starboy, hyunho

vida lazım, 6

Ben yarılarak yazdım umarım sizde gülersiniz😱

Hyunjinden...

Hastanede kaldığımız gün uyurken onu öptüğümü anlamış olmalıydı. Benim sandığımın aksine uykusu oldukça hafifti.

Şuan izin vermiş olsa bile neden yaptığına emin değildim.

Bana acıdığı için olabilirdi.
Herkes bana acırdı.

Ondan istediğim beni sevmesiydi.
Eğer bunu yapamayacaksa tekrar hayal Dünyama dönmeye hazırdım.

"Sadece uyumak istiyorum."

"O zaman sana masal anlatmalıyım. Evvel zaman içinde ıssız bir kasabada Dünya'ya gözünü ilk kez bir sepetin içinde açan gözleri yıldız kadar parlak bir bebek varmış. Kasabanın prensi atıyla gezintiye çıktığı sırada ağacığın dibinde sallanan dallara bakıp gülen yıldız gözlü bebeği fark etmiş. Etrafa haber salsa da ne gören ne duyan ne de ona sahip çıkan varmış. Kasabanın prensi onu, her gece bakarak huzur bulduğu ve dualar ettiği yıldızların hediyesi olarak kabul etmiş. Her gece yıldız çoçuğu sımsıkı sarmalayıp uyutmuş ve sonsuza kadar ayrılmamamışlar."

"Sonsuza kadar sımsıkı sarılmış mı?"

"Uyumadın mı sen?"

"Soruma cevap ver."

"Evet, sonsuza kadar."

Gözlerimdeki yaşlar bu sefer mutluluk için akmaya devam ederken, daha sıkı sarıldı.
Asla bırakmayacağına inanacağım kadar sıkı.

Yüzünü hafifçe uzaklaştırdı. Burnuma minik bir öpücük bıraktı. Heycandan kalbim patlayacak gibi hissediyordum, şu cümleyi söyleyene kadar;

"Beni aşka inandıramazsın."

Sinirlendim. Yakınlaşıp kulağını ısırdım.

"Aşktan daha fazlasına inandırırım."

"Hı, hı"

"Şu sesi çıkarma aptal, tetikleniyorum."

"Aptal, öyle mi? Yeni nesilde saygı hiç yok."

"Bir daha hı, hı dersen saygıyı yutarım."

"Hı, hıı."

Bu sefer o kaşındı. Zaten kaşımak için fırsat kolluyordum.

Hızlı bir hareketle, alt dudağını ısırdım.
Tüm sinirimi çıkartırcasına hiç acımadan.

Karşılık vermedi. Burdan devam ederiz sanıyordum.

Sonunda dayanamayıp, bağırdı.

"Aah, acıyor."

Ondan bir şey beklediğimi anladığına emindim. Bir yakınlaşıp bir uzaklaştım ama asla karşılık vermedi. Ya kendini çok iyi tutuyordu. Ya da benden hoşlanmıyordu.

Bunları yapmama sadece acıdığı için izin veriyorsa, ondan nefret ederdim. Eğer öyleyse bunu bana hiç söylemeliydi.

Ondan nefret ederken bile deli gibi seveceğimi biliyordum.

Annem beni bıraktı diye nefret ederken, her gece özlediğim için ağladığım gibi.

Babamın öldüğünü annemin beni yetimhaneye bıraktığını biliyordum. Ailem hakkında bildiğim tek şeydi.

"2 yaşındaymışım, annem beni babam öldükten sonra yetimhaneye bırakmış."

"İki mi?"

Neden bu kadar şaşırmış gibi tepki vermişti.
Çok küçükken bırakıldığımı biliyordu. Tekrar fısıldadı.