"កាលណាបានអូនព្រមទទួលយកបង?"សម្លេងគ្រល៎ធំសួរទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀតមិនស្រែកមិនគំហកមានតែនិយាយបែបខ្សោយៗស្តាប់មិនចង់បាន
"ដេកចាំទៅ!ខ្មុំព្រមរៀបការជាមួយលោកនេះណាចាត់ទុកថាសយធំបាត់ទៅ"សម្រែករបស់មនុស្សមាឌតូចស្រែកទៅកាន់នាយក្រាស់សឹងតែបែកបំពង.កទៅហើយ
"ហេតុអី?អូនមិនមានចិត្តអោយបងខ្លះទេឬ?"យ៉ុនហ្គីសួរទៅទាំងមិនអស់ចិត្តមនុស្សរៀបការជាមួយបាននៅផ្ទះជាមួយគ្នាតែដេកបន្ទប់ផ្សេងគ្នានេះមែនទេដែលហៅថាប្តីប្រពន្ធនោះ?
*មីនយ៉ុនហ្គីនិងគីមស៊ុកជីនពួកគេរៀបការជាមួយគ្នាដោយសារឪពុកម្តាយរៀបចំអោយយ៉ុនហ្គីគេមិនបានប្រកែកទេព្រោះគេលួចស្រឡាញ់ជីនយូរមកហើយតែជីនវិញប្រកែកយកស្លាប់យករស់តែចុងក្រោយគេប្រកែកមិនឈ្នះមានតែទ្រាំរស់នៅជាមួយមនុស្សដែរខ្លួនមិនបានស្រឡាញ់ជីនតែងតែធ្វើបាបចិត្តយ៉ុនហ្គីដោយយកសង្សារបស់ខ្លួនមកនៅជាមួយហើយផ្អែមល្ហែមនៅពីរមុខយ៉ុនហ្គីឯយ៉ុនហ្គីវិញតែងតែធ្វើមិនដឹងមិនលឺតែនៅពីក្រោយគេយំសឹងតែរាល់ថ្ងៃនេះគេជាមនុស្សទន់ជ្រាយណាស់មែនទេ?*
"ទេ!ចង់អោយខ្មុំប្រាប់លោកប៉ុន្មានដងទៀត?ស្តាប់ណា.មីនយ៉ុនហ្គី!ខ្មុំ.ស្រឡាញ់.ចនជុងហ្គុកសង្សារបស់ខ្មុំ!ខ្មុំមិនបានស្រឡាញ់លោកទេបើអាចថយពេលវេលាបានណាខ្មុំនិងប្រកែកៗមិនរៀបការជាមនុស្សដូចជាលោកជាដាច់ខាត"ជីននិយាយចប់ក៏ដើរទៅរកសង្សារបស់ខ្លួននៅខាងលើទាំងកំហឹងទុកអោយរាងក្រាស់ឈរសម្រក់ទឹកភ្នែកម្នាក់ឯងឯទ្រូងវិញឈឺដូចគេចាក់100កាំបិតយ៉ាងចឹង!
"បងសុំទោស"យ៉ុនហ្គីនិយាយពាក្យសុំទោសហើយក៏ទាញសោរឡានហើយបើកទៅក្លិបយ៉ាងលឿនឯទឹកភ្នែកវិញស្រក់មិនឈប់
__________
"អូនកើតអីទៀតហើយ?ម៉េចក៏ធ្វើមុខបែបនេះហាស៎?"ពេលជីនឡើងមកដល់គេក៏ឡើងទៅអង្គុយលើពូកក្បែរនាយក្រាស់ឯមុខវិញមិនរីកសោះ
"......"មិនមានការឆ្លើយតប។
"ឈ្លោះគ្នាជាមួយបងយ៉ុនទៀតហើយឬ?"ដោយឃើញហូប៊ីស្ងាត់បែបនេះជុងហ្គុកក៏សួរ
