Polisin dediği şey beynimde sayısız kez tekrar etti.
Sanki transa girmiş gibi hareket edemiyordum. Donmuş bir vaziyetteydim. Annem de bunu fark etmiş gibi beni sarsmaya başlamıştı.
"Araf! Arafım! Polisler nereden ihbar aldı bilmiyorum ama biz seni böyle şekilde asla almadık, biz seni kaçırmadık veya zorla alı koymadık sen benim oğlumsun, sakın onlara inanma tamam mı bebeğim?" Dedi.
Sonunda içinde olduğum şoktan çıktığımda iki tane kadın polis annemi almış polis arabasına doğru götürüyorlardı.
Hemen peşlerinden koştum. "Bende geliyorum, annemi benden böyle alamazsınız, O BENİM ANNEM!" Diye bağırdım. Sanırım sinir boşalması yaşıyordum.
Yanıma bir tane polis gelip kolumu tuttu ve bana olanları açıklamaya başladı. "Bak genç adam, biz de senden anneni almak istemeyiz ama bize bir ihbar geldi, senin karıştırılmış olduğun ve bu insanları seni daha bebekken kaçırdığını söylediler. Yani anlayacağın bu olay açıklaya kavuşuncağa kadar yurtta kalacaksın ve tabii DNA testi de var."
Seni bebekken kaçırmışlar!
Karıştırılmışsın!
İhbar geldi!
Yurtta kalacaksın!
Onlar senin gerçek annen baban değiller!
DNA testi!
Duyduklarım bana çok ağır geliyordu sanki daha yaşlanmadan yaşlanmış, bu dünyada yaşayabilceğim her şeyi yaşamıştım. Yüklerim omuzlarıma ağır geldiğinden kamburum çıkmış, bacaklarım tutmuyor, işlevini kaybetmiş gibi hissediyordum.
Başım sanki dönme dolaptaymış gibi dönmeye başlamıştı. Gözlerim kararıyor, kapanıyordu.
Artık bacaklarım beni taşıyamadığı an, dan diye yere düştüm ve gözlerim kendiliğinden kapandı. Bilincim kapanırken hala aklımda polisin söyledikleri vardı.
Onlar senin gerçek ailen değiller!
Kaçırıldın!
Bebekken!
Karıştırıldın!
DNA testi!
Araf! Arafım! Onları dinleme biz senin aileniz! Ben senin annenim!
Tamam mı bebeğim onları sakın dinleme!
*İlahi bakış açısı*
Genç adam bayıldıktan sonra polis-...
Polislerin işi nedir? Suçluları yakalamak? Masumları savunmak? Onları korumak? Evet, daha birçok şey polislerin işi, vazifesi, görevidir.
Ama gerçekleri hiç acımadan, sanki bu Araf'ın suçuymuş gibi suratına tokat gibi çarpmak? Hayır! Bu Araf'a göre acımasızlıktı.
Polis, Araf'ı daha yere düşmeden yakalamıştı ama nereden bilebilirdi ki bu gerçeklerle onu asıl uçuruma sürüklediğini?
Elif hanımı arabaya bindirmeye çalışan polisler Araf'ın bayıldığını görünce elleri gevşemişti. Elif hanımda bunu fırsat bilerek daha dün gibi 'anne' diyişini hatırladığı mis kokulusuna doğru koşmaya başladı.
Sahi gerçekten Elif hanımla Ahmet bey onu daha küçücük iken, günahsız bir melek iken, kaçırmışlarmıydı?
O küçücük meleği, pis günahlarına alet etmişler miydi?
Yoksa bu onların suçu değilmiş, masumlar mıydı?
Sanırım bu gerçeğin açığa çıkması için biraz daha fazla zaman geçmesi lazımdı.
Araf aslında bilinci kapılıyken bile açık gibiydi. Hani olur ya uyku ile uyanıklık arasında ki o ince çizgi, Araf'ta, tam şuan oradaydı ama gözlerini açamıyordu.
Neden mi? Çünkü yükleri ona çok ağır geliyordu.
Bir araba karakola gider iken diğeri en yakın hastaneye gitmeye çalışıyordu. Ne vardı ki bu iki arabada bizim Arafımızın hayatını, yoksa... yeni hayatını mı demeliyim? Şekillendirecekti.
Araba, hastaneye vardığında içinden çıkan polis ilk gördüğü hemşireyi Araf'ın olduğu arabaya doğru getirdi.
Araf'ı sedyeye yatırıp boş olan bir odaya getirdiklerinde, elinde bir kaç tıbbı malzeme olan doktor içeri girmiş, Araf'ın nabzını ölçmeye, gözlerine ışık tutmaya... Ve bizim daha anlayamadığımız bir sürü şey yapmaya başlamış, yapmıştı.
Koluna ise Araf'ın vücudunu rahatlatmaya yarayacak bir serum takmış, odadan dışarı çıkmıştı.
Polisler Elif hanımı emniyete götürdükten sonra onu nezarethaneye sokmuşlardı. Tam o sırada da içeriye bir başka ekiple giren Ahmet bey vardı.
Ahmet bey, her zaman ki gibi işini yapar iken, iş yerine birden polislerin gelip onu almasına çok şaşırmıştı.
Sonuçta o ne yapmış olabilirdi ki?
Elif hanımla Ahmet beyi aynı koğuşa koydular. Neden mi? Çünkü sevenleri ayırmak olmazdı.
(Ay kusura bakmayın, bir anda aklıma geldi; çok güldüm, buna ben yazayım dedim. dkdndnskdlslslsl)
*****
Ay biliyorum kısa oldu ama bu geçiş bölümü gibi bir şeydi.
Oy vermeyi satır arası yorumlarda bulunmayı unutmayın.
Yazım yanlışı vs vs varsa kusura bakmayın.
✨✨
He bu arada hesabımda ki askeriye adlı hikâyeye göz atabilirsiniz.
Ve ondaki beş ve altıncı bölümü de okuyun, çünkü onları neredeyse kimse okumamış, dlsmsmslsşsşls güldüğüme bakmayın kirildim....
Bu arada taslakta askeriye için bölüm var düzenliyip atacağım, Altuğ bebem çoktan askere gitti eheheheheh. Bu da size benden küçük bir spoiler olsun.
Neyse çok konuştum. Öptüüüm.
✨✨
29.12.22
ŞİMDİ OKUDUĞUN
1 Dakika 1 Dakikayı Tutmaz BxB
Ficção AdolescenteWATTPAD DE AİLE KURGULU BXB İLK HİKÂYEDİR ! Araf Kumsal 17 yaşında kendi hâlinde bir gençti. Ailesinden memnundu. Araf'ın tek sorunu vardı, ailesine karşı olan hissizliği... Peki sizce ailesini sevmemekte haklı mı? Şöyle yapalım ona sevmemek demeyel...
