Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık
(Bölüm Şarkısı: Model - Sarı Kurdeleler)
...
Berfin'in anlatımıyla...
Ben Berfin Duran... Duran Aşireti'nin küçük kızı, Dewran Abimin göz bebeği, babamın kıymetlisi, annemin masum beyaz gülü, Miran abimin biriciği, ablamın başının belası, Baran'ınsa tek sırdaşıyım...
Kısacası ben herkesin derdine derman bulmaya çalışan o küçük kızım... Herkesin derdine derman bulabilen ben, kendi dertlerimin içinde boğuluyordum.
En acısıda, benim dertlerimin dermanının başkalarına dertten başka bir şey getirmeyecek olmasıydı...
Annesinin masum beyaz gülünün yaprakları tek tek dökülüyordu. Bir zaman sonra o gülden de eser kalmayacaktı. Tıpkı bir gülün, yavaş yavaş masumiyetini kaybetip solmaya başlaması gibi.
Ben masumdum! Ama bu masumiyet benim solmama değilde, yapraklarımın teker teker, acı vererek dökülmesini sağlıyordu.
Peki benim suçum neydi? Masum olmak mı, yoksa çevremdekiler zarar görmesin diye kendime zarar vermek mi?
Benim tek suçum çok sevmekti...
Bu bahsettiğim şey aşk ve sevgi.
Aileme, çiçeklerime, aşiretime, atıma olan bağlılığım ve sonsuz sevgim. Aynı zamanda da Allah'ın "o" kuluna olan aşkım.
Ancak bugün ben ilk defa yapraklarımın dökülmesi yerine solmayı tercih etmiştim.
Ben cesur biri değildim... Ama korkak hiç değildim.
Bugün de cesur olamamıştım, ama boyun da eğmemiştim. Ben ne kadar cesur olamasamda bir Duran kadınıydım.
Sevdiklerimden gerçeği yine ve yine saklamıştım ama, her zamanki gibi onların iyiliği için yapmıştım bunu.
Benim tek korkum Allah ve canımdan bile çok sevdiklerimin üzülmesiydi.
Bugün ilk defa onları üzmüştüm ama daha fazla üzülmelerini engellemek için yapmıştım bunu.
...
Abim gözlerimin önünde katil olmaya hazırdı. Hemde benim günlerdir sakladığım bir sır yüzünden.
Baran'a, Adar'ın bizim şirketimiz ve abimin adına yaptığı illegal işlerden bahsetmiştim. Adar'ın tek isteği abimin beni, ona vermesiydi. Aksi bir durumda yaptıklarını polise sanki abim yapmış gibi şikayet edecekti.
Tabi... Aklına benim ona güvenmeyip, arkasına adam taktıracağım gelmemişti. Adar zekiydi, ama benim de en az onun kadar zeki olduğumu bilmiyordu.
...
Baran'ın arkasından koştuğumda herkesin gözlerindeki korku beni de korkutmuştu. Abime engel olmalıydım.
Yengem, "Dewran saçmalama, kendine gel!" diyordu yalvarırcasına.
Ne yapacağımı bilmiyordum. Göz göre göre abimin katil olmasına izin veremezdim.
Adar'ın gözlerini korku sarmıştı. Halam hızla ayağa kalktı. "Dewran! Bırak o silahı! Yapmaz benim oğlum öyle şey. Berfin yanlış anlamıştır." dedi kibrinden ödün vermeyerek.
Halam beni gözleriyle yiyecek gibi bakıyordu.
"Abi, belki ben yanlış anlamışımdır. Gel bir de birlikte araştıralım." dedim her ne kadar yanlış anlamadığımı bilsemde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Tutam Berdel Acısı (Düzenlenecek)
RandomAmed'in topraklarından iki acılı genç geçti. İkisi de aynı durumdaydı, aynı acıdalardı. Hayatın en acımasız acılarından biriyle savaşıyorlardı. Adam aşk acısındaydı, kadınsa hem ihanete uğramıştı hemde sevdiği adamın her gün gözünün içine, çaresizce...
