» អាល្អិតដើរចូលមកខាងក្នុងបន្ទប់វិញបន្ទាប់ពីធ្វើរបស់ដែរនាយចង់ញ៉ាំរួចរាល់។
«យើងប្តូរចិត្តហើយ!យើងចង់ញ៉ាំសាច់ស្រស់ជាង» ថេយ៉ុងញញឹមចុងមាត់ ដើរមកជិតអាល្អិតដែរកំពុងតែថយជំហានថយក្រោយពេលខ្លួនដើរចូល។
«អឺ..គឺ..អាយ៎លោកម្ចាស់ចង់ធ្វើអីនឹង» ហូប៊ីថយៗរហូតទាល់តែខ្នងទល់ជាប់នឹងជញ្ជាំង ហើយក៏ត្រូវស្រែកសឹងដាច់កពេល មនុស្សមាឌធំចាប់លីដាក់លើស្មាហើយយកមកទម្លាក់នៅលើគ្រែ។
«ធ្វើអីអូនគួរតែដឹង...» នាយសង្ហារអោនទៅខ្សឹបដាក់ត្រចៀកកាយតូច។ ដៃនៅមិនស្ងៀមអង្អែលចុះអង្អែលឡើងពាសពេញរាងកាយអ្នកខាងក្រោម។
«អឹស...លោកម្ចាស់» ហូប៊ីលើកដៃតោងកនាយ ងាកឆ្វេងស្តាំដើម្បីអោយនាយងាយស្រួលក្នុងការបឺតជញ្ជក់ កញ្ចឹងករបស់ខ្លួន។
«លោកម្ចាស់..អាស៎ស្រៀវ!!» អាល្អិតរមួលខ្លួនកាន់តែខ្លាំង ពេលបបូរមាត់កំហូចរបស់ មនុស្សមាឌធំអូសពីកចុះមកចង្អូរទ្រូងរបស់ខ្លួនហើយ បឺតជញ្ជក់ ពីលើអាវ។ ដៃស្រឡូនចាប់ខ្ញាំខ្នងរបស់នាយខ្លាំង ព្រោះតែភាពស្រើបស្រាល។
«Daddy ឈប់បឺតទៅស្រកៀណាស់» ហូប៊ី រុញស្មានាយចេញពេលមានអារម្មណ៍ថាស្រកៀខ្លាំងទៅៗ ទីមួយមកពីធ្មេញរបស់នាយទីពីរគឺក្រកិតនឹងអាវរបស់ខ្លួន។
«Baby អូនឆាត់ការទៅ...» ថេយ៉ុងងើបខ្លួនចេញហើយក្រលាស់អោយអាល្អិតអង្គុយពីលើគេវិញម្តង។ កែវភ្នែកពណ៍ប្រាក់ពោពេញដោយចំណងតណ្ហា ស្រែកឃ្លានសឹងតែលេប រូងរាងតូចស្តើងនៅចំពោះមុខចូលក្នុងពោះ។ ហូប៊ីសម្លឹងមុខនាយបន្តិចហើយក៏ចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិការ ដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនចេញអស់ហើយ បន្តដោយសម្លៀកបំពាក់របស់នាយ។
«ហឹម...» កាយតូចអោនទៅគ្រប់គ្រងបបូរមាត់របស់រាងក្រាស់ទាំងស្ទាក់ស្ទើរតែក៏ត្រូវភ្ញាក់ពេលនាយ អោយគេគ្រប់គ្រងហើយអោយគេសូកអណ្តាតចូលមាត់នាយទៀតផង។ អណ្ដាតទាំងពីរក្រលាស់ក្រលែងទៅវិញទៅមកយ៉ាងស្អិតរមួត បង្កើនជាចំណងមួយកម្រិតទៀត។ បបូរមាត់តូចថើបប្រដេញពីថ្ពាល់ច្រមុះនឹងថ្ងាស់ចុងក្រោយក៏អូសមកបឺត ជញ្ជក់ករបស់រាងក្រាស់បង្កើតជាស្នាមក្រហមពាសពេញក។
«ឆាប់ឡើងកូនកំប្រុក..» អារម្មណ៍មានកាន់តែខ្លាំង នាយក៏ពិបាកគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង តែក៏ត្រូវតែទ្រាំព្រោះគេបានអោយសិទ្ធិទៅកូនកំប្រុករបស់គេហើយ។
«DADDY!!!!! អាស៎..» ហូប៊ីងើបខ្លួនចុះមកក្រោយបន្តិចហើយចាប់កាន់ ភាពជាបុរសរបស់នាយពេញៗដៃហើយសា..វាចុះឡើងៗអោយរឹងហើយក៏ដាក់វាចូលក្នុងខ្លួនរបស់គេ...(ខានសរសេរយូរហើយពេលមកសរសេរចឹងៗវិញដូចមិចមិនដឹង។ចឹងបើខុសទាស់ត្រង់ណាសូមកំប្រកាន់ណា។)
«baby boy...» ថេយ៉ុងសម្លឹងមុខកូនកំប្រុករបស់គេពោពេញទៅដោយក្តីសុខ ធ្វើវាជាមួយកាយតូចសឹងរាល់ថ្ងៃប៉ុន្តែ អាល្អិតនៅតែតឹងណែនរួមរឹតគេសឹងដាច់ខ្យល់ម្តងៗ។
ពួកគេក៏បន្តវាពីមួយទឹកទៅមួយទឹករហូតចូលដល់ទឹកទីបួនអាល្អិតក៏សន្លប់ស្អាតលើទ្រូងរបស់នាយ។
«បងស្រឡាញ់អូន...»
