Son Pişmanlık

Bölüm 1:

Ben Selin. 2 senedir Berk ile çıkıyoruz. Gayet de mutluyduk aslında, ta ki o akşama kadar...

Bir gün daha iş çıkışında eve gitmek için arabama bindim. Arabayı çalıştırdım. En çok sevdiğim radyoyu açtım. Onu dinlerken yolun nasıl geçtiğini anlayamamıştım. Bugünden de bir 15 dakika eksildi!

Eve girecekken arkadaşım Yeliz aradı. Beni her zaman buluştuğumuz kafeye çağırdı. Ben de gittim fakat yarım saat beklememe rağmen gelmedi. Herhalde sevgilisi ile bir işi vardı diyip eve gittim. Eve girdiğim anda üstümü değiştirmek için yatak odasında girdim. Girer girmez de Yeliz'i ve Berk'i bizim yatağımızda gördüm!!

Ne dediğimi bilemiyordum. Ikisine de aynı anda hem sövüp hem beddua ediyordum. Sonra sinirle kapıdan çıktım. Çıkmadan önce de "Eşyalarımı yarın alırım." deyip bir daha sövdüm.

O an beni hiç kimse anlayamaz diye düşündüm fakat aklıma Yeliz'in sevgilisini aramak geldi. Beni sadece o anlardı. Daha önce hiç görmemiştim sadece ismini biliyordum. Bir de bir kaç kez Yeliz hakkında telefonda konuşmuştuk.

*

Ne zaman kararsız veya üzgün olsam deniz kenarındaki kucuk yalnız banka otururdum. Etrafta yan yana 3-4 tane bank olurken bu tekti ve kendimi burada daha iyi hissediyordum. Çünkü o bank bana bir yandan "Yalnız değilsin Selin." diyormuş gibi geliyordu.

Internetten Yeliz'in profiline girip arkadaşlar kısmımdan Selim'i buldum. Zaten Selim adında sadece 1 kişi vardı, bu da bulmamı kolaylaştırmıştı.

Bulduğumda buluşmak için mesaj attım o da kabul etti çünkü birbirimizi az da olsa tanıyorduk.

Kafeye gittim ve beklemeye başladım. Kafe de çok güzel bir yer, her bir yanında ağaçlar var. Ağaçları izlerken ağaçların arasından karizmatik, uzun boylu ve kaslı birinin geldiğini gördüm. Bana baktı ve "Selin sen misin?" dedi.

Arkadaşlar bu benim ilk hikayem nasıl oldu bilmiyorum ama güzel olduğunu umuyorum. Inşallah okurken sıkılmamışsınızdır. Ben de buralarda yeniyim zaten ileride hikayeyi geliştireceğim.