............
ម៉ោង4ទាបភ្លឺ...
«ហូប៊ីក្រោកឡើង..» គេងបានមួយសន្ទុះថេយ៉ុងក៏ដាស់អាល្អិតអោយក្រោកព្រោះតាំងពីធ្វើរឿងនោះរួចពួកគេមិនទាន់បានងូតទឹកទេ។
«លោកម្ចាស់តូច ក្រោកណាបាទ» ថេយ៉ុងយកច្រមុះរបស់ខ្លួនទៅញីលើច្រមុះរបស់កាយតូច ហើយខ្សឹបតិចក្បែរបបូរមាត់តូចរូបបេះដូងនោះ។
«លោកម្ចាស់...ហូប៊ីឈឺហុិកៗ..» អត់ងងុយឈឺពេញខ្លួនហើយនាយនៅដាស់គេទៀត។ នេះនាយមិនអាណិតគេខ្លះទេឬ?
«យើងដឹងតែអូនត្រូវងូតទឹកសិនមិនអាចគេងទាំងបែបនេះបានទេ» ថេយ៉ុងដាក់ខ្លួនអង្គុយជិតកាយតូច វែកសក់របស់ហូប៊ីទៅម្ខាងប្រើសម្តីស្រទន់និយាយជាមួយ។
«ក៏បាន...តែបីបានទេ?ដើរមិនរួច» ហូប៊ីបើកភ្នែកសម្លឹងនាយម៉ក់ៗ ដៃលើកឡើងទៅអោបកនាយជាប់ ចង់អោយនាយបី។
«ប្រកដហើយ» ថេយ៉ុងញញឹមដាក់កាយតូចហើយលើកខ្លួនស្រាលដូចសំឡីឡើងដើរទៅបន្ទប់ទឹក។ ពេលដល់បន្ទប់ទឹកគេដាក់កាយតូចអោយអង្គុយលើឡាបូរលាងដៃហើយគេក៏ដើរទៅលាយទឹក ពេលរួចរាល់ក៏ ទៅបីយកមកដាក់ក្នុងទឹក។
«ហូប៊ី..» អង្គុយត្រាំទឹកសុខៗថេយ៉ុងក៏ហៅកាយតូច ហើយដៃក៏លើកទៅអង្អែលសក់ទន់រលោងរបស់អ្នកកំពុងផ្អែកក្បាលនឹងទ្រូងរបស់ខ្លួន។
«បាទ» អាល្អិតនៅស្ងៀមចាំស្តាប់នាយនិយាយ ដៃក៏អោបនាយណែន ឈ្មុលឈ្មុសមុខនឹងទ្រូងរឹងមាំ។
«ពពោះកូនអោយបងបានទេអូនសម្លាញ់?» ថេយ៉ុងលើកកាយតូចអោយមកប្រឈមមុខជាមួយហើយលើកដៃអង្អែលផ្ទៃមុខសរលោងទាំងថ្នាក់ថ្នម។ សម្តីរបស់នាយ ដំបូងធ្វើអោយហូប៊ីភ្ញាក់ផ្អើលមិនតិចទេតែក្រោយមកក៏ញញឹមស្រស់អោបកនាយហើយតបទៅនាយវិញទាំងរីករាយស្នាមញញឹមមិនរលុប...
«ប្រកដហើយព្រោះអូនក៏កំពុងតែមានកូនអោយបង...» 😗
______
THE END...🌚
(រឿងនេះខ្ញុំមិនមានបំណងថានឹងសរសេរឆុង🔞ទេព្រោះខានសរសេរយូរហើយមិនចង់សរសេរតែដើម្បីអ្នកអានក៏ដាក់តិចទៅ🤧Enjoy na 😗)